Na wielu stronach oraz portalach, zajmujących się tajemnicami kosmosu, jak choćby InneMedium.pl, czytelnicy piszą o pragnieniu latania po bezmiarze gwiazd i galaktyk, najlepiej w luksusowych statkach typu Star Trek. Spora część ludzkości jest wychowana na tego typu filmach, tak sobie wyobrażają przestrzeń między gwiezdną, choć ta może być/jest o wiele bardziej złożona i niezwykła. Są nafaszerowani hollywoodzką papką i nikt im nie może wytłumaczyć, że może być inaczej, znacznie bardziej odmiennie – DUCHOWO. Wystarczy przecież dokładnie przeczytać książki profesora Davida Jacobsa, wybitnego ufologa, by doznać szoku i przerażenia. Bez wsparcia Ducha Świętego Jezusa Chrystusa literatura rzetelnych badaczy fenomenu UFO jest porażająca i przygniatająca, duchowo i psychicznie rozwala wewnętrzne światy „zwykłych ziemian” – poglądy nieprzygotowanych na prawdę i kosmiczny horror ! Wszyscy standardowi wychowankowie cywilizacji iluminackiej technokratów chcą osiągnąć „poziom Star Trek”, uzyskać od tzw. „kosmitów” tajemnice cudownej technologii, i „Dzięki tym wynalazkom „nowoczesna” ludzkość zdobędzie cały 'kosmon’ i stanie się jak bogowie ?”

Ludzkość po potopowa, zwłaszcza ta obecna, z czasu końca piątego tysiąclecia, uznająca się za technologicznie oświecone istoty, nie zdaje sobie sprawy z realiów starożytności, nic o niej nie wiemy, nie mamy zielonego pojęcia co działo się przed globalnym kataklizmem Noego ! Od najmłodszych lat łykamy setki teorii naukowców, akademików materialistów, wierzących w nierealną i fałszywą bajkę Darwina, będących w gruncie rzeczy armią Lucyfera (drugiego obozu). Sytuacja w kosmosie jest inna, (bardziej złożona, i co najważniejsze – DUCHOWA) od tej jaką nam zafundowało hollywood, czy iluminaci z „Księżycowego Towarzystwa„.

Na stronie wspomnianego portalu InneMedium.pl czytamy: „Opowieści o masywnych statkach kosmicznych usytuowanych w pobliżu Saturna pojawiły się po raz pierwszy w 1986 r. w  publikacjach z serii Ringmakers of Saturn autorstwa tego samego dr. Bergruna. To właśnie tam, były inżynier NASA opowiedział o tym, w jaki sposób wykrył obecność inteligentnych obcych istot kolonizujących pierścienie Saturna. Bergrun twierdzi, że statki kosmiczne „zaparkowane” na pierścieniach Saturna są „żyjącymi isotami” które traktują go jako bazę wypadową do dalszej kolonizacji. Podobno rozprzestrzeniają się tak szybko, że pewnego dnia mogą stanowić zagrożenie dla ludzkości.”

Dr. Norman Bergrun, pracownik okultystycznej organizacji NASA, zaobserwował rzeczy niebywałe, napisał na ten temat książkę, wiele z tego jest prezentowane w filmie na YouTube pt.: „Inżynier NASA, dr Norman Bergrun — twórcy pierścieni Saturna — na Międzynarodowym Kongresie UFO” (ang. „NASA Engineer Dr. Norman Bergrun—The Ringmakers of Saturn—at the International UFO Congress”). O podobnych rzeczach, nagrywanych przez UFO astronomów pisaliśmy w tekście „Astronomowie nagrali wiele typów księżycowych budowli oraz UFO istot zamieszkujących Księżyc !„.

Istnieją rejestracje wideo pojazdów wielkości Ziemi, albo i większych, co postaramy się pokazać w filmie jaki dołączymy do tego wpisu. Tak więc sytuacja w kosmosie jest niewyobrażalnie inna od tej jaką nam wtłoczyli do głów materialiści darwiniści (Lucyferianie). Naszym zdaniem, rewelacje inżyniera doktora Normana Bergrun’a to dopiero wierzchołek góry lodowej ! To co dzieje się w kosmosie, co tam się wyprawia, przekracza nasze wyobrażenia o miliardy lat świetlnych ! Istnieją kosmiczne potężne istoty jak światła, właściwie, to większość relacji ufologów jest opisem istot-pojazdów świetlnych = ŚWIATEŁ ! (jak światła – kule świetlne, plazma, itp., itd…)

Układ Słoneczny jest przebudowywany, może być zmieniony w ciągu godzin, jeśli te inteligencje tego zechcą ! Mogą powodować porządek, jak i kosmiczny chaos, mogą sprawiać cuda, mogą także działać w sferze ducha-psyche. Takie mamy o tym zdanie, to właśnie wynika z obserwacji UFO astronomów, jak i przekazów starożytnych, część, malutki wycinek duchowych możliwości kosmicznych inteligencji, przedstawiliśmy w kilku filmach kanału Homo Sapiens na YouTube, przykładem niech będzie ten o tytule.: „Sensacyjne wykopaliska zakazanej duchowej archeologii – ogniste węże istnieją i przybywają !”

Nasze dalsze rozważania w temacie przestrzeni gwiazd będziemy prowadzić na podstawie Biblii i tekstów około biblijnych. We współczesnej polskojęzycznej literaturze biblistycznej niemal powszechnie pojawia się pojęcie „chaosu” przy objaśnianiu biblijnego „opisu stworzenia”. Najdelikatniej jest to zawarte w Biblii Tysiąclecia w przekładzie Rdz 1,2: „Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem„. Chodzi tu o słowo „bezład”, użyte w tłumaczeniu hebrajskiego zwrotu tohu Wabohu. Jeśli odejdziemy troszkę od symbolii, alegorii i przypowieści, to powstaje pytanie o początek: „Co się stało na początku, że: „Ziemia była bezładem i pustkowiem” ?! W tym miejscu kolejny raz odsyłamy do filmu pt.: „Teoria przerwy – Chuck Missler – Gap theory (polskie napisy-HD)„.

Istnieją zawzięte dyskusje biblistów i rabinów co znaczy „Na początku” ! „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem:” Ks. Rzodzaju 1:1 Opowieści o stworzeniu są przemilczane; ich przesłanie, zwłaszcza te uznające „teorię przerwy” za prawdopodobną, wydaje się dziś nie do przyjęcia. W pracach Josepha Ratzingera spotykamy ostrzeżenie przed niepokojącym zjawiskiem przemilczania prawdy o stworzeniu. W wielu swoich tekstach podkreśla on znaczenie tej prawdy i konsekwencje odchodzenia od niej. Teksty te wraz z podjęciem posługi Biskupa Rzymu Benedykta XVI warto odczytać ze szczególną uwagą. W myśli współczesnej istnieją różne formy ukrycia idei stworzenia. Przesłonięcie pojęcia stworzenia przez naukowe pojęcie przyrody prowadzi do odrzucenia prawa naturalnego. Niektórzy uważają, że Świat jest stwarzany cyklicznie…, z tego powodu należy zapoznać się również z zagadnieniem końca Wszechświata !

W literaturze międzytestamentalnej, zwłaszcza w pismach o charakterze apokaliptycznym, pojawia się motyw transformacji kosmosu, która stanowi ostatni etap wydarzeń eschatologicznych. (Eschatologia – słowo pochodzi z jęz. gr. έσχατος [éschatos] = ostateczny, λόγος [lógos] = słowo, nauka) – doktryna dotycząca ostatecznego przeznaczenia świata, ludzkości i człowieka w sposób szczególny związana z judaizmem, chrześcijaństwem i islamem). Świat skażony grzechem i zdominowany przez siły zła zostanie w czasach ostatecznych przemieniony i odnowiony przez Boga w rzeczywistość doskonałą, gdzie na wieki panować będzie sprawiedliwość i dobro.

W niniejszym artykuliku zostanie omówiona koncepcja transformacji kosmosu oraz sił w nim panujących, która pojawia się w różnych dokumentach należących do literatury międzytestamentalnej, mianowicie w dziełach egzegetycznych, duchowej archeologii istot innowymiarowych, gdzie pojawiają się również elementy apokaliptyczne (Księga Jubileuszów: Jub 1,29; 4,26; Księdze starożytności biblijnych Pseudo-Filona: 3,10), w zwojach z Qumran (Reguła zrzeszenia: 1QS 4,25) oraz w apokalipsach (Księga astronomiczna: 1 Hen 72,1; Apokalipsa tygodni: 1 Hen 91,14-17; Apokalipsa zwierząt: 1 Hen 90,37-38; Księga przypowieści: 1 Hen 45,4-5; Czwarta Księga Ezdrasza: 4 Ezd 7,28- 31 75 113-114; Apokalipsa Barucha syryjska: 2 Bar 32,1-6; 57,1-3 – również w pracach doktora Kena Johnsona)

Według starożytnych apokaliptyków zagłada rzeczywiście nastąpi, ale będzie dotyczyć jedynie zła i tych, którzy są z nim związani, przy równoczesnym ocaleniu dobrych i sprawiedliwych. Innymi słowy, wydarzenia eschatologiczne nie są końcem świata w znaczeniu ostatecznego i całkowitego jego unicestwienia, ale dotyczą przemiany obecnej rzeczywistości w inną, która dzięki zniszczeniu zła będzie rzeczywistością doskonałą. W apokalipsach czasy ostateczne są pojmowane jako inauguracja wydarzeń, w których ostateczne ocalenie (zbawienie) będzie poprzedzone czasem próby dla sprawiedliwych oraz całkowitym wyeliminowaniem zła („Wielkiej Nierządnicy” – organizacji iluminackich tajemnicy – chwastów – „A na jej czole wypisane imię — tajemnica: ,,Wielki Babilon. Macierz nierządnic i obrzydliwości ziemi”. I ujrzałem Niewiastę pijaną krwią świętych i krwią świadków Jezusa, a widząc ją, zdumiałem się wielce.” Apokalipsa 17,3-6).

Sposób, w jaki zostanie zniszczony obecnie istniejący świat, nie jest opisywany w szczegółach. Najczęściej pojawia się koncepcja zagłady fizycznego świata przez ogień, która zapewne wywodzi się z tradycji perskiej oraz greckiej, lub hinduistycznej, zwłaszcza z myśli stoickiej, która czerpała zewsząd. Motyw zniszczenia świata przez ogień często pojawia się w Księgach sybillińskich (np 3 Syb 54-87; 4 Syb 173-181; 5 Syb 211-213 531), ale jest również obecny w Zwoju hymnów z Qumran (1QH 11,29-34; zobaczcie też 1QM 14,18), u Józefa Flawiusza (Antiquitates, 1,70), w apokryfie Życie Adama i Ewy (49,3) oraz w tradycji chrześcijańskiej (2 P 3,7; zob też 1 Kor 3,13-15; 2 Tes 1,7-8).

Autor Trzeciej księgi sybillińskiej stwierdza, że w dzień sądu Bożego „wszyscy ludzie zginą we własnych domostwach, kiedy z nieba strumień ognia popłynie” (3 Syb 54) oraz, że „Stwórca nieba i ziemi ześle słupy ognia, ze wszystkich ludzi zaledwie część trzecia zostanie” (3 Syb 543-544; por 2 Bar 27,10; 70,8), gdyby to jakoś tłumaczyć na terminologię technokratów iluminatów, to nastanie czas gwiezdnej broni, palącej całe miasta… Autor Psalmów Salomona stwierdza, że sprawiedliwych nie dosięgnie płomień ognia, gdy ten „sprzed oblicza Pana wystąpi przeciw grzesznikom” (Psal 15,4-5), w Apokalipsie Abrahama zaś jest mowa o ogniu jako narzędziu tortur wobec dusz ludzi bezbożnych w Hadesie (ApAbr 31; zob też 1QS 2,8; Ap 19,20; 20,10; 21,8). Mamy więc tu dwa rodzaje ognia, jeden z kosmosu, drugi z innego wymiaru – DUCHOWY.

Sąd Boży, którego rezultatem będzie unicestwienie zła, nie jest ostatnim etapem wydarzeń eschatologicznych. Po nim nastąpi odnowienie całego świata. Chociaż motyw nowego stworzenia jest przedstawiany w różnorodny sposób, to wszystkie koncepcje łączy jedna myśl, mianowicie wydarzenia „końca” będą swoistego rodzaju powrotem do „początku”, a więc do pierwotnej harmonii nieskażonej złem i grzechem (czyli cykle ?! – Teoria „Przerwy„?). Boży plan zbawienia i Jego zamysł podjęty w czasie dzieła stworzenia zostanie w pełni wypełniony w czasach ostatecznych, gdy cały świat zostanie odnowiony i doprowadzony do doskonałości.

W literaturze międzytestamentalnej w nawiązaniu do motywu „nowych niebios i nowej ziemi” z Księgi Izajasza (zob Iz 65,17; 66,22) pojawia się koncepcja transformacji kosmosu, która jest przedstawiana w dwojaki sposób, mianowicie albo jako rezultat uprzedniego zniszczenia starego porządku, albo też jako odnowienie tego, co dotychczas istniało ( na tej bazie i tej zasadzie działają iluminaci ! W kosmosie także są enwuowcy, tyle że kosmiczni !). W pochodzącej z końca III wieku przed Chrystusem i należącej do tradycji henochicznej Księdze astronomicznej (1 Hen 72–82), której treścią są wizje dotyczące ruchu świateł niebiańskich objawionych Henochowi przez anioła, pojawia się wzmianka o „nowym stworzeniu”, które będzie trwać wiecznie (Tekst etiopski 1 Hen 72,1):

„Księga ruchów świateł niebios, stosownie do ich właściwości i klas, zgodnie z ich regulaminem i okresami, zgodnie z ich imionami i miejscami pochodzenia, i zgodnie z ich miesiącami, co pokazał mi Uriel, święty anioł, który był ze mną i jest ich przewodnikiem. Pokazał mi wszystkie ich regulacje dokładnie takie, jakie są, które przypadają na każdy rok świata i na wieki, aż zostanie uczynione nowe stworzenie, które będzie trwać na wieki.„

Pojawiająca się w tekście wzmianka o „nowym stworzeniu” nie jest jednoznaczna, ponieważ nie wiadomo, czy chodzi jedynie o odnowienie świata, czy też o zastąpienie starego porządku nowym, po uprzednim zniszczeniu tego, co istniało dawniej. Autor Księgi astronomicznej, mówiąc o „nowym stworzeniu”, wyraża przekonanie o zmianie obecnego świata, ale nie wyjaśnia, w jaki sposób dokona się owa transformacja. Z tego powodu, że w Ks. 1 Hen 72,1 nie mówi się ani o zniszczeniu obecnego porządku świata, ani też o sądzie, uzasadnione wydaje się przypuszczenie, iż chodzi tu raczej o odnowienie porządku stworzonego przez Boga świata, co nastąpi w czasach eschatologicznych i trwać będzie już na zawsze.

Wyraźnie o odnowieniu całego kosmosu, które nastąpi po uprzednim zniszczeniu starego porządku, pojawia się w pochodzącej z pierwszej połowy II w przed Chrystusa i należącej do tradycji henochicznej Apokalipsie tygodni (przeczytajcie 1 Hen 93,1-10; 91,11-17). Treścią tego pisma jest opis dziejów ludzkości, które są podzielone na dziesięć okresów, to jest tygodni, lub siedem okresów – tysiącleci – „Unas” (Odsyłamy stanowczo do prac doktora Kena Johnsona !!!) W dziewiątym tygodniu nastąpi sąd i unicestwienie wszelkiego zła na ziemi, w ostatnim zaś, dziesiątym tygodniu trwającym bez końca, najpierw odbędzie się sąd w sferze niebiańskiej i ukaranie upadłych aniołów, to znaczy strażników (ufonautów enwuowców), a następnie Bóg stworzy nowe niebo i nastanie nieskończony czas dobroci oraz sprawiedliwości (1 Hen 91,14-17)6:

„I potem, w dziewiątym tygodniu, zostanie objawiony całemu światu sąd sprawiedliwy i wszystkie czyny niegodziwości znikną z całej ziemi Świat zostanie wydany na zniszczenie i wszyscy ludzie będą wypatrywać ścieżki prawości (15) I potem, w dziesiątym tygodniu, w siódmej jego części odbędzie się wieczny sąd I zostanie on dokonany nad strażnikami wiecznych niebios, i wielki sąd, który zostanie przeprowadzony w pośrodku aniołów (16) I pierwsze niebiosa znikną i przeminą, a ukażą się niebiosa nowe Wszystkie moce niebios zajaśnieją siedmiokrotnie na wieki (17) I potem będzie wiele nieprzeliczonych tygodni na wieki Będą one w dobroci i sprawiedliwości, i odtąd już nigdy nie będzie się wspominać grzechu.„

Występujący tutaj motyw nowego stworzenia jest bez wątpienia inspirowany tekstem z Izajasza  65,17 oraz 66,22. Mając na uwadze wzmiankę o sądzie mającym aspekt negatywny i pozytywny w dziewiątym tygodniu (sfera ziemska, unicestwienie bezbożnych i ustanowienie sprawiedliwości) w dziesiątym tygodniu (sfera niebiańska, ukaranie [UFO] strażników i stworzenie nowego nieba), można stwierdzić, że odnowienie całego kosmosu dokona się po uprzednim zniszczeniu starego porządku zepsutego przez zło (ciągłe tworzenie ufo hybryd? Patrz książki profesora Jacobsa).

Tę prawdę podkreśla treść w 17, gdzie stwierdza się, że w rezultacie transformacji całego świata dokonanej przez Boga zniknie wszelkie zło a trwać będzie jedynie dobroć i sprawiedliwość. Motyw „nowego stworzenia” dwukrotnie pojawia w pochodzącej z pierwszej połowy II w. przed Chrystusem Księdze Jubileuszów (Jub 1,29; 4,26): oraz w dziesiątym tygodniu (sfera niebiańska, ukaranie strażników i stworzenie nowego nieba), można stwierdzić, że odnowienie całego kosmosu dokona się po uprzednim zniszczeniu starego porządku zepsutego przez zło. Tę prawdę podkreśla treść w 17, gdzie stwierdza się, że w rezultacie transformacji całego świata dokonanej przez Boga zniknie wszelkie zło a trwać będzie jedynie dobroć i sprawiedliwość. Motyw „nowego stworzenia” dwukrotnie pojawia w pochodzącej z pierwszej połowy II w przed Chr Księdze Jubileuszów (Tekst etiopski Jub 1,29; 4,26):

„A anioł obecności, który kroczył przed obozem Izraela, wziął tablice podziału lat od czasu stworzenia Prawa i świadectwa według tygodni ich jubileuszy, rok po roku przez pełną ich liczbę, i ich jubileusze [od czasu stworzenia] aż po czas nowego stworzenia, kiedy niebiosa i ziemia i wszystkie stworzenia zostaną odnowione jak moce nieba i jak wszystkie stworzenia ziemi, aż do czasu, gdy świątynia Pana zostanie stworzona w Jerozolimie na górze Syjon Wszystkie światła zostaną odnowione dla uzdrawiania, pokoju i błogosławieństwa wybranych Izraela, i tak niech będzie od tego czasu aż do końca dni na ziemi (1,29) Gdyż na ziemi są cztery miejsca, które należą do Pana: ogród Eden, góra na wschodzie, ta góra, na której teraz jesteście, góra Synaj i góra Syjon, która będzie uświęcona w nowym stworzeniu dla uświęcenia ziemi Z tego powodu ziemia zostanie uświęcona, nie będzie na niej grzechu i nieczystości po czas wieczności (4,26)„

Warto zwrócić uwagę na fakt, że nowe stworzenie i przyszła świątynia są wymienione razem (Jubil 1,29; zob też 2 Baru 32,4-6). W ten sposób autor wyraża przekonanie, że transformacja całego kosmosu i jego odnowienie stanie się rezultatem panowania Boga, które będzie sprawował ze swojej świątyni. Nieco inna kolejność wydarzeń pojawia się w Apokalipsie tygodni (1 Hen 91,13-16), gdzie najpierw zostaje ustanowiona świątynia jako miejsce panowania Boga (tydzień ósmy), a dopiero potem nastąpi sąd i odnowienie kosmosu (tydzień dziewiąty i dziesiąty – patrz Ken Johnson). Chociaż w powiązaniu z motywem nowego stworzenia nie mówi się tutaj wprost o zniszczeniu obecnego świata, to jednak wzmianka o tym, że w przyszłości nie będzie już grzechu i nieczystości (Jub 4,26), sugeruje uprzednie unicestwienie zła (kosmicznych hybryd i stworów ziemskich enwuowców technokratów).

W pochodzącej z połowy II w przed Chr i należącej do tradycji henochicznej Apokalipsie zwierząt (1 Hen 85–90) po wizji przedstawiającej przyszłe wydarzenia mające charakter eschatologicznego odnowienia Izraela, gdy zostanie ustanowiona przez Boga „nowa Jerozolima” i nastąpi odrodzenie ludu Bożego, a jego dotychczasowi prześladowcy, znaczy narody pogańskie, zostaną podporządkowane ludowi Bożemu – Prawdziwym Żydom – Chrześcijanom, oddając mu hołd (1 Hen 90,28-36), następuje opis ostatecznego odnowienia całego świata i ludzkości, które przybiera postać powrotu do pierwotnej harmonii, co polega na tym, że końcowy okres dziejów staje się powrotem do początków, a więc do czasów rajskich (1 Hen 90,37-38):

„I zobaczyłem, jak narodził się biały byk, a jego rogi były wielkie. I wszystkie dzikie zwierzęta oraz wszystkie ptaki nieba bały się go i nieustannie zanosiły do niego prośby (38) I zobaczyłem, że wszystkie ich rodzaje odmieniły się i stały się białymi bykami. Pierwszy z nich stał się wśród nich słowem, i słowo to stało się wielkim zwierzęciem, a na jego głowie były wielkie czarne rogi. Pan owiec ucieszył się z jego powodu i z powodu wszystkich byków.„

W Księdze 1 Hen 90,37-38 znajduje się opis drugiego etapu odnowy, gdzie przedstawiona idealna przyszłość odpowiada pierwotnej harmonii. Za pomocą języka alegorycznego autor ukazuje odnowienie całej ludzkości i powrót do stanu, którym cieszył się pierwszy człowiek (Adam) przed grzechem nieposłuszeństwa okazanym Bogu w raju. Jak Adam był patriarchą całej ludzkości na początku dziejów, tak „nowy Adam” symbolizowany pod postacią białego byka stanie się patriarchą odnowionej ludzkości, w której nie będzie grzechu, nieposłuszeństwa i przemocy.

Tę odnowę całej ludzkości symbolizuje przemiana wszystkich „zwierząt i ptaków” (narody pogańskie- ojojoj…, ojojoj… co tu jest przekazywane ?!  „To oznaczenie, dzięki któremu rzeczy oznaczane przez słowa znaczą ponownie inne rzeczy, należy do sensu mistycznego” – Tomasz z Akwinu, In Ep, ad Gal, Opera omnia, Paris 1876, tom 21, 230) w białe byki, czyli ludzi w pełni posłusznych Bogu. Warto zwrócić uwagę na wzmiankę o radości Pana owiec, znaczy Boga, o którym wcześniej była mowa, że ucieszył się z powrotu owiec, czyli Izraela (w 33), a teraz cieszy się z powodu wszystkich białych byków (w 38). Bóg okazuje radość, ponieważ wszyscy ludzie stali się Mu posłuszni, cały świat wrócił do pierwotnej jedności i w ten sposób Jego plan zbawienia rozpoczęty w czasie dzieła stworzenia zostaje ostatecznie wypełniony w czasach eschatologicznych.

Motyw nowego stworzenia pojawia się w Regule zrzeszenia z Qumran (1QS), gdzie w tzw traktacie o dwóch duchach (1QS 3,13–4,26) pojawia się motyw wydarzeń eschatologicznych, które zakończą się odnowieniem obecnej rzeczywistości. Według autora qumrańskiego Syna Światłości – wszystko zostało zaplanowane przez Boga i dzieje się z Jego woli, ponieważ „od Boga wiedzy pochodzi wszystko, co jest i co będzie” (1QS 3,15). W obecnym czasie wszyscy mieszkańcy kosmosu, znaczy ludzie z planety Ziemia oraz istoty duchowe, i te kosmiczne, są podzieleni na dwa obozy, mianowicie wspólnotę podległą Bogu, której przewodzi książę świateł (1QS 3,20), jak również wspólnotę bezprawia podległą aniołowi ciemności i duchom jego działu (1QS 3,20-21).

Obecny czas zostanie zakończony w „czasie nawiedzenia”, który odnosi się do bezpośredniej interwencji Boga, czego rezultatem będzie ukaranie i zagłada bezbożnych (1QS 4,11-14). Czas „nawiedzenia”, czy interwencji Boga, będzie miał miejsce przy „końcu czasów” (1QS 4,16-17) i oznacza oddzielenie dobra od zła, które zostanie ostatecznie unicestwione (1QS 4,18-19). Traktat o dwóch duchach kończy się zapowiedzią i obietnicą „nowego stworzenia”, ponieważ Bóg „wyznaczył koniec i powstanie [rzeczy] nowej” (1QS 4,25)14. To „nowe stworzenie” odnosi się do odnowienia całego świata, w którym wspólnota wierna Bogu będzie żyła na wieki.

Podobna myśl pojawia się w Apokal 21,1-8, gdzie mowa jest o „niebie nowym i ziemi nowej” (w 1) oraz nowym stworzeniu: „i rzekł Zasiadający na tronie: «Oto czynię wszystkie [rzeczy] nowymi»”. Motyw nowego stworzenia inspirowany tekstem z Iz 65,17 i 66,22 pojawia się w pochodzącej z I wieku po Chrystusie Księdze starożytności biblijnych (skrót „LAB”) Dzieło to ma charakter egzegetyczny, stanowiąc interpretację materiału biblijnego, często poszerzając go i ubogacając nowymi elementami. Jego treścią jest opis historii biblijnej od stworzenia świata do śmierci króla Saula, przy czym obecne są w tym dokumencie elementy apokaliptyczne. O odnowieniu kosmosu jest mowa we wspomnianym, tzw. LAB 3,10

„A gdy wypełnią się lata świata, wtedy osłabnie światło i zagasną ciemności, i ożywię zmarłych i podniosę śpiących z ziemi. I otchłań odda należność swoją, a zagłada zwróci swój depozyt, abym oddał każdemu według jego czynów i według owoców jego własnych dzieł, aż dokonam sądu między duszą i ciałem. I odpocznie świat i zniknie śmierć, a otchłań zamknie swoją paszczę. I ziemi bezowocnej już nie będzie, ani bezpłodnej wśród mieszkających na niej. I nikt, kto został przeze Mnie wywyższony, nie ulegnie skażeniu. I nastanie inna ziemia i inne niebo, wieczyste miejsce zamieszkania.„

Odnowienie świata jest ostatnim elementem wydarzeń eschatologicznych, co ma wiele paraleli, zwłaszcza w 4 Ezd i 2 Baruch. W wyznaczonym przez Boga czasie najpierw będzie miało miejsce zachwianie naturalnego porządku istniejącego w kosmosie, po którym nastąpi zmartwychwstanie umarłych i sąd, którego rezultatem będzie odpłata według czynów każdego człowieka. Autor nie mówi o losie bezbożnych, sprawiedliwi natomiast zostaną wywyższeni i będą cieszyć się wiecznym życiem w odnowionym świecie. Wydaje się, że dla autora LAB stworzenie „innej ziemi i innego nieba” jest powołaniem do istnienia nowej rzeczywistości, w której życie sprawiedliwych będzie kontynuacją ich dotychczasowej egzystencji w poprzednim świecie z tą tylko różnicą, że wszystko w tym nowym świecie będzie doskonałe i wieczne. Innymi słowy, odnowiony świat będzie rzeczywistością pozbawioną wszelkiego zła i nieczystości. Motyw odnowienia świata pojawia się również w późniejszych pismach apokaliptycznych, które pochodzą z I wieku po Chrystusie. W należącej do tradycji henochicznej Księdze przypowieści (1 Hen 37–71) początek „nowego świata” jest łączony z osobą Mesjasza i jego panowaniem (Tekst etiopski 1 Hen 45,4-5):

„W owym dniu sprawię, że mój Wybrany zamieszka pośrodku nich, i przemienię niebo i ziemię i uczynię je błogosławieństwem i światłem na wieki (5) I przemienię ziemię i uczynię ją błogosławieństwem I sprawię, że moi wybrani zamieszkają na niej, lecz ci, którzy popełniają grzech i zło, nie będą po niej chodzić.„

Wzmianka o transformacji kosmosu w 1 Hen 45,4-5 – podobnie jak w LAB 3,10 – wyraża myśl, że odnowiona ziemia stanie się błogosławionym miejscem wiecznego przebywania sprawiedliwych. Warto zwrócić uwagę, że chociaż Bóg jest głównym sprawcą wydarzeń eschatologicznych, to ważną rolę odgrywa w nich również postać mesjańska obdarzona tutaj określeniem „Wybrany” (por 1 Hen 51,1-5). Dla autora Księgi przypowieści (1 Hen 37–71) rozpoczęcie nowej rzeczywistości, która będzie polegała na wiecznym błogosławieństwie sprawiedliwych, będzie równocześnie inauguracją czasów mesjańskich. Autor Czwartej Księgi Ezdrasza (4 Ezd), apokalipsy pochodzącej z końca I wieku po Chrystusie , natomiast sugeruje, że „nowy świat” rozpocznie się po zakończeniu królestwa mesjańskiego trwającego czterysta lat (4 Ezd 7,28-31) a dopiero potem nastąpią kolejne wydarzenia eschatologiczne, mianowicie zmartwychwstanie umarłych, sąd i wieczna odpłata dla sprawiedliwych i bezbożnych (4 Ezd 7,32-44) W 4 Ezd 7,28-31 o nastaniu „nowego świata” jest mowa w następujący sposób.

„Ponieważ objawi się mój Mesjasz z tymi, którzy są z nim, i rozraduje tych, którzy pozostaną przez czterysta lat. A po tych latach umrze mój syn Mesjasz i wszyscy, którzy mają tchnienie człowieka. Nad światem zapanuje milczenie przez siedem dni, jak w pierwszych początkach, aby nikt nie pozostał. (31) A po siedmiu dniach zostanie wzbudzony świat, który jeszcze się nie zbudził, a ten, który jest zniszczalny zostanie zniszczony.”

Autor wyraźnie nawiązuje do pierwszego stworzenia z Ks. Rdz 1 (w 30) – nowe stworzenie będzie analogiczne do tego, którego dokonał Bóg na początku. Wyrażenie „świat, który jeszcze się nie zbudził” (w 31), które ma swoją paralelę w słowach wypowiedzianych wcześniej, gdzie jest mowa o tym, że „ukaże się ziemia, która teraz jest zakryta” (w 26), wskazuje na przekonanie autora 4 Ezd o istnieniu przyszłego świata od zawsze, ale dopiero w czasach ostatecznych miałby on zostać objawiony i miałby rozpocząć się czas jego pełnej realizacji (zob też 4 Ezd 6,1-6; 7,70).

Motyw odnowienia świata pojawia się jeszcze w 7,75, gdzie Ezdrasz zwraca się do Boga, pytając o nadejście czasów, w których Bóg rozpocznie „odnawiać stworzenie”. Charakterystyka odnowionego świata została przedstawiona w 4 Ezd 7,113-114: „A dzień sądu będzie końcem tego czasu, a początkiem przyszłego czasu nieśmiertelnego, w którym przeminęło skażenie, została zniszczona niewstrzemięźliwość, odcięta niewierność, ale w którym wyrosła sprawiedliwość i powstała prawda”

Warto zwrócić uwagę, że obecny w 4 Ezd motyw odnowienia świata jest ściśle związany z dualistyczną koncepcją świata obecnego (złego) oraz świata przyszłego (doskonałego). Dla autora 4 Ezd odnowienie całego kosmosu jest równoznaczne z nastaniem świata przyszłego, w którym zapanuje sprawiedliwość, dobro i prawda. W pochodzącej z końca I wieku po Chrystusie Apokalipsie Barucha syryjskiej (2 Bar) motyw odnowienia świata pojawia się kilkakrotnie. W wizji odnoszącej się do Abrahama i jego potomków (2 Bar 57,1-3) stwierdza się, że „wtedy narodziła się wiara w przyszły sąd i ukształtowała się nadzieja odnowienia świata, a obietnica życia, które powinno nadejść, została zaszczepiona” (w 2) Wzmianka o eschatologicznym odnowieniu całego świata pojawia się razem z motywem ustanowienia „nowej Jerozolimy” w 2 Bar 32,1-6:

„A co do was, jeśli przygotowaliście wasze serca, aby zbierać w nich owoce Prawa, to otoczy was opieką w owym czasie, w którym Wszechmocny wstrząśnie całym stworzeniem (2) Bowiem w krótkim czasie będzie wstrząśnięta budowla Syjonu, a następnie będzie odbudowana (3) Lecz budowla nie przetrwa, ale znowu po pewnym czasie będzie zniszczona z fundamentami i pozostanie opuszczona aż do czasu (4). Potem będzie odnowiona w chwale i udoskonalona na wieki (5) Jednakże nie powinniśmy tak bardzo smucić się z powodu zła, które teraz przyszło, jak i z tego, które jeszcze przyjdzie (6). Ponieważ nadejdzie większa próba od tych dwóch nieszczęść, gdy Wszechmocny odnowi swoje stworzenie”.

Autor 2 Barucha w formie proroctwa zapowiada pierwsze zniszczenie świątyni w Jerozolimie przez Babilończyków w 586 r. przed Chrystusem oraz jej odbudowę po powrocie z wygnania, jak również drugie zburzenie dokonane przez Rzymian w 70 r po Chr. Ostateczne odbudowanie „w chwale”, które odnosi się do świątyni niebiańskiej i ustanowienia „nowej Jerozolimy” (kosmicznej), jest częścią odnowienia całego stworzenia. W 2 Bar – podobnie jak w Jubil 1,29 – pojawia się przekonanie o ścisłym związku istniejącym między świątynią i całym kosmosem!!! Zniszczenie, którego dokonali Babilończycy, a potem Rzymianie, zostanie naprawione w czasach eschatologicznych, gdy Bóg ustanowi świątynię wieczną. Innymi słowy, dzięki ustanowieniu świątyni niebiańskiej skutki zła dokonanego w historii zostaną naprawione w czasach ostatecznych, czego kolejnym następstwem będzie odnowienie całego świata.

W pismach żydowskich zaliczanych do literatury międzytestamentalnej pojawia się – podobnie jak w tradycji biblijnej – przekonanie, że negatywne skutki zła oddziałują nie tylko na człowieka, ale również na cały świat !!! Z tego powodu autorzy wielu pism pochodzących z okresu Drugiej Świątyni, zwłaszcza mających charakter apokaliptyczny, w nawiązaniu do biblijnego motywu stworzenia przez Boga „nowych niebios i nowej ziemi” (Iz 65,17; 66,22) ukazują ostatni etap przyszłości eschatologicznej jako transformację całego kosmosu w inną i lepszą od dotychczasowej rzeczywistość.

Pomimo pojawiających się różnic dotyczących pewnych zagadnień, mianowicie niekiedy przemiana świata jest przedstawiana jako jego odnowienie, a nieraz jako zastąpienie tego, co było, nowym porządkiem, to jednak punktem wspólnym jest przeświadczenie, że „nowe stworzenie”, którego Bóg dokona w czasach eschatologicznych, będzie rzeczywistością doskonałą, gdzie nie będzie grzechu, zepsucia i zła, a panować będzie na wieki sprawiedliwość, dobro i prawda. Motyw eschatologicznego odnowienia świata pojawia się zarówno w pismach wcześniejszych pochodzących z III- II wieku przed Chrystusem , a więc w Księdze astronomicznej (1 Hen 72,1), Księdze Jubileuszów (Jub 1,29; 4,26), Apokalipsie tygodni (1 Hen 91,14-17), Apokalipsie zwierząt (1 Hen 90,37- 38), Regule zrzeszenia z Qumran (1QS 4,25), jak również w dziełach późniejszych, które powstały w I wieku po Chrystusie , mianowicie w Księdze starożytności biblijnych Pseudo-Filona (LAB 3,10), Księdze przypowieści (1 Hen 45,4-5), Czwartej Księdze Ezdrasza (4 Ezd 7,28-31 75 113-114), Apokalipsie Barucha syryjskiej (2 Bar 32,1-6; 57,1-3), gdzie dualistyczna koncepcja świata obecnego (znaczy złego) i świata przyszłego (znaczy doskonałego) służy do wyeksponowania kontrastu istniejącego między teraźniejszością a przyszłą rzeczywistością, gdy Bóg ostatecznie odnowi całe stworzenie skażone złem (hybryd) i przywróci je do stanu pierwotnej harmonii i doskonałości. Ostatecznie zwycięży (kosmiczny) obóz Boży: „Jakub ruszył w dalszą drogę. A gdy go napotkali aniołowie Boga, ujrzawszy ich, rzekł: «Jest to obóz Boży». Nazwał więc to miejsce Machanaim.” Ks. Rodzaju 32:2

Księga Koheleta 3:15

„…To, co jest, już było, 
a to, co ma być kiedyś, już jest; 
Bóg przywraca to, co przeminęło…”

Linki:

W temacie „kosmicznych enwuowców” polecamy film pt.: „Nowa duchowość planetarna transhumanów tożsamości ufonautycznej Nowej Ery GMO”

Jednym z pieciu najważniejszych linków tego tekstu jest: Wszystkim rządzą duchowe inteligencje! Władze nadprzyrodzone albo duchowe Księstwa !

Chrześcijanie to wyższa duchowa cywilizacja – Kosmiczna antropologia filozoficzna

Hipoteza rzadkiej Ziemi – Paradoks Fermiego

Biblijny Król Dawid miał być stworzony przez Starożytnych Kosmitów

„Biblijne kody – część II”

Innowymiarowe duchowe księstwa rządzą całym kosmosem i planetą Ziemia,gigantyczna maskirowka Saturna

„strzeż się i pilnuj swojej duszy” – hebr. néfesz [נֶפֶשׁ] i gr. psyché [ψυχή]”

Czy ludzkość zamieni się w UFOnautów ?

Wszystkie królestwa świata – kosmoi – kto nam wymazuje pamięć Total Recall ?”

„Któż jest tak mądry, aby to zrozumiał, i tak rozumny, aby to pojął ?”

Kosmiczne dwa obozy, mianowicie wspólnota podległa Bogu, której przewodzi Książę świateł oraz drugi

BOLSZEWIA ILUMINACKA NWO ZAATAKOWAŁA KS. NATANKA ZA UJAWNIENIE PRAWDY O ŚMIERCIONKACH I HYBRYDACHNWO

NASA Engineer Dr. Norman Bergrun—The Ringmakers of Saturn—at the International UFO Congress

„Mesjańska Apokalipsa” – sensacyjne odkrycia duchowej archeologii Synów Światłości !!!

Biblijna archeologia kosmicznej daty roku 6000 potwierdzona przez znawców zwojów !!! – Ken Johnson

Teoria przerwy – Chuck Missler – Gap theory (polskie napisy-HD)

Nowa Wspaniała UFO cywilizacja iluminacka – duchowo biblijna analiza globalnych przemian

UFO istoty, aniołowie i demony w Biblii i w Pentagonie – co o nich wiedzą w Królestwie ludzkim ?!

Archeologia istot innowymiarowych – Archonci będą się mieszać z Wielką nierządnicą iluminatów !!!

Komunistyczny rząd globalny buduje wszechwiedzącego iluminackiego boga transhumana

Niewidoczne istoty zmiennokształtne, inteligencje UFO oraz duchy potrafiące się ukrywać obok nas!!!

SZATAŃSKI POMIOT NWO SKASOWAŁ TO NAGRANIE! – FRANCISZKANIN OSTRZEGA PRZED ŚMIERCIONKAMI !

16

2