Poważna hinduska instytucja naukowa oraz nobliści zajmą się Vimanami

Starożytne hinduskie Vimany to temat ciągle aktualny i zarazem tajemniczy. Wiedza dotycząca pradawnej historii ludzkości jest nadal skąpa, a ta którą posiadamy niezwykle skomplikowana i zagadkowa, możliwe że coś nowego w tym temacie wypłynie na poważnej, państwowej, indyjskiej konferencji naukowej, mającej się odbyć już niedługo w Mumbaju.

Istnieje wiele kontrowersji dotyczących starożytnych hinduskich przekazów historycznych, które będą przeegzaminowane podczas indyjskiego kongresu naukowego. Hinduski narodowy Kongres Naukowy odbędzie się na Uniwersytecie w Mumbaju 3 stycznia. Wezmie w nim udział 6 laureatów Nobla oraz 4 innych znamienitych gości. Poruszane tematy będą zawierać, między innymi, przemówienia dotyczące badań nad starożytną technologia lotniczą zawartą w Vedach. Część wybitnych naukowców wyraża sprzeciw w związku z tymi tematami, w ich mniemaniu, podważają one powagę, w oparciu o którą Kongres został powołany do swojego istnienia ponad 100 lat temu.

Przemówienie odnośnie starożytności zostanie zaprezentowane przez kapitana Anandę J. Bodasa, będącego obecnie emerytowanym dyrektorem instytucji trenującej pilotów, oraz Ameya Jadhav, wykładowca z Międzynarodowej Szkoły Swamiego Vivekanandy, który poprowadzi wykład w temacie starożytnych tekstów, mających wspierać pogląd, że w starożytnych Indiach istniała lotnicza technologia. Kapitan Ananda J. Bodas w przeprowadzonym wywiadzie stwierdził, że: „Wedyjska lub raczej starożytna hinduska definicja 'statku powietrznego’ była taka, iż pojazd ten mógł podróżować poprzez atmosferę z jednego państwa do innego, z jednego kontynentu na drugi daleki kontynent, z jednej planety na inną planetę. W tamtych czasach 'statki powietrzne’ były ogromnych rozmiarów, mogły poruszać się w prawo, w lewo, oraz w tył, czego nie potrafią 'nowoczesne’ dzisiejsze samoloty, latające tylko do przodu”

Rycina dostarczona przez kapitana Anandę J. Bodasa, na podstawie Ved.

Wedy to święte księgi hinduizmu, są najstarszą grupą religijnych tekstów sanskryckich, które stanowiły całość ówczesnej wiedzy człowieka o świecie ludzi i bogów; antologia tekstów z różnych okresów, o różnej tematyce, budowie i przeznaczeniu. Objętością Wedy przewyższają Biblię sześciokrotnie, co wcale nie oznacza, że dorównują jej duchową jakością. Należy podkreślić, że nie były tworem ludzkim, lecz jedynie zostały objawione ryszim – wieszczom-poetom. Możliwe więc iż opisują świat sprzed globalnego potopu, jest wiedzą objawioną o czasach gdy ludzkość żyła razem z dinozaurami. Tak jak w chrześcijańskiej Biblii, tak i 'podobnie’ jest w Wedach, gdzie niebo albo akaśa to stan najsubtelniejszy, pierwotny, reprezentujący dźwięk; „na początku było Słowo” — symbolem stworzenia jest mantra OM.

Z historii awatara Ramy dowiadujemy się, że prawdopodobnie znacznie więcej niż 10 tysięcy lat temu Rawana posiadał samolot, napowietrzny rydwan „Puszpakę”, w którym uprowadził brankę Sitę z subkontynentu Indii na Lankę (Cejlon). Niezmiernie ciekawą sprawą jest napęd owego samolotu. Mógł on latać dzięki mantrom. O wiele bardziej tajemniczo brzmi jednak inny przekaz o tym, jak wielki mędrzec Wiśwamitra dzięki opanowaniu wiedzy zawartej w Wedach stworzył alternatywny wszechświat, i to razem z istotami zwanymi bogami (ufo ?).

Wszechświat ten wprawdzie nie przetrwał (ponieważ jego kreacja odbyła się wbrew woli Boga !), ale sam fakt istnienia takiej możliwości dobitnie uzmysławia potęgę kryjącą się w starożytnej wiedzy nauk duchowych. Jeśli jest to prawda, to wcale nie wydaje się przesadzone stwierdzenie Sathya Sai Baby (współczesnego nam awatara), że obecna nauka ma się tak do starożytnej wiedzy wedyjskiej jak światło robaczka świętojańskiego do blasku Słońca ! Trzeba przypomnieć, że podobne twierdzenia, o odległej, przedpotopowej starożytności, wypowiadają mędrcy żydowscy ! Ich opis dotyczy tajemniczej wiedzy, uzyskanej (także dzięki dotykowi) z rajskiego drzewa:

Żydowskie zródła, które opisują tą sprawę to midrasze:

Wąż powiedział do Ewy: „…Wiesz jaka jest prawdziwa przyczyna zakazu? Bóg sam jadł z tego drzewa i stworzył wszechświat. Teraz próbuje wam przeszkodzić, abyście nie stali się jak On i nie stworzyli własnych światów!…” Żydowski mędrzec Michtaw MeElijahu dodał do tego takie oto zdanie: (…)”Tymi słowami wąż próbował skusić Chawę (Ewę) perspektywą zdobycia nowej wiedzy o złu, mówiąc: „…Bóg stworzył ten świat, utajniając Swoją Obecność w nim, aby dać ludziom możliwość odkrycia Go i aby przez rozpraszanie ciemności uświęcano Jego Imię, dzięki temu człowiek mógł zdobyć udział w wieczności. Możecie osiągnąć to samo, jedząc owoc z Drzewa Poznania. Poznacie siły zła i pokonując je, stworzycie nowe światy duchowe !„(…)

Mówi się, że Atharwa Weda, jedna z czterech wed, zawiera wiele tajemnic technologicznych i praw naukowych, które zostały bezpośrednio wykorzystane przez Zachód. W Wedzie tej wspomina się między innymi o powietrznych pojazdach, o grawitacji i istnieniu atomów z ich własnościami wybuchowymi. Pierwsza postać która otrzymała tę wiedzę to bóg Brahma, pierwsza istota w naszym wszechświecie. Brahma z kolei udzielił jej swoim synom i uczniom, tak jak początkowo otrzymał ją od ekspansji Wisznu – Garbhodakaśaji. Według teorii o najeździe Ariów na Indie za moment powstania Wed przyjmuje się umowną datę ich przybycia, czyli około roku 1800 p.n.e.

Wróćmy do Indyjskiej konferencji naukowej. Kapitan Bodas stwierdził, że starożytni hindusi wynalezli tą technologię, która stała się z biegiem czasu zapomniana, a część z niej została hindusom skradziona. Indyjskie Stowarzyszenie Nauki (Indian Science Congress Association [ISCA]) to najważniejsza i najpoważniejsza Indyjska organizacja naukowa.

Skupia ponad 30.000 naukowców, została założona w 1914 roku, by badać oraz promować w Indiach osiągnięcia naukowe. Z tego względu decyzja by włączyć prelekcje odnośnie Viman wywołała wielkie poruszenie pośród wielu ewolucyjnie nastawionych hinduskich 'naukowców’. Były dyrektor Narodowych Labolatoriów Areonautycznych „National Aerospace Laboratories” (NAL) profesor Roddam Narasimha, w prasowym wywiadzie stwierdził, że: „Nie istnieją wiarygodne doniesienia o istnieniu statków powietrznych w starożytnych Indiach…, Księga Vaimanika Prakaranam lub Vimanika Shastra była badana z wielką dokładnością, a poglądy wynikające z nich są akceptowane w kręgach naukowych, wynika z nich również, że opisy tam podane nie są poprawne naukowo.”

Szczęśliwie kapitan Bodas ma poparcie części naukowców, jednym z nich jest koordynator spotkania profesor Gauri Mahulikar, kierownik Uniwersytetu Mumbajskiego, na wydziale do spraw starożytnych Sanskrytów, który stwierdził, iż: „Jeżeli byśmy wybrali profesorów zajmujących się sanskrytem, aby rozpoczęli dyskusję na temat starożytnych hinduskich odpowiedników, w stosunku do dzisiejszej lotniczej technologii, to uzyskamy takie tematy: jak budować 'pojazdy latające’, specjalne 'lotnicze’ stroje, specjalna dieta pilotów, siedem typów paliwa napędowego”

Innym wspierającym Bodasa jest doktor Sharma, który jest dodatkowo profesorem Inżynierii Aeronautycznej. Stwierdził, że: „Nie odrzucał bym z góry tych tematów. Czysta starożytna wiedza mitologiczna dotycząca porównania statków lotniczych w Sanskryckich tekstach z dzisiejszymi może być interesująca, jednakże nie powinno być tam żadnych zmyślań, nie popartych dowodami”