Tajemnice izraelskich świątyń

Jedynym dostępnym źródłem na temat tajemniczego usytuowania, wyglądu i rozmiarów Pierwszej Świątyni jest Biblia. Badania archeologiczne jerozolimskiego Wzgórza Świątynnego nie są możliwe, ze względu na „Kopułę Skały”, wybudowaną na przełomie VII i VIII w. po Chrystusie przez kalifa Omara. Jest też mało prawdopodobne znalezienie jakiegoś fragmentu Pierwszej Świątyni ze względu na prace budowlane i remontowe wykonane przy Drugiej Świątyni pod koniec ery przedchrześcijańskiej, choć możliwe że udało się właśnie natrafić na element z okresu Drugiej Świątyni. (A może pierwszej ?)

Izraelskie Ministerstwo Starożytności odsłoniło 60 metrów fundamentów Zachodniego Muru świątyni Heroda. To co jest ciekawe w pracach archeologów, to znalezisko jednego bardzo gładkiego głazu, nie jest on podobny do żadnego z umieszczonych obok w całej konstrukcji, choć posiada podobne rozmiary. Podejrzewa się, że może być pozostałością Drugiej Świątyni. W swoich pracach archeolodzy bardzo delikatnie posuwali się w kierunku południowego końca, by dotrzeć w rejony Archeologicznego Parku Jeruzalem (koło Centrum Dvidsona, kompilacja zdjęć poniżej).

Potężna konstrukcja była przez tysiąclecia zasypana ziemią, niewidoczna nawet w czasach gdy na powierzchni stąpał Jezus. Odsłonięte starożytne głazy mają ciemniejszy odcień od tych nie przysypanych gruntem. Wykopaliskami zajmuje się izraelski archeolog Eli Shukron. W miejscu gdzie naukowcy kopią udało się do tej pory wydobyć cenne znalezisko w postaci 17 starożytnych monet Valeriusa Gratusa, który był prokuratorem Judei w latach 17/18 naszej ery.

Monety stały się argumentem do wysnucia teorii, że Zachodni Mur nie został zbudowany przez Heroda, ale przez Agryppe I oraz Agryppe II, czyli wnuka i prawnuka Heroda Wielkiego. Powracając do nietypowego głazu odnalezionego przez archeologów, ma on dziwne cechy, jak kompletna gładkość oraz brak śladów lub marginesów cięcia na krawędziach, jakie można znalezć na innych kamiennych blokach, na całej długości muru. Archeologów nurtują następujące ptyania: skąd ten nietypowy element się wziął, dlaczego umieszczono go właśnie w tym miejscu, dlaczego różni się od innych dookoła ?

Dziwne ale tylko ten jeden, na tle wszystkich innych topornie wykonanych, odznacza się tak doskonałym wykończeniem ! Powierzchnia całej megalitycznej konstrukcji została sfotografowana i przeanalizowana, nie znaleziono ani jednego podobnego głazu. Wszystkie posiadają ślady niezgrabnej obróbki. Ostatni raz kiedy archeolodzy byli tak zaskoczeni, nastąpił w momencie odkrycia największego bloku skalnego ze wszystkich, waży on 570 ton, ma 13.6 metrów długości, szacuje się że może mieć około 4.6 metra szerokości i 3.3 metra wysokości. (zdjęcie poniżej)

Izraelscy naukowcy stwierdzili również, że istniał jakiś rodzaj zaprawy, by spajać wielkie głazy. Do tej pory sądzono, iż megalityczne budowle hebrajczyków były wznoszone na „sucho” W obrębie archeologicznej odkrywki znaleziono również starożytny przecinak/dłuto, które według akademickich naukowców miało być zgubą budowniczych.

Zagadką starożytnych konstrukcji, w tym i żydowskich, jest problem widocznych uszkodzeń wielkich głazów, występująca nierówna erozja kamiennych elementów, ich niejednolitość, tajemnicze wiercenia oraz pradawne znaki, niezgodne z założeniami standardowej archeologii. Możliwe, że do budowy użyto (przedpotopowych) elementów wcześniejszych konstrukcji, że budowano na miejscu zgliszcz poprzednich budowli, zniszczonych przez kataklizm. Oto kilka zdjęć zawierających problemy, o których wspomniałem.

Pierwsze dwie kompilacje zawierają porównanie kamieniarskich „wypustek” ze znaleziskiem na pozostałości konstrukcji herodowej. Trzecie zdjęcie to „graficzna parafraza możliwych stanów” megalitycznej cywilizacji.

Proszę zwrócić uwagę na dużą różnicę erozji pomiędzy warstwami obrobionych głazów, pod zielonymi strzałkami, zdjęcie pozostałości Świątyni Jerozolimskiej.

Kolejna kompilacja (zdj. drugie w kolejności) i zdjęcie z papieżem zawiera bloki skalne z różnym stopniem erozji/zniszczenia, jak i niejednolitością użytego materiału skalnego. Dziewczynka i kobieta, w tle wiele różnych bloków z różnym stopniem erozji/uszkodzeń, różnorodność materiału budowlanego.

Słynne nierozpoznane znaki megalityczne.

Znaleść można w konstrukcji Heroda liczne zagadkowe elementy jak „megalityczną wypustkę” (wypustki) taką samą jak w innych rejonach kuli ziemskiej, nawiercone otwory i gładkie bardzo dziwne wgłębienia, część podobnych do tych z Ameryki południowej. To wszystko może być oczywiście jedynie podobieństwem zastosowanej wiedzy kamieniarskiej, jednak zagadka różnego rodzaju erozji pozostanie jeszcze długo nierozwiązaną.