Jeśli się widzi na nagraniach video tak dziwne i tajemnicze struktury, jakie pokazaliśmy w filmie o „innowymiarowej manifestacji„, albo nieznane ludzkości inteligencje UFO, czy to anielskie, czy demoniczne, to ma się pewność odnośnie Wszechświata: został stworzony, jest konstrukcją Inteligencji o niebywałych mocach i możliwościach, nazywanego Bogiem Wiekuistym. Ta Istota przekazała ludzkości niezwykłą Księgę z kodami. Od wielu już lat o Niej piszemy, o św. Kodzie. Ten Szyfr ma wpływ na ludzkie istoty, na to co się dzieje z nami, z naszymi ciałami, z naszymi duszami, z naszą pamięcią Total Recall, z otaczającymi nas stworami, czy to przybyłymi z kosmosu, czy to wyhodowanymi na tej gwiezdnej uprawie, w tym Układzie Słonecznym.
Przestrzeń gwiezdna i jej tajemnice to tylko wierzchołek góry lodowej, ale nawet ten „wierzchołek” pokazuje nam jakim fałszem karmią wielką hodowlę inteligencji umieszczonych w biologicznych ciałach: „W ciągu ostatnich dekad słyszeliśmy jednak o jeszcze bardziej sensacyjnych wynikach. Dwóch amerykańskich astrofizyków, Craig Hogan i Michael Bolte, opublikowało kilkanaście lat temu rezultaty obserwacyjnego pomiaru wieku bardzo starych gwiazd skupionych w tzw. gromadach kulistych. Ku zdumieniu większości naukowców okazało się, iż sięga on 16 mld lat!” ( Czyli starsze niż Kosmos! – dopis Argonauty) Odkrycie, że masywne galaktyki mogły uformować się na samym początku istnienia Wszechświata, podważa coś, co większość uważała za ugruntowaną wiedzę. Zdaniem naukowca tak duże galaktyki nie mieszczą się w 99 proc. istniejących obecnie modeli kosmologicznych.
Według obecnych teorii Wszechświat najpierw błyskawicznie rozszerzył się w tzw. okresie inflacji. Później tempo rozszerzania się kosmosu spadło. Nastąpiły tak zwane wieki ciemne – wczesny etap ewolucji Wszechświata, gdy zaczęły powstawać pierwsze atomy. W niektórych rejonach materia zagęszczała się, dając początek skupiskom, z których później miały uformować się pierwsze gwiazdy. Według teorii ten etap trwał kilkaset milionów lat. Dane pozyskane dzięki Webbowi stoją z tym w sprzeczności. Wszystko wskazuje na to, że gwiazdy zaczęły tworzyć się znacznie wcześniej niż dotychczas sądzono. – To, co zobaczyliśmy, podważa cały obraz formowania się najstarszych galaktyk” – koniec cytatu. Jak widzimy „modele kosmologiczne” i teorie co chwilę zawodzą. Całe rzesze naukowców z wypranymi ewolucją mózgami stara się coś wymyśleć, znaleść jakieś rozwiązanie dla istniejącej super konstrukcji !
Niestety ich wiara w ewolucję jest cały czas podlewana, nad nimi są istoty, które cały czas pracują nad uprawą, by nie zwiędła, by przypadkiem jakaś rosnąca na polu Matrixa istota się nie przebudziła, co by prowadziło do oświecenia, do ujrzenia Prawdy, a w następstwie tego, do odrzucenia wiary w małpoluda i przyjęcia Ducha Świętego Stwórcy. To też by oznaczało, że taki stwór, przeobraził by się w inny rodzaj inteligencji i został „wszczepiony w roślinę szlachetną” – „Jeżeli zaś niektóre gałęzie zostały odcięte, a na ich miejsce zostałeś wszczepiony ty, który byłeś dziczką oliwną, i razem [z innymi gałęziami] z tym samym korzeniem złączony na równi z nimi czerpałeś soki oliwne…” – List do Rzymian 11:17
Jak pańśtwo pamiętają napisaliśmy tekst o „kosmicznych ogrodnikach„, ale i „Ogrodnicy, siewcy, rybacy, myśliwi i żniwiarze”, wszystko jest doglądane i pielęgnowane, a na końcu czasów „wszyscy zostaną posegregowani i umieszczeni w odpowiednich składach”, niektórzy mogą doznać nawet pewnego rodzaju „cierpienia, albo mocnego lania pasem po tyłku„. Swoją przypowieść o siewcy i ziarnie Chrystus wyjaśniał swoim uczniom tak: „I przystąpili do Niego uczniowie i prosili Go: Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście. On odpowiedział: Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastami zaś synowie złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł, żniwem jest koniec świata, a żniwiarzami są Aniołowie” (Mat 13,36-39). Po tym Jezus wypowiedział także słowa o ostatecznym losie dobrego i złego nasienia: „Jak więc zbiera się chwast i spala ogniem, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle Aniołów swoich; ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów” (Mat 13,40-42).
Prosimy zobaczyć, możliwe że ten piec, do którego wrzucą wszystkie stwory zamieszkujące ludzkie ciała, to „piec do topienia żelaza„, o którym pisaliśmy w dwóch tekstach: „Starożytny Egipt to kosmiczny piec do topienia żelaza? – Semantyka znaków i symboli Biblii” oraz „Dzisiejszy „Egipt” to ciągle kosmiczny piec do topienia żelaza – Druga część semantyki znaków i symboli Biblii” ? Szanowni Rodacy, klękamy przed Panem, prosząc Go o miłosierdzie, by lepiej rozumieć Jego Przekaz, Jego Szyfr !
Jak przeczytaliście, każda istota zamieszkująca w „ciałach zjednostkowanych” tej uprawy Matrixa, może zostać umieszczona w odpowiednim miejscu, jedni trafią do „magazynów”, inni do „pieców” – dlatego proszę sobie przypomnieć taki artykuł: „Uwolnienie, i powrót z niewoli „kosmicznych hitlerowców” – V część tajemniczego przekazu do Prawdziwych Żydów„, włos się jerzy, albo oblewa nas czasami zimny pot…, staramy się na tej uprawie, by nie zostać ukąszonymi, dbajmy o wodę żywą, byśmy nie uschli: „Panie, nie masz czerpaka, a studnia jest głęboka. Skądże więc weźmiesz wody żywej?” Ewangelia wg św. Jana 4:11 Jeśli jednak ktoś z państwa usycha to musi zacząć czerpać zbawienną wilgoć z medytacji Kodu jedynego Jogina: „W chwili zmartwychwstania Święty, który niech będzie błogosławiony, spuści rosę, dzięki której wszyscy umarli powstaną z prochu” (Izajasza 26, 19) – prosimy sprawdzić: „…nawilżająca filozofia Ludzi Wschodu jaka z nich wypływa (chłodząca ciała biblijnych joginów Ha-Maszijach’a?)”
Kosmiczny Rolnik dba o uprawę, podlewa ją, pielęgnuje, ale wcześniej rozrzucił ziarna Logosu – Logos spermatikos („ziarna Słowa” lub „Logos rozsiany”), jest to chrześcijańska koncepcja teologiczna, obecna zwłaszcza we wczesnym Kościele, która utrzymuje, że podstawowe intuicje chrześcijańskie są dostępne także w rozmaitych elementach filozofii pogańskiej. Twórcą koncepcji był Justyn Męczennik, zdaniem którego pogańscy filozofowie, „którzy wiedli życie zgodne z Logosem, są chrześcijanami nawet, gdyby byli nazwani ateistami”.
Jak wyjaśnia Józef Naumowicz, „istotą tej koncepcji jest przekonanie, że od początku istnienia wszechświata ziarna prawdy zostały rozsiane przez boski Logos wśród wszystkich ludzi i w ten sposób wszyscy w różnym stopniu odkrywają prawdę i w różnym stopniu mają udział w boskim Logosie”. Wynika stąd, że skoro „Stwórca rozsiał ziarna swojego Słowa (logos spermatikos) po obcej ziemi pogańskich kultur, to wynika stąd wniosek, że naturalny rozum jest w stanie uszczknąć trochę nadprzyrodzonej prawdy, nie znając przy tym objawienia tajemnic”, dlatego joga hinduistyczna jest rośliną nieszlachetną (chwastem), w porównaniu do Jogi Zbawiclela Jezusa Chrystusa. Natomiast dla stworów choirous zamieszkująch ciała zjednostkowane tego Matrixa, nie znających się na Boskim rolnictwie, nawet joga hinduistyczna jest zbyt skomplikowna – calkiem niedostępna !
W Ewangelii Marka 4, 26-34 Jezus mówił do tłumów: „Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. Gdy zaś plon dojrzeje, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo. Mówił jeszcze: Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki podniebne gnieżdżą się w jego cieniu». W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.”
Przypowieść przedstawia rolniczy świat innowymiarowych istot Logosu. W porze „zimowej”, kiedy „Słońca” jest mniej Rolnik Bóg, albo rolnicy zrodzeni z wody, wykonują pracę zasiewu i doglądania. Po wykonaniu pracy udają się na odpoczynek „nocny”, a następnego dnia wstaje znów do nowej pracy. Nie jest powiedziane czy dokonują oni jakichś konkretnych zabiegów pielęgnacyjnych. Przypowieść o kąkolu sugeruje, że takie prace były podejmowane. Brak wiedzy rolnika odnosi się do zjawiska kiełkowania i wzrostu rośliny, nie zaś do nawadniania czy innych zabiegów pielęgnacyjnych. W opisie bardzo mocno podkreślona jest energia ziemi – „ziemia sama z siebie owoc wydaje”.
Przypomina to tajemniczy opis ziemi w akcie stworzenia – „niech się zazieleni ziemia, zieloną trawą, wydającą nasienie i drzewem owocowym, rodzącym według rodzaju swego owoc, w którym jest jego nasienie na ziemi” 1 Ks. Mojżeszowa 1,11. Bez współpracy ziemi nie powstanie łodyga, źdźbło i kłos – czyli istota do pewnego stopnia inteligentna, poruszana wiatrami, kołysząca się na wietrze. Ci co się już zrodzili z wody, wierzą w Jezusa, stali się Nowymi Istotami, jak informuje Ewangelia, wiedzą by uważać na „wiatr”, bo może zniszczyć uprawę ! „Płynąc łodzią należy prowadzić medytację, rozglądając się nie tylko za „wiatrem” dopłynąć… do Niebiańskiego Jeruzalem (a wcześniej na drugą stronę morza trzcin? – „Jednakże widząc potężny wiatr, zląkł się i, gdy zaczął tonąć, zawołał: Panie, ratuj mnie!” Mateusza 14:31″
W wersecie kosmicznego Rolnika Ewangelii Marka 4, 26-34, Jego rolniczej Księgi, przypowieść nawiązuje do Księgi Joela 3;18 (lub 3;13) – „zapuście sierp gdyż nastało żniwo”. Wzmianka o sierpie i żniwach hodowanych istot pojawia się również w Objawieniu Jana 14,14-16: „Potem ujrzałem: oto biały obłok – a Siedzący na obłoku, podobny do Syna Człowieczego, miał złoty wieniec na głowie, a w ręku ostry sierp. I wyszedł inny anioł ze świątyni, wołając głosem donośnym do Siedzącego na obłoku: zapuść twój sierp i żniwa dokonaj, bo przyszła już pora dokonać żniwa, bo dojrzało żniwo na ziemi! A Siedzący na obłoku rzucił swój sierp na ziemię i ziemia została zżęta”. Występujące słowa: żniwo, sierp, zaraz, wysłać – wskazują na powrót Chrystusa razem z aniołami i sąd, ale o co chodzi w Ks. Rodzaju z tajemniczą strefą uprawy, zwaną Ogrodem Eden ?
“I wziął Bóg człowieka i osadził go w Ogrodzie Eden, aby go uprawiał i strzegł.” (Ks. Rodzaju 2:15). Czy oznacza to, że czynności i odpowiedzialności pierwszego człowieka, albo pierwszej cywilizacji Adamów, mają charakter niebiańskiej Jogi Zbawiciela ? Możliwe jest również to, że pierwsza cywilizacja Adamów strzegła jakiegoś terenu, na którym uprawiano wyższe istoty inteligentne? Niestety zjedli z zakazanego drzewa…, dowiedzieli się czegoś co ich zmieniło w istoty niższe, z czasem w ufonautów – jeśli interpretujemy Biblię (dosłownie) w kluczu obcych inteligencji, albo w istoty choirous, jeśli stosujemy bardzo zaawansowany szyfr przepływu świadomości.
W Ks. Rodzaju 2:8 czytamy: „I zasadził Jahwe-Bóg na wschodzie ogród w Edenie” – na „wschodzie” go zasadził…, nie na zachodzie ! Wcześniej w Ks. Rodzaju wspomnieliśmy o mistycznych „trawach”, oprócz nich są także i inne „rośliny medytacji”. Samo słowo „medytacja” występuje w Starym Testamencie w Ks. Rodzaju 24:63 „Wyszedł Jicchak medytować na polu przed zmierzchem, podniósł wzrok i zobaczył, że idą wielbłądy.” Mamy tu przede wszystkim „pole”, a „pole” oznacza jakąś uprawę, jakieś „rośliny”. Jicchak, czyli w języku polskim „Izak” – wyszedł, według języka hebrajskiego „medytować” – słowo „szuach„. – jak pisaliśmy w artykule o „gigantycznych roślinach medytacji „szuach”, na polu tej planety rosną różne rośliny-inteligencje, niektóre są dobre, inne są chwastami: „Bóg zasiał ich między narodami” Zachariasza 10,9, proszę zuważyć, mamy tam napisane „ICH”, „zasiał ich„, co więc, albo kogo, uprawiano w Ogrodzie Eden ?
Zrozumienie św. Kodu nie jest łatwe, dlatego cały czas należy prosić Boga Jezus o zmiłowanie się nad nami, nad początkującymi deszyfrantami Przekazu. Symbolicznoalegoryczna interpretacja raju, jak i znajdujących się w nim Drzew i Rzeki, znana jest bardzo dobrze egzegezie hebrajskiej, a mianowicie egzegezie mistycznej. Egzegeza ta, w swej całości, dlatego ma dla nas znaczenie, że opiera się na starożytnej tradycji hebrajskiej, której ślady odkrywamy w ostatnich księgach Starego Testamentu, w księgach Nowego Testamentu, u Ojców Kościoła. Aby to jakoś ogarnąć zacytujemy specjalistów w tej dziedzinie:
„Drzewo poznania dobrego i złego”. Jakie więc znaczenie symboliczno-mistyczne posiada „Drzewo poznania dobrego i złego“ w świetle mistyki hebrajskiej? Zanim ten punkt rozważymy, musimy sobie wpierw uświadomić symboliczno-mistyczne znaczenie świętego Tetragramu, którego misterium opiera się na symbolice liczbowej. Zrozumienie mistyki świętego Tetragramu pozwoli nam zrozumieć dalszy ciąg rozważań. Według mistyki hebrajskiej Bóg i Jego imiona to jedno. Albo, Bóg i Jego imię to jedno. Innymi słowami, imiona Boga, a zwłaszcza imię Jego własne, którym jest święty Tetragrain, J H W H, utożsamiają się z Bogiem.
Tu nie chodzi, rzecz jasna, o pusty dźwięk i o martwe litery, lecz o sens imienia Bożego. Jaki jest sens tych słów? Znaczy to, że to, co imiona Boże o Bogu orzekają i nam mówią, w Bogu przedmiotowo i rzeczywiście istnieje. Jeśli zatem cały sens mistyczny świętego Tetragramu wyraża się w liczbie ,,4″, (która redukuje się do liczby ,,3“), to znaczy to, że ta święta liczba ,,4“ (i ,,3″) w Bogu przedmiotowo i prawdziwie istnieje. Mistyka hebrajska stawia symbolikę świętego Tetragramu w paraleli do symboliki wizji Ezechiela w rozdz. I (tzw. Merkuba), oraz, łączy i splata obie symboliki ściśle z sobą. Święty Tetragram zatem wyraża to samo misterium, co i wdzja Ezechiela w rozdz. 1, która stanowa razem z pierwszymi rozdziałami księgi Genesis (Maaseh Bereshith) najstarszy temat mistyki hebrajskiej. O mistyce wdzji Ezechiela wspomina już księga Siracha 49, 8, określając ją terminem „harma cherubin“ (hebr. Markabah).
Cztery Cheruby w wdzji Ezechiela, nazwane Chajjóth, jest to jeden Cherub (Ez. I, 20—22 według tekstu hebr.), jeden Cherub czteropostaciowy. Według mistyki hebrajskiej wyraża on misterium Człowieka, tzw. Człowieka niebieskiego, który obejmuje i zamyka w sobie trzy Istoty, symbolizowane przez trzy Chajjóth, a mianowdcie Arjeh, Szór i Neszer. Te trzy stworzenia występują w księgach Starego Testamentu. Lew wyraża pojęcie siły i wszechmocy, „szór“ zwierzę ofiarne, zawiera w sobie ideę ekspiacji, a wreszcie ptak, z reguły gołąb, także i orzeł, symbolizuje w mistyce hebrajskiej Ducha św. — W Talni. jer., Chagiga, II (d) Ducha św wyobraża orzeł. — W mistyce hebrajskiej cztery „sancta animalia“, niezależnie od wdzji Ezechiela, symbolizują cztery najwyższe kondygnacje aniołów (tak samo, jak w Apokalipsie św. Jana!).
Myśl ta bywa wypowiedziana w księdze Zohar niejednokrotnie”. Co więcej, w „Nowym Zoharze.” jest wyraźnie mowa o wzajemnej kompenetracji świętych Istot, symbolizowanych przez Cheruby, której rezultatem jest postać Człowieka. Idea ta wyraża się w czterech obliczach, które posiada każdy z Cherubów, gdzie jest jedna z czterech świętych Istot, tam są równocześnie trzy inne. Czytamy o tym słowa następujące: „I kiedy zostaną objęte wszystkie razem, jedna (Chajjah) w drugiej, powstaje z nich jedno Ciało, stanowiące misterium, zwane „Człowiekiem“. Człowiek zaś na Tronie, ponad skrzydłami Cherubów, stanowi syntezę i widomą postać tego, co przedstawiają (analitycznie) Cheruby. Czytamy o tym słowa następujące: „I gdy wszystkie formy (Cheruby) zostaną złożone należycie razem na Tronie, wszystko (uwidacznia się) w jednym obrazie Człowieka, i to stanowi tajemnicę “3″.
Również i cztery Kręgi, pod stopami Cherubów, które przenika i zespala w jedno Duch Cherubów (Ez. I, 20), Duch św., mają to samo znaczenie symboliczne, co cztery Cheruby. Kręgi te jest to jeden Duch, zamykający w sobie trzy inne, do których Zochar Nowy odnosi trisagion Izajasza (Iz. 6, 3). Według traktatu „Idra rabha“ Człowiek, zasiadający na Tronie w wizji Ezechiela jest tym, na którego obraz i podobieństwo został stworzony człowiek śmiertelny. Tenże Człowiek w wizji Ezechiela, zasiadający na Tronie Majestatu, oznacza tę samą Osobistość, którą oglądał prorok Daniel w wizji nocnej (Dam. 7, 13). „Syn człowieczy“ zaś w wizji Daniela jest to Mesjasz. Ezechiel sam nazywa 'Misterium, które oglądał, ,,K‘bod Jehovah“ (Gloria Domini), co oznacza Mesjasza Jeszuę.
Jak widzimy, w wizji Ezechiela wyraża się liczba „4“, która jest złożoną z „1“ (Człowiek) i „3“ (trzy święte Istoty). Święte liczby „3“ i „4“ (rozkładalna na „1“ i ,,3“), wyrażone tak w wizji Ezechiela jak i w świętym Tetragramie, mają przeto znaczenie symboliczno-teologiczne i to jest racją ich charakteru świętego. Liczba „3“’ jest liczbą Boga, (w którym istnieją trzy „Stopnie“), liczba zaś „4“ (złożona z „1“ i „3“) jest liczbą „Człowieka niebieskiego“. Syntezą liczb „3“ i „4“ jest święta liczba „7“. Jaki jest sens symboliczny „Drzewa poznania dobrego i złego“ w mistyce hebrajskiej? W mistyce hebrajskiej „Drzewo poznania dobrego i złego“ symbolizuje Boga. Myśl ta w różnej formie bywa wypowiedziana. Bardzo charakterystycznym pod tym względem jest tekst w piątym rozdziale „Księgi Tajemnicy“, tłumaczący nam sens „Drzewa poznania dobrego i złego“ w sposób przenośny i symboliczny, ale jasny w świetle symboliki liczbowej, w oparciu o tekst Dan. 4, 7—9 według metody mnemotechnicznej, tzw. „asmakhta b‘alma“ („prosta podpora“), stosowanej normalnie przez mistykę hebrajską. Drzewo to („Drzewo poznania dobrego i złego“) jest to Drzewo olbrzymie, rozłożyste i niebotyczne.
W jego konarach gnieździ się ptactwo niebieskie, pod nim zaś gromadzą się, szukając cienia i ochłody, wszelkiego rodzaju stworzenia, posiadające moc. „Do tego Drzewa prowadzą dwie ścieżyny, siedem kolumn wznosi się dokoła i cztery światła zataczają dokoła niego kręgi“) Dwie ścieżki, prowadzące do Drzewa, oznaczają drogę dobrego i drogę złego. Siedem kolumn symbolizują siedem (niższych) „Numeracji“, albo inaczej „Świateł“ (Saphiroth) Boskich. Wreszcie cztery Kręgi świetliste, poruszające się dokoła Drzewa, mają to samo symboliczne znaczenie, co cztery „Kręgi“ i cztery’ „Istoty“ w wizji Ezechiela, albo cztery litery świętego Tetragramu, które mogą redukować się do trzech. Święty’ Tetragram bowiem jest tetragramem ze względu na ilość liter; ze względu zaś na gatunek liter jest on trygrainem (końcowa litera ,.H“ jest tą samą, co druga). W symbolice liczbowej ,,Drzewa poznania dobrego i złego“ odkrywamy, jak widzimy, wyraźny system dziesiętny, podzielny na „3“ i ,,7“, tzw. sy stem „Numeracji“, względnie „Świateł“ Boskich, które w mistyce, hebrajskiej starożytnej utożsamiają się z istotą Boga.
„Drzewem poznania dobrego i złego“ zatem w mistyce hebrajskiej jest Bóg, do którego prowadzi podwójna droga, tak droga dobrego, jak i droga złego. Tak jedna, jak i druga droga stoi w koniecznym moralnym związku z Bogiem. I Bóg jest najwyższą i ostateczną Zasadą i Normą, rozstrzygającą i orzekającą, która z dwóch dróg jest dobra, a która zła; pośredniej drogi nie ma. Należy zatem powiedzieć, że „Drzewo poznania dobrego i złego“ w mistyce hebrajskiej jest to Bóg, jako najwyższa i wiekuista Norma i Zasada dobrego i złego, cnoty i grzechu. W doskonałej harmonii z tą iterpretacją „Drzewa poznania dobrego i złego“ znajdują się słowa księgi Zohar, według których tablice Prawa (tzn. Dekalog), jak i Prawo w ogóle, wypływają z „Drzewa poznania dobrego i złego”.
Podobnież i identyfikacja tegoż Drzewa z Prawem. W mistyce hebrajskiej „Drzewo Żywota“ oznacza również Boga. Jest to jednak sens niesprecyzowany, jakkolwiek jest on zasadniczy i podstawowy, i ukrywa się w każdej formie interpretacji „Drzewa — Żywota“. Lecz mistyka hebrajska zwykle sens ten precyzuje jeszcze dokładniej, a nawet bardzo dokładnie. Z reguły bowiem „Drzewo Żywota“ jest to „Sprawiedliwy“, który jest „Kolumną środka“, „Fundamentem na którym świat się opiera, „Żywicielem“, który żywi i utrzymuje w bycie wszelkie stworzenie, a wreszcie, jak wynika z tekstów, Mesjaszem, obiecanym przez Boga. „Święty, który niech będzie błogosławiony (tzn. Bóg), jest „Drzewem Żywota“ dla całego świata. „Litery Imienia świętego JHW stanowią ..Drzewo Żywota“. U stóp ,,Drzewa Żywota“ znajdują się cztery klucze, symbolizujące cztery litery świętego Imienia JHWH.
Olbrzymie Drzewo, z którego wypływa pożywienie dla wszystkich stworzeń, nazwane jest „Drzewem Żywota“, ponieważ jego korzenie tkwią w strumieniu, zwanym „Żywotem“. „Drzewo Żywota“ jest to „Kolumna środka“. „W chwili zmartwychwstania Święty, który niech będzie błogosławiony, spuści rosę, dzięki której wszyscy umarli powstaną z prochu (Iz. 26, 19). Rosa ta wypływa z „Drzewa Żywota“, która to rosa nie przestaje nigdy ożywiać świata“. „Przyjdzie dzień, w którym świat pomści się na Wężu; będzie to dzień przyjścia „Drzewa Żywota“, które uzyska dla człowieka odpuszczenie grzechów i zwiąże Węża tak, iż nie będzie miał już władzy nad potomstwem Jakuba na wieki. Świat pozostawać będzie pod panowaniem Węża aż do dnia, w którym przyjdą Niewiasta na podobieństwo Ewy i Mężczyzna na podobieństwo Adama, i zwyciężą złego Węża, jak również tego, który na nim siedzi (tzn. Sammaela)“. (Mamy tu już prawie czyste chrześcijaństwo – dopis Argonauty)
„Sprawiedliwy“ nazywa się „Drzewem Żywota“. „Sprawiedliwy“ stanowi „Szabat niebieski (tzn. Żywot wieczny)“. ,,„Splendor firmamentu“ roztacza się na cały Ogród (Edenu), w którego środku znajduje się „Drzewo Żywota“. Błogosławieni, którzy kosztują owocu tego Drzewa, albowiem oni żyć będą wiecznie“. „Drzewo Żywota“ jest to Wino niebieskie. Dlatego to odmawia się słowa błogosławieństwa nad kielichem z winem“. Co się tyczy „Sprawiedliwego“, którego wyobraża „Drzewo Żywota“, to ma on miano „Wschód“ (Oriens). „Sprawiedliwy“ żyje wiecznie; On żyje w dwóch światach, w świecie niebieskim i w święcie ziemskim; dzięki niemu istnieje świat“.
Czytamy o nim: „Szekina wola o pomoc dla swego syna, lecz nikt nie przyjdzie mu na pomoc aż do przyjścia „Kolumny środka“, która go wyswobodzi stosownie do słów: „Oto Król twój przychodzi; on jest Sprawiedliwy, i on ciebie wyswobodzi’ (Zach. 9, 9) Ten tekst Zachariasza jest mesjański „Sprawiedliwy“ (Justus), symbolizowany przez „Drzewo Żywota“, nazwany jest, jak widzieliśmy, „Kolumną środka“. Pojęcie „Kolumna środka“ wzięte jest z symboliki Świecznika Mojżeszowego. W Świeczniku tym pień stanowi kolumnę środkową (kolumnę środka) pomiędzy trzema ramionami z prawej strony i trzema ramionami z lewej strony.
Pień, będący kolumną środkową, łączy obie strony ściśle z sobą, przy czym ramiona jednej strony są tylko przedłużeniem ramion drugiej strony. Ramiona Świecznika, na których płoną światła, symbolizują w mistyce hebrajskiej „Numeracje“, wzgl. „Światła“ Boskie (Hipostazy). „Sprawiedliwy“, jako „Kolumna środka“, jest łącznikiem pomiędzy trzema „Swiatłościami“ Boskimi w niebie i trzema „Swiatłościami“ na ziemi. W wzajemnym przedłużeniu ramion Świecznika wyraża się idea tożsamości „Światłości“ niebieskich i „Światłości“ ziemskich. W „Sprawiedliwym“ w ten sposób zbiegają się i łączą razem niebo i ziemia.” Co ma być symbolizowane poprzez dwa trójkąty zachodzące na siebie
Oczywiście istnieją pozabibline paralele „Drzewa Żywot“, zgodnie z wykładnią Justyna Męczennika, rozrzucone na innych uprawach-polach-systemach jogi. Drzewo Żywota“, o którym mówi księga Genesis, ma swoje paralele tak w starożytnej religii egipskiej i babilońskiej, jak i w archeologii hebrajskiej. I, rzecz charakterystyczna, „Drzewo Żywota“ w tych wszystkich wypadkach zawiera w sobie świętą liczbę „7“ !!! Tak jak „siedmio ramienna Menora„. Babilońskie „Drzewo Żywota“ ma siedem gałązek, która to liczba, zdaniem speców od duchowej archeologii symbolizuje pełnię życia. Inne „Drzewo“ babilońskie posiada siedem par gałązek. Tzw. „Drzewo mistyczne“ ma siedem gałązek o siedmiu listkach, rozstawionych w krąg, a w środku jedną większą gałązkę, również o siedmiu listkach. (Proszę zobaczyć poniższą kompilację)
Podobnież i egipskie „Drzewo Żywota“ składa się z siedmiu gałązek. Gdy przypatrzymy się temu Drzewu, uderza nas w nim bardzo charakterystyczny szczegół, a mianowicie para rąk ludzkich, wychodzących z pnia, które zdają się podawać pokarm. Co oznacza ten szczegół? Wyraża on zapewne myśl, że to „Drzewo Żywota“ symbolizuje Osobistość ludzką-Istotę ludzką. Tak w wizji Ezechiela ręce ludzkie, które ukazują się spod skrzydeł Cheruba, wskazują na to, że Cherub ten symbolizuje Człowieka, a stopy Cheruba nasuwają na myśl „zwierzę ofiarne“ (holocaustum, jakby zbierzne z ofiarą jaką składali Żydzi w obozach? A następnie chrześcijanie, mordowani przez demony w ramach „tłoczni„), wyrażające ideę przebłagania i ekspiacji.
Na „pieczęci Ananiasza“ widoczna jest palma siedmioramienna, która zdaniem archeologów oznacza „Drzewo Żywota“. Na innej znów pieczęci” hebrajskiej, z napisem „Eliszamie, synowi Gedaliasza“, znajduje się na odwrotnej stronie tron, na którym siedzi pewna Osoba, a przed tronem i poza nim widoczne są stylizowane palmy, w liczbie siedmiu, o siedmiu ramionach. Osobistość, siedząca na tronie, jest to zdaniem poszukiwaczy prawdy Jehowa. Palmy zaś tłumaczy się jako „Drzewo Żywota“. „Pieczęć Eliszamy“, jak twierdzą poszukoiwacze zaginionej Biblii, pochodzi z czasów przed niewolą babilońską.
„Drzewo Żywota“, jakie odkrywamy w mitologii babilońskiej i egipskiej, oraz w archeologii hebrajskiej, rzuca jasne światło na symbolikę Świecznika Mojżeszowego. Świecznik ten nie jest niczym innym, jak symbolicznym „Drzewem Żywota“. W swej konstrukcji, jak wynika z opisu Świecznika Mojżeszowego w Ex. 25, 31—40 i 37, 17-24, Świecznik ten przedstawia stylizowane drzewo, z pniem, ramionami (gałęziami), kwiatami i owocami, wykonane ściśle według wzoru, ukazanego Mojżeszowi w specjalnym objawieniu Bożym na górze (Ex. 25, 40). To stylizowane Drzewo posiada siedem gałęzi (ramion).
Tekst biblijny nie mówi nam nic szczegółowego o podstawie (korzeniach) tego Drzewa. Lecz mówi nam Tradycja hebrajska. W podstawie Menory Mojżeszowej wyraża się święta liczba „3“. Tę podstawę bowiem tworzył trójnóg, względnie równoboczny trójkąt ku górze, a nie ku dołowi. Konstrukcja Świecznika Mojżeszowego więc opiera się na systemie liczbowym dziesiętnym, rozkładalnym na „3“ „7“, który jest systemem hebrajskim mistycznym. Znajduje to swe potwierdzenie w dziesięciu Świecznikach króla Salomona, zbudowanych według wzoru Świecznika Mojżeszowego.
Na fakt, że Świecznik Mojżeszowy przedstawia w swej budowie stylizowane drzewo, wskazuje Rabin Samson Raphael Hirsch. Co więcej, autor ten zestawia z Świecznikiem Mojżeszowym tekst Iz. 11, 1—2 i mówi, że Świecznik Mojżeszowy wyobraża to samo Drzewo mistyczne, o którym mówi Izajasz. Siedem świateł Świecznika zaś symbolizuje, siedmiorakiego Ducha Bożego z Apokalipsy Jana. Jak stąd wynika, świecznik Mojżeszowy symbolizuje Mesjasza, posiadającego siedmiorakiego Ducha Bożego, jako stygmat swej godności mesjańskiej. Prawda, że Świecznik Mojżeszowy przedstawia stylizowane Drzewo mesjańskie, znajduje swe potwierdzenie w wizji Zachariasza 4, 2—7; 11 —14 w świetle komentarza „M’cudath Dawid“.
W wizji tej, jak wynika już z samego zestawienia Świecznika z dwiema oliwkami, figurują trzy drzewa, a mianowicie dwie oliwki i „Drzewo Żywota“, wyrażone w konstrukcji Świecznika. Dwa drzewa oliwne stoją w jak najściślejszej łączności z Świecznikiem. One bowiem Świecznik zasilają własnym olejem i Świecznik ich olejem żyje i płonie. Te trzy Drzewa mistyczne tworzą jedną i nierozerwalną całość. Według komentarza „M‘cudath Dawid“ budująca się świątynia Zorobabela jest obrazem i typem przyszłej Świątyni mesjańskiej. Świecznik Mojżeszowy, będący stylizowanym „Drzewem Żywota“, zawiera w swej symbolice mistycznej sens prorocki-mesjanistyczny, który został objawiony Mojżeszowi, największemu z Proroków, w specjalnej wizji na górze (Wyjścia 25, 40; Dzieje. 7, 44; Hebr. 8, 5).
Św. Klemens Aleksandryjski przytacza tradycję, tłumaczącą symbolikę Świecznika Mojżeszowego w sensie chrystologicznym. „Drzewo Żywota“ w sensie chrystologicznym interpretuje Beda Venerabilis. Liczba „7“ w „Drzewie Żywota”. Świecznik Mojżeszowy, będący stylizowanym „Drzewem Żywota“, ujawnia nam właściwy sens liczby „7“, jako liczby świętej. Jak już wiemy, liczba ta jest syntezą (nie sumą) liczb „3“ i „4“ („3“ i „1“), czyli liczby Boga i liczby „Człowieka niebieskiego“ (Mesjasza). W religii babilońskiej liczby święte bywały symbolem bóstwa. Tak symbolem Marduka była liczba ,50″ i „11″, symbolem boga Ann liczba „60″, symbolem boga Ea liczba „40“.
Jak państwo czytają, zaawansowany Kod Boga JHWH, Jego Syna i Ducha Świętego, jest niezwykle skomplikowanym systemem duchowej medytacji ! Każdy kto się odradza na tej uprawie, staje się Nowym Człowiekiem, Nową Istotą. To też sprawia, że zaczynacie uprawiać „ziemię”, stając się ogrodnikami. Po pewnym czasie możecie nawet, za sprawą miłosierdzia, i jako Nowe Istoty, doświadczać innych światów „a duch mój po raz pierwszy ujrzy światy nieznane”. Zanim tego doświadczymy, należy się przeobrazić: „…macie zdjąć z siebie starego człowieka, kierującego się poprzednim sposobem życia, niszczonego według zwodniczych żądz, a poddawać się odnowie w duchu waszego umysłu, oblec się w nowego człowieka, stworzonego według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.” Efezjan 4:22-24 Prosimy zobaczyć, „odnowić się w duchu waszego umysłu” ! Wszystkim katolickim, i nie katolickim joginom, prowadzącym medytacje, życzymy spokoju umysłu… psyche
Linki:
Pierwszym obowiązkowo musi być: „Jak wybłagać u gwiezdnego Rolnika: Starożytnego Boga – Logos Arche, by (od)kupił dla nas pole, a w nim skarb psychen ψυχην ?”
drugim: Jak trafić do super Ogrodu Eden, albo chociaż do krainy złota ? – część I
Kosmiczne symbole Biblii – gdzie jest „pole” ? – część I
Kosmiczne symbole Biblii, medytacja tajemnicy, część III
„Najbardziej starożytna istota – tajemnice zakazanej duchowej archeologii”
Napisem prosto w faryzeuszy i lud izraelski ! Święte drzewo i jego gałęzie
Tajemnice biblijnych psyche [ψυχή] joginów
Czy poprawność exo polityczna pozwoli nam dojść do prawdy ?
Jogini ziemscy – Jogini duchowi
Wstęp do Esencjalizmu biblijnego
Chrześcijańska medytacja zasłony kodu Biblii
Klucz do przypomnienia Total Recall’u – Tajemnica kosmicznych symboli Biblii, część IV