Jak wybłagać u gwiezdnego Rolnika: Starożytnego Boga – Logos Arche, by (od)kupił dla nas pole, a w nim skarb psychen ψυχην ?

W swoje książce o UFO porwaniach autor Whitley Strieber, opisuje strasze rzeczy, jest tam mowa o „walce na śmierć i życie z Obcymi”, którzy chcieli coś mu zabrać ! To straszne zmaganie było toczone z Archontami – główny planetarny Archont kieruje tą bitwą. Jak pamiętacie ci Archonci, albo naczelny – Książę tego świata, ma „udział” w każdym człowieku tej planety, jedynie święci, to znaczy wyznawcy Chrystusa mogą się im oprzeć – uwolnić się od nich ! Chrześcijanie mają szansę na uwolnienie się z ich szponów, zgodnie ze św. Nauką, naszego Nauczyciela, który nie miał nic w sobie z niego/nich ! „Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca/archont tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie.” Jana 14:30

Nawet najmniejsza część ufo archonta nie weszłą do Ciała Zbawiciela, do Jego Światyni ! O co chodzi Archontom, czego od nas chcą, jakich skarbów szukają ? Może chodzi im o ten sam skarb jaki wspomina Biblia u Mateusza 13:44 „Królestwo Niebios podobne jest do skarbu ukrytego w polu, który człowiek znalazł, ukrył, uradowany odchodzi, sprzedaje wszystko, co ma, i kupuje te pole.” ? (Przekład dosłowny) „Pole” to jest „ziemia”, to chyba oczywiste dla każdego biblisty, a kto rządzi ziemią ? W starożytnym języku huryckim Anunnaki określani są jako karuileš šiuneš, co oznacza „dawni starożytni bogowie”, lub kattereš šiuneš , co oznacza „bogowie ziemi”! Jeśli odnajdziecie skarb w polu-ziemi to trzeba go wykupić od „Anunnaki”. To może dokonać jedynie Logos – Arche, najbardziej starożytna Istota, starsza od „dawnych starożytnych bogów„. Huryci i Hetyci starali się porozumieć ze starymi bogami poprzez rytualną ofiarę z prosiaka w wykopanym w ziemi dole.

Jako poszukiwacze zaginionej Biblii staramy się zrozumieć przesłanie Arche-Logosu, Jego św. Nauki o „skarbie i „wykupie”. Biblia określa przelaną krew Jezusa mianem okupu (Efezjan 1:7; 1 Piotra 1:18, 19). On sam powiedział, że przyszedł, by „dać swoje życie na okup za wielu” ​(Mateusza 20:28, Biblia Tysiąclecia). Co to za skarb, ukryty w polu, i co to za nadzorcy, pilnujący by nikt go nie znalazł ? Kto może nas wesprzeć byśmy mogli go kupić-odkupić ? (Odkupić od „dawnych starożytnch bogów„) Na tego typu pytania odpowiedz znajdujemy w Ewangelii Łukasza 9:24 „Kto bowiem chciałby ocalić swą duszę, straci ją, a kto straci swą duszę dla Mnie, ten ją ocali.” (Przekład dosłowny) Natychmiast tłumaczymy,  starożytna greka określa „duszę” jako „psychē” (Strong 5590)

W prastarych zakodowanych przekazach i utworach religijnych człowiek wyrażał przekonanie, że stanowi przedziwne powiązanie materii z duchem, gliny z obrazem Boga oraz prochu z boskimi łzami. W najstarszych wysokich kulturach rozumiano człowieka jako konglomerat kilku istotnych tajemniczych pierwiastków, których połączenie decydowało o jego tożsamości. Zagadnienie duszy jest tematem bardzo istotnym dla wielu kultur świata starożytnego. Dla Sumerów pojęcie duszy utożsamiane jest z siłami (me), które związane są z konkretnym bytem ożywionym.

Powstanie człowieka związane jest z pewnym boskim namysłem. Zostaje on stworzony z gliny oraz z tchnienia życia, co umieszcza go w pewnym podobieństwie do samych bogów. Stworzenie człowieka przez bogów zakłada tym samym celowość jego istnienia. Motyw stworzenia z gliny oraz boskiego tchnienia stanie się wzorem dla innych wyobrażeń podejmujących tę tematykę. Powstanie człowieka podejmują również mieszkańcy starożytnej Babilonii i Asyrii, będących pod silnym oddziaływaniem kultury sumeryjskiej, zaczerpniętej z przekazów prawdopodobnie przedpotopowych (kontakterów). W świecie starobabilońskich wierzeń człowiek (lullu) powstaje z gliny pomiszanej z krwią zabitego bóstwa.

Powstanie człowieka jest zjawiskiem budzącym podziw wśród bogów. Towarzyszy jemu wyposażenie człowieka w duszę (ducha) zwanego etemmu, który jest pewnym boskim pierwiastkiem będącym w człowieku (złotem). Interesującą koncepcję duszy ludzkiej posiadają również mieszkańcy Egiptu. Dusza (ba), stanowi pewien elementem całości duchowej osobowości człowieka (nazywanej ka lub achu), w skład której wchodzą ponadto: ciało (chet), cień (chai bit) oraz imię (ren). Wśród wymienionych elementów duszy wyjątkową pozycję posiada ka, którego użycia stosowano na wyrażenie siły życiowej. Dzięki temu pierwiastkowi możliwym było przyjmowanie pokarmów przez duszę. Konsekwencją tego poglądu są m,In. rozwiązania architektoniczne, polegające na budowaniu różnych pomieszczeń posiadających wyposażenie w prowiant ofiarny potrzebny duszy w dalszej egzystencji. „Pokarmem” ka było również wymawianie określonych modlitw zamieszczonych na ścianach grobowca. Wiara w nieśmiertelność duszy widoczna jest również w rytuałach pogrzebowych. Najczęściej stosowana embrionalna pozycja nawiązuje do ponownego narodzenia.

Jak już państwo wiedzą, pan Grzegorz Braun zdradził Polakom tajemnice wierzeń rabinów Chabad Lubawicz, mianowicie rabin Zalman Szneur twierdzi, że „ludzie są zbudowni przez demony„, inaczej „bogów”. Powstanie człowieka w kulturach starożytnych związane jest z działaniem boga lub bogów, którzy nie tylko są jego inicjatorami lecz w wielu wierzeniach stanowią częściowe podłoże pod jego powstanie. (Pamiętajcie „podłoże„) Boskie pochodzenie umiejscawia człowieka w wyjątkowej pozycji w hierarchii stworzeń. W tej kwestii napisaliśmy trzy teksty: „Druga część kosmicznego błota i gliny, plus metal: żelazo?„, dodatkowo można by uważać artykuł „Inteligencje nieziemskie – wodne – czasami przybywają do świata istot zamieszkujących w glinie i mule – to pewne !”  za część czwartą.

Wiara Chabad Lubawicz w konstrukcję błotną, usadowioną gdzieś w jakiejś części galaktyki, nie jest wcale jakaś bardzo „dziwna”, biorąc pod uwagę nasze publikacje: W tekście pt.: „Tajemnicze „morze” i kosmiczna wieś Atlantydy – święty Kod Biblii w czasie medytacji – siedząc na „trawach”, pisaliśmy tak, zgodnie z Biblią: „Skoro planeta Ziemia to „kosmiczna wieś”, a Bóg „osadził ziemię na morzach i utwierdził ponad rzekami” (Psalm 24, 2), to należy się zastanowić nad Hebrajskim terminem tehom oznaczającym „bezmiar wód„, ale i „otchłań„… Dla Ojców Kościoła „morze” jest ciemną, straszną głębią, otchłanią, króle­stwem Szatana i demonów, ale czy wszystkie znaczenia symbolu „morza” takie są ?” – nasze ciała są zrobione z „mułu” tajemniczych „kosmicznych rzek” Psalmu 24:2, albo „kosmicznego morza” ?!

Sięgnijmy jeszcze troszkę do Sumerów, bo tam mamy niezwykle zaawansowany duchowy kod pradawnych mędrców, opisujący tajemnicę powstania ludzi. Poglądy dotyczące powstania świata i człowieka zostają skrystalizowane już w III tysiącleciu p.n.e., po tym jak dotarły do starożytnhych (duchowych kontakterów). Podkreślenia wymaga sumeryjska kosmogonia, która nie przyjmuje bogów za przyczynę świata. Wydaje się, że praprzyczyną świata jest jakaś „bezosobowa siła”, która charakteryzuje się celowością oraz mechanicznym wręcz działaniem.

Obok pramaterii kosmosu stanowi ona źródło życia i przemian poprzez łączenie się antagonistycznych elementów, np. dobra i zła, życia i śmierci etc. Powstanie bogów stanowi jeden z następnych etapów kształtowania się świata – pogląd ten widoczny jest ponadto w samym terminie an-ki, określającym wszechświat, który składa się ze złączenia wyrazów nieba i ziemi, i tu natychmiast idzmy do najbardziej starożytnego przekazu: Jana 1, 1: „Na początku (en arche) było (en) Słowo (ho logos), a Słowo było u Boga (pros ton theon), i Bogiem było Słowo” – no i mamy przecież: Rdz 1, 1: „Na początku (en arche) Bóg stworzył niebo i ziemię” – Super Inteligencja stworzyła „ziemię”, czyli „pole”, dlatego może nam z niego-z niej wykupić-odkupić od bogów psyche’n !

U sumerów, starożytnych kontakterów, mamy połączenie-zmieszanie elementów nieba i ziemi, prowadzi ono do powstania swoistego rodzaju kosmicznej góry, która stanowi początek kolejnych przemian w świecie – wierzono, że pod ziemią mieszczą się złoża słodkiej wody, pod którą znajduje się tajemnicza kraina Kur, tłumaczona dosłownie jako „obca kraina:, będąca wyobrażeniem świata podziemnego. Pojawienie się najważniejszych bóstw jest kontynuacją kształtowania świata, czego zwieńczeniem jest powstanie człowieka. Bogami dającymi początek powstania innych bóstw i demonów są: An (ojciec bogów, władca niebios), Enlil, (bóg powierza) Utu (bóg słońca), Enki (władca oceanu, bóg mądrości). Pierwsza informacja dotycząca koncepcji powstania człowieka zawiera tzw. mit o stworzeniu super „motyki”, w którym człowiek przedstawiony jest jako byt istniejący w boskim intelekcie (czyli w Starożytnym Bogu Logosie- Arche!!!), będący z czasem bytem urzeczywistnionym, zacytujmy tu starożytnych mistrzów kodowania, co zapisali na tabliczkach sprzed tysięcy lat:

„Pan, który spowodował wspaniałe powstanie wszystkiego co należy, Pan, którego rozstrzygnięcia losów są nieodwracalne, Enlil, który nasionom kraju daje wzrastać z ziemi, (…) Gdy niebiosa zostały odłączone od ziemi , gdy ziemia została odłączona od niebios, gdy imię „ludzkość” zostało ustalone, wówczas An objął w posiadanie niebiosa, a Enlil objął w posiadanie ziemię.,” Jak czytacie Enlil włada „ziemią-polem”.

Starożytny Bóg Enlil, później znany jako Elil , jest starożytnym mezopotamskim bogiem kojarzonym z wiatrem, powietrzem , ziemią i burzami. Po raz pierwszy jest poświadczony jako główne bóstwo sumeryjskiego panteonu, ale później był czczony przez Akadyjczyków, Babilończyków, Asyryjczyków i Hurytów. Głównym ośrodkiem kultu Enlila była świątynia Ekur w mieście Nippur, która, jak wierzono, została zbudowana przez samego Enlila i uważana była za „cumę” nieba i ziemi. Czasami w tekstach sumeryjskich nazywa się go Nunamnir. Według jednego z sumeryjskich hymnów sam Enlil był tak święty, że nawet inni bogowie nie mogli na niego patrzeć.

Enlil zyskał na znaczeniu w około dwudziestym czwartym wieku p.n.e., jeśli wierzyć akademikom, wraz z powstaniem Nippur, naszym zdaniem mozliwe było przewiezienie tych starożytnych dnych w Arce Noego. Jego kult upadł po tym, jak Nippur został splądrowany przez Elamitów w 1230 roku p.n.e. i ostatecznie został wyparty jako główny bóg mezopotamskiego panteonu przez babilońskiego boga narodowego Marduka. Enlil odgrywa istotną rolę w sumeryjskim micie o stworzeniu; oddziela An (niebo) od Ki (ziemia), czyniąc w ten sposób świat nadającym się do zamieszkania dla ludzi, inaczej demony (bogowie) by nas szybko wykończyli.

W sumeryjskim micie o powodzi Enlil nagradza Ziusudrę nieśmiertelnością za to, że przeżył potop, a w babilońskim micie o powodzi Enlil sam jest przyczyną potopu, wysyłając powódź, aby wytępiła ludzkość, która narobiła zbyt wiele hałasu i uniemożliwiła mu sen: „On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?” Marka 4:38 – jak pisaliśmy o „super statkach-łodziach„, trzeba (chyba) czasami krzyczeć by zbudzić Starożytnego Boga Logos, jeśli giniemy, jeśli nas gnębią kosmniczni hitlerowcy ! On może nas wykupić, nabyć dla nas pole i skarb psyche ! Dlatego módlmy się do niego na kolanach, Jego miłosierdzie jest niezgłębione ! Niech będzie wychwalany Starożytny Bóg Jezus Chrystus Pan. Amen !

Linki:

pierwszym musi być: „Najbardziej starożytna Istota – tajemnice zakazanej duchowej archeologii„

drugim tekst o starożytnych tasakach: „Starożytni „łaskawi bogowie”, „tasaki morskie” i „dzieci morza” – co się udaje odszyfrować z oceanu pamieci Total Recall ?”

Teoria ewolucji to wielkie zwiedzenie ludzkości – dr Thomas Kindel

Najbardziej tajemnicze symbole odkodowane – Hoggard, Marzulli

Prawdziwe krasnoludy Tolkiena – Marzulli, Mathews, Jacobs

Super nagranie UFO pojazdów i manifestacji księżycowych – darwiniści oraz sceptycy maja przerąbane !

16