Atak widocznych i niewidocznych sił wrogich chrześcijaństwu, a zwłaszcza katolicyzmowi, idzie ze wszystkich stron. Można usłyszeć zarzuty o wszechobecnym pedofilstwie księży, a w kręgach UFO wyznawców pojawiają się nawet opinie o diabelskim rodowodzie organizacji celebrującej św. Eucharystię. Na wielu stronach i portalach pisze się artykuły o kapłanach katolickich jako złu wcielonym. Protestanci, którzy nie mogą sobie poradzić z Maryją i jej objawieniami uznają katolików za odszczepieńców. Wielki bohater walk z tajnymi bractwami, ksiądz Natanek, mówi, że najbardziej nienawidzą religii katolickiej organizacje lucyferian, ci pałają do niej tak wielką niechęcią, że przedarli się do wnętrza świętej struktury, siejąc coraz większy zamęt (’spustoszenie’ – Ew. Mateusza 24.15).
Ostoja polskości, a taką jest Kościół Katolicki, ma swoje podwaliny, w Polsce jest to chrzest z 966, poza Polską mniej więcej od II wieku n.e. mówi się już o jednym Kościele powszechnym, który składał się z wielu gmin. Kościół w II w. nie nosił jeszcze wszystkich cech katolicyzmu, uwaga chrześcijan koncentrowała się głównie na przechowywaniu „tradycji apostolskiej”. Sobór konstantynopolitański I (381 r.) uznał, że słowo katholike odnosi się do wspólnoty Kościoła, jako „jednej, świętej, powszechnej i apostolskiej”. Przyjmuje się, że hierarchizacja i strukturyzacja organizacji kościelnej miała się rozpocząć dopiero w wieku II, a jej kulminacja nastąpić po „nieziemskim przekazie” dotyczącym społeczności aniołów (Hierarchii niebiańskiej) i społeczności Kościoła (Hierarchii kościelnej). Kim był owy ziemski odbiorca tych informacji ?
Dotarliśmy wreszcie do momentu, w którym chcielibyśmy państwu przedstawić wyjątkowo tajemniczą postać , uznaną przez niektórych za jednego z Ojców Kościoła. Do dziś nie ustalono jego tożsamości. On sam pisze o sobie, że nawrócił się w wyniku wysłuchania mowy świętego Pawła na ateńskim areopagu, co mają potwierdzać Dzieje Apostolskie (Dz 17, 34). Na jednym z synodów chciano przekreślić dorobek 'cudownego mistyka’, ale św. Maksym Wyznawca (580–662 r.) podjął się z sukcesem jego obrony. Przesłanki badaczy jego pism, mówią, że można go uznać za eremickiego mnicha z przełomu V i VI wieku. Ma to być prawdopodobne, ponieważ podejrzewają, że nagłówki rozdziałów o jego związku z Apostołami zostały dodane przez kopistów.
Uważano go też za pierwszego biskupa Aten, zamęczonego przez Domicjana około roku 95, lub jeszcze inną starożytną postać pierwszych chrześcijan. Tak, czy inaczej, już od VI wieku jego dzieła są uznawane przez większość ówczesnych autorytetów ! Wysoce zaawansowana teologia Kościoła Katolickiego jest oparta o prace św. Akwinaty, i teraz najważniejsze, św. Tomasz cytuje Dionizego ok. 1700 razy ! Mamy w ten sposób potwierdzenie doniosłości jego duchowych odkryć, a są to prace ogromnie tajemnicze, olśniewające i fenomenalne ! Nie tylko poszukiwacze anielskich tajemnic, ale każdy poważny ufolog powinien się z nimi zapoznać. Są i krytycy tej „twórczości”, lub co bardziej sensowne kontaktów Dionizego z Bytami Wyższymi, sam Doktor Anielski ilością cytatów potwierdza jak ważne są ‘mistyczne relacje’ Areopagity.
Jest wielce prawdopodobne, że Dionizy odwiedził wyższą rzeczywistość, że był w Tritos Uranos, lub temu podobną. Mógłby o tym świadczyć poniższy urywek: (…)Trójco nad substancjalna i przenajświętsza, i nieskończenie dobra, przewodniczko chrześcijan w boskiej mądrości, prowadź nas na najwyższy, mistyczny szczyt Pisma, bardziej niż nie znany i wyższy nad światło. Tam proste, czyste i niezmienne tajemnice teologii kryją się w ciemności przewyższającej światłość, w głębi mistycznej ciszy; tam w niezgłębionym mroku promienieje całkowicie niepoznawalne i niewidzialne, to, co jest największą jasnością, nieskończenie napełniając oślepione intelekty blaskami przekraczającymi każde piękno.Tak brzmią słowa mojej modlitwy.
Ty zaś, kochany Tymoteuszu, ćwicz się nieustannie w kontemplacjach mistycznych, odrzuć od siebie doznania zmysłów i intelektualne energie, całość rzeczy i postrzeganych, i pojmowanych, i wszystkie niebyty, i wszystkie byty, tak ażebyś w tej całkowitej niewiedzy został wyniesiony, na ile jest to możliwe, do jedności z tym, co jest ponad każdą substancją i ponad wszelką wiedzą. Wtedy to bowiem, w niepohamowanym i oczyszczającym wyrzeczeniu się siebie i wszystkich rzeczy, uwolniony i oswobodzony ze wszystkiego, przeniesiesz się, w sposób nieskażony, do promiennego świata boskiej ciemności ponad substancją. Bacz jednak na to, by nikomu z niewtajemniczonych nie ujawniać tych rzeczy. Mówię tu o tych, którzy grzęznąc w bytach nie są zdolni wyobrazić sobie czegoś, co rzeczywiście nadsubstancjalnie istnieje ponad bytami…(…)
Warto też wspomnieć jak pisze o Tajemnicy Chrystusa: „Najbardziej znamienną rzeczą w całej teologii jest boskie ukształtowanie Jezusa – na nasze podobieństwo. Nie da się tego wyrazić żadnym słowem ani poznać żadnym intelektem; nie pojmują tego nawet najwyżej wyniesieni. najczcigodniejsi aniołowie. To, że Bóg wcielił się w ludzką bytowość, uznajemy za tajemnicę, lecz nie możemy zrozumieć tego, w jaki sposób –prawem odmiennym niż naturalne – został On stworzony z krwi dziewicy ani, jak suchymi stopami, ze swoją cielesnością i ciężarem materialnym, stąpał po płynnej i nie dający oparcia wodzie. ani różnych innych dokonań świadczących o nadprzyrodzonej naturze Jezusa.”
Zaprezentujmy urywki jego metody, jaką się posługiwał w kontakcie z Duchem Świętym, aniołami lub innymi substancjami, wzmiankując jednocześnie o mistycznym wtajemniczeniu, gdzie jest również mowa o kosmicznym/inno wymiarowym zorganizowaniu anielskich bytów, a te jak państwo przeczytają są, między innymi, istotami świetlistymi.
(…)Wydaje mi się, że wyjaśniłem w sposób dostatecznie jasny, czym jest sama hierarchia, a teraz z kolei muszę uroczyście rozsławić hierarchię anielską i w kontemplacyjnym widzeniu oczami, które sięgają poza rzeczywistość ziemską, przyjrzeć się tym świętym formom, przypisanym jej w Pismach, po to, ażeby poprzez te mistyczne przedstawienia unieść się w górę, do ich najbardziej boskiej prostoty, i oddać hołd zasadzie całej wiedzy hierarchicznej z szacunkiem należnym Bogu i z wdzięcznością, jaka przysługuje tej doskonałej zasadzie wszelkiego wtajemniczenia. Przyjmując, że taki jest porządek świętych hierarchii, musimy dalej powiedzieć, że każde imię przydane intelektom niebiańskim odpowiada boskim przymiotom, osadzonym w każdym z nich.
Ci, którzy znają język hebrajski, wiedzą, że święte imię Serafinów oznacza ״tych, którzy płoną ogniem„, lub ״tych, którzy gorzeją [miłością]„, natomiast imię Cherubinów — ״tych, którzy są pełni wiedzy„, lub ״tych, którzy rozlewają mądrość„. Słuszną jest więc rzeczą, że w tej pierwszej z hierarchii niebiańskich pełnią świętą służbę substancje najwznioślejsze: zajmuje ona bowiem stopień najwyższy z wszystkich, dlatego że bez żadnego pośrednictwa jest osadzona w najbliższym sąsiedztwie Boskości i najpierw na nią, przed wszystkimi innymi, spływają najbardziej pierwotne teofanie i najdoskonalsze wtajemniczenia; właśnie dlatego, że jest ona tak blisko Boga. Stąd nazywa się jej przedstawicieli ״gorejącymi” i ״Tronami” i jednocześnie ״rozlewającymi mądrość„, ponieważ te imiona objawiają ich trwały stan podobieństwa do Boga. Anioły, co wcześniej zaznaczyłem, dopełniają i zamykają wszystkie stany niebiańskich intelektów, ponieważ pomiędzy substancjami niebiańskimi są tymi, które posiadają w stopniu najniższym własności anielskie.
Nazwa Aniołów jest dla nich stosowniejsza niż dla tych intelektów, które stoją wyżej od nich, dlatego że ich hierarchia objawia się wyraźniej naszym oczom i bardziej przystaje do spraw tego świata. I rzeczywiście, jak już o tym wspominałem, najwyższy zastęp – najwyższy, bo bliższy temu, co zakryte — rządzi drugą hierarchią w sposób nieodgadniony; druga, która składa się ze świętych Panowań, i Mocy i Władz, przewodzi z kolei hierarchii Zwierzchności i Archaniołów, i Aniołów sposobem bardziej zrozumiałym, niż to czyni pierwsza, ale bardziej tajemnym niż czyni to trzecia, która następuje po niej.
Wreszcie, niosące objawienie chóry Zwierzchności i Archaniołów, i Aniołów rządzą, jeden przez drugiego, ludzkimi hierarchiami po to, by i one dostąpiły zgodnie z hierarchicznym porządkiem duchowego wyniesienia, nawrócenia i komunii oraz zjednoczenia z Bogiem i żeby jednocześnie proces rozlewania się Boga z łona Jego dobroci, tak Jemu właściwy, zwracał się ku wszystkim hierarchiom i docierał do każdej z nich w należny sposób, zgodnie z zasadami najświętszej harmonii. Z tego powodu Pismo Święte mówi, że to Aniołowie opiekują się naszą hierarchią, i nazywa Michała przywódcą ludu Izraela, a innych Aniołów przewodnikami pozostałych narodów: ״Najwyższy bowiem ustanowił granice między narodami wedle liczby Aniołów Boga” Jeżeli ktoś zapyta: dlaczego tylko naród hebrajski został wyniesiony do świateł Boskiej Zwierzchności, to trzeba mu odpowiedzieć, że nie należy oskarżać Aniołów — sprawiedliwych w swoim patronacie o to, że inne narody zwróciły się ku fałszywym bogom.(…)
Pisaliśmy o psyche joginach, ich podejściu do starożytności, dlatego warto wspomnieć, że nie musimy zamieniać się w wygimnastykowanych hindusów, by otrzymać łaskę zrozumienia „świateł Boskiej Zwierzchności”. Wystarczy Boże Miłosierdzie, lektura Biblii, modlitwa, post i msza święta w Kościele kosmicznym i megalitycznym. Aby to jakoś podsumować, zaprezentujmy kontakt świętej Faustyny nie tylko ze światem sił ciemności, ale świętych Panowań, Mocy i Władz, lub Zwierzchności Archaniołów. Należy też zwrócić uwagę na sytuację Polski sprzed II wojny światowej, w której jak państwo pamiętają z filmu Rycerza Chrystusa, panoszyły się organizacje wyznawców Anioła „niosącego zwodnicze światło” postępu i nowoczesności, ich sieci zagarniające ludzkie dusze, były rozpostarte na większej części powierzchni II RP.
„Kiedy został wystawiony ten obraz, ujrzałam żywy ruch ręki Jezusa, Który zakreślił duży znak krzyża. W ten sam dzień wieczorem, kiedy położyłam się do łóżka ujrzałam, jak ten obraz szedł ponad miastem, a miasto to było założone siatką i sieciami. Kiedy Jezus przeszedł, przeciął wszystkie sieci, a w końcu zakreślił duży znak krzyża świętego i znikł. I ujrzałam się otoczona mnóstwem postaci złośliwych i pałających ku mnie wielka nienawiścią. Wychodziły różne groźby z ich ust, jednak żadna się nie dotknęła mnie. Po chwili znikło to zjawisko, lecz długo nie mogłam zasnąć.” (Dzienniczek św. Faustyny 416)
W kolejnym cytacie pierwszą część już państwo znacie, ale warto zapoznać się z kolejnymi, dalszymi opisami.
„Kiedy się skończyło kazanie, nie czekałam na zakończenie nabożeństwa, bo mi się spieszyło do domu. Kiedy uszłam parę kroków zastąpiło mi drogę cale mnóstwo szatanów, którzy mi grozili strasznymi mękami i dały się słyszeć głosy: odebrała nam wszystko, cośmy przez tyle lat pracowali. Kiedy się ich zapytałam, skąd was takie mnóstwo ? – Odpowiedziały mi te złośliwe postacie: – z serc ludzkich, nie mecz nas. Widząc ich straszną nienawiść do mnie, wtem prosiłam Anioła Stróża o pomoc i w jednej chwili stanęła jasna i promienna postać Anioła Stróż, który mi rzekł: – Nie lękaj się, oblubienico Pana Mojego, duchy te nie uczynią ci nic złego bez pozwolenia Jego. Natychmiast znikły złe duchy, a wierny anioł Stróż towarzyszył mi w sposób widzialny do samego domu. Spojrzenie jego skromne i spokojne, a z czoła tryskał promień ognia. O Jezu, pragnęłabym trudzić się i męczyć i cierpieć przez całe życie, za tę jedną chwilę, w której widziałam chwale Twoją, Panie, i pożytek dusz.” (Dz 418-41)
Linki:
sieci zagarniające ludzkie dusze
Czy 'zdarzenia’ opisane w zwoju 1QM rozpoczną się w roku 2016/2017 ?
Nowy Porządek Rzeczy, a Kosciół Katolicki… etc.
Czy poprawność exo polityczna pozwoli nam dojść do prawdy ?
Wkraczanie w anielski świat istot hylemorficznych – ich dotyk…
inne narody zwróciły się ku fałszywym bogom.
Czy Polska zostanie wywyższona w potędze i świętości ?
Fatima i polscy duchowi matrixowcy
Ochronny znak z innego wymiaru
Polska przyszłość, czy Słowianie przetrwają Rozkaz 66 ?
Armia ciemności iluminackiego kominternu vs Synowie Światłości i ich duchowa broń
Tajemne zamiary Boga Stwórcy wobec stworzeń – ucieczka z cywilizacji UFO – droga do innego wymiaru
DARPA przetestuje mikroczipy, przeznaczone do kontroli ludzkiego umysłu”
Kosmiczny i megalityczny Kościół Katolicki – część I
Kosmiczny i megalityczny Kościół Katolicki – część III
Hipoteza rzadkiej Ziemi – Paradoks Fermiego
Tajemnicze ogólnoświatowe wzięcie !
Bezcielesność aniołów w angelologii świętego Tomasza
Polskie elity ufologiczne w kontekście duchowości ufonautów
FRANCE: ANTI-CHRISTIAN ATTACKS RISE 245 PER CENT
Atak okultystycznej mafii zboków nowego hitleryzmu NWO
https://vimeo.com/268233705
Duchowo okultystyczna wojna zwyrodnialców NWO z chrzescijanstwem – Ks. Natanek
Nauki kosmitów na Watykanie – Maryja to przepowiedziała ! – Ks. Natanek
Deja Vu ? polskie fatum ? „sieci rozpostarte nad II RP „
Historia Polski dla wtajemniczonych „sieci rozpostarte nad II RP – część II „
SPISEK przeciwko INTRONIZACJI, Michał Krajski, 26 stycznia AD 2017
https://youtu.be/kv6QGWDF1fw
Chrystus Król i obecność Krzyża w obszarze publicznym – dr Stanisław Krajski
https://youtu.be/qBkMqTIq16A
Ks. Piotr Natanek – Pielgrzymka do Ekwadoru „Objawienia w Quito” cz. 1
Ks. Natanek. Szatan może ukrywać się w chorobie
Ks. Natanek. Jak reagować na pokusy szatana
Duchowy terroryzm lucyferian w Polsce
Wybory w cieniu tajnych bractw ?
Komentarz Tygodnia: Obywatelstwo dla robota!
Gary Stearman: The Rapture is the Resurrection
L.A. Marzulli: The UFO Deception
Kiedy zobaczymy „dobrą zmianę” w TVP Kultura?
Ufologia w pigułce – Davida Hugginsa obrazy
36
3
Polakosc, to nie katolicyzm.
Co to jest „polskość” ? Jeżeli „polskość” to państwowość, to ona oznacza, że jest to katolicyzm papiestwa: „Chrzest Polski – tradycyjna nazwa chrztu księcia Polan Mieszka I, który zapoczątkował proces chrystianizacji ziem polskich. Niekiedy uważa się go również za symboliczne wydarzenie, które było początkiem państwa polskiego i polskiego Kościoła katolickiego.(…)Rok Pański 965. Za namową mężów katolickich i pobożnych Mieczysław rozkazał usunąć siedem nałożnic, z którymi łączyła go miłość cielesna, aby pieszczoty kobiece nie utrzymywały go w bałwochwalstwie, do którego przywykł; zerwawszy z nimi łączność wysłał swatów do księcia Czech, Bolesława, rodzonego brata i zabójcy św. Wacława, aby prosili dla niego o jego córkę Dąbrówkę na jedyną i prawowitą żonę. Książę Bolesław odpowiedział, że nie odrzuciłby tak znakomitego i niepospolitego zięcia, gdyby ów porzucił pogańskie obyczaje i przyjął zasady świętej wiary katolickiej, inaczej bowiem nigdy, w żaden sposób nie wyda swej córki za księcia pogańskiego, czciciela bogów; tak samo odpowiedziała księżniczka Dąbrówka dostojnikom i posłom Mieczysława, kiedy ją zapytali o zamierzony związek: że nie przystoi jej, chrześcijance, poślubić bałwochwalcę, skoro jednak Mieczysław książę Polski porzuci szpetne bożyszcza i odrodzi się wodą chrztu, nie odmówi pójścia za niego. Kiedy odpowiedź ta doszła do Polski, książę Polski Mieczysław zebrawszy liczną radę, pytał się, co mu należy czynić, a wobec różnych zdań swoich wielmożów, spodobało mu się rzecz przełożyć na dzień następny. Ale nocy następnej Opatrzność Boska, ulitowawszy się nad utrapieniem długo błądzących Polaków, natchnęła podczas spoczynku księcia Polski Mieczysława i większość jego doradców i poleciła im władczym rozkazem, aby postawionego sobie warunku nie zlekceważyli i aby zapewnili odtąd szczęście królestwu przez przyjęcie wiary. Poruszyło to objawienie o księcia Polski, i dostojników, i zgodnie podjęli uchwałę o przyjęciu religii chrześcijańskiej. W Polsce było wielu książąt, dostojników i wielmożów, którzy mocno odradzali przyjęcie wiary chrześcijańskiej, jedni mówili, że wiara chrześcijan jest podejrzana, inni że jej przepisy będą za trudne, inni, że nie jest dobrze pogardzić dobrodziejstwem tradycji ojcowskiej i wolne karki zginać pod jarzmo wiary dotąd nieznanej. Te jednak i inne liczne sprzeciwy łatwo rozwikłała Opatrzność Boska, która darzy zbawieniem królów, ulitowawszy się nad udręką długo błądzących Polaków, natchnęła ich zgodą i czcią dla chrześcijańskiej religii, aby nie stali się przedmiotem pogardy Czechów i innych ludów, gdyby ją odrzucili. Dziewicę Dąbrówkę odprowadziło wraz ze swatami księcia Mieczysława wielu możnych i rycerzy czeskich wielkim kosztem i z wielką okazałością; wiozła ze sobą posag i wyprawę rzadkie i niepospolite, aby były równe i godne zarówno teścia, jak zięcia; wyszli naprzeciw niej książę Mieszko ze swoimi baronami i dostojnikami polskimi, jako też wszystkie stany i wjazd jej przyjęto wspaniale i z dostojna czcią; dla uczczenia jej przybyły do Gniezna z rozkazu księcia najznakomitsze matrony i dziewice polskie, przystrojone w klejnoty, złoto, srebro i inne ozdoby. Po niewielu dniach książę Mieczysław, pouczony dostatecznie o artykułach prawowitej wiary i jej obrządku przez mężów pobożnych i wiodących pustelnicze życie w jego kraju, których specjalnie przyzywał, wyrzekł się ciemności dawnego błędu, przyjął wraz z najznakomitszym rycerzami i baronami, i najprzedniejszymi przedstawicielami miast Polski zasady najzbawienniejszej, prawowitej religii katolickiej, uświęcił początki swojego nawrócenia z ciemności zabobonu na światło wiary w wodzie chrztu, przyjął w Gnieźnie chrzest święty i złożywszy w falach odnowienia dawne grzechy, odrodził się w nowej niewinności duszy i dziecięctwie żywota, zmywając w chrzcielnicy ślady zarówno uczynków, jak bożyszcz, powołany z ciemności zamierzchłej ślepoty bałwochwalstwa do poznania i czystości prawowitej wiary i religii, światłem tejże wiary roznieciwszy światło przyrodzonego rozsądku, którego mu Najwyższy udzielił; oświecony za łaską św. Ducha, odrodził się z wody i z ducha i zarzuciwszy dawne imię Mieszko, jako barbarzyńskie, przezwał się Mieczysławem. Także rodzona jego siostra otrzymała święty znak wiary, została katoliczką i nadano jej imię Adelajda. Książę Mieczysław, przyjąwszy sakrament chrztu, tego samego dnia dostąpił innego sakramentu według obrządku katolickiego – poślubił dziewicę Dąbrówkę i najszczęśliwiej przez kilka dni obchodził z nią zaślubiny w Gnieźnie, zaprosiwszy sąsiednich książąt. Każdy zaproszony biesiadnik przyjmowany był bogato i wyszukanie; urządzono wiele zabaw i widowisk na cześć księcia, celem uświetnienia odbywających się uroczystości. Gdy je ukończono, sąsiedni książęta oraz baronowie i dostojnicy czescy, uczczeni przez Mieszka kosztownymi podarkami, kiedy powrócili w ojczyste strony, szeroko powszechnie rozpowiadali o hojności księcia Mieczysława, o jego łaskawości i bogactwie. Od tej pory cały kraj polski wszedł w służbę świętej wiary katolickiej i dzięki najgorliwszym staraniom księcia Mieczysława i jego żony Dąbrówki Polacy oświeceni zostali za łaską Bożą światłem wiary, wtedy kiedy zasiadał na katedrze Piotrowej Leon VIII narodowości rzymskiej, który w tym samym roku odszedł od spraw ziemskich i nastąpił po nim jako wikariusz Chrystusa zgodnie wybrany Stefan VII, narodowości niemieckiej; według innych Jan XIII, pochodzący z Narni, niektórzy piszą XII” – Roczniki Długosza…