Mozolna praca duchowego rozumu – Cytaty z katalogu Nibiru

Cytaty które zaprezentujemy pochodzą ze starożytnych mezopotamskich-babilońskich tabliczek. Jeśli państwo nacisną niebieskie odnośniki, to te przekierują was do naukowego źródła, czyli do elektronicznej biblioteki archeologów. Mezopotamia to inaczej „Międzyrzecze„, starożytna kraina na Bliskim Wschodzie. „Z Edenu zaś wypływała rzeka, aby nawadniać ów ogród, i stamtąd się rozdzielała, dając początek czterem rzekom. Nazwa pierwszej – Piszon; jest to ta, która okrąża cały kraj Chawila, gdzie się znajduje złoto. A złoto owej krainy jest znakomite; tam jest także wonna żywica i kamień czerwony. Nazwa drugiej rzeki – Gichon; okrąża ona cały kraj – Kusz. Nazwa rzeki trzeciej – Chiddekel; płynie ona na wschód od Aszszuru. Rzeka czwarta – to Perat.” Ks. Rodzaju 2:10

Ktoś kiedyś, bardzo dawno temu, jakies 4, albo nawet 5 tysięcy lat temu, coś tajemniczego zapisał na glinianych tabliczkach. Kto to był ? Zapisali to pierwsi w Pamięci Total Recall synowie Noego ? Czy moze byli to pradawni kapłani istot ponadświatowych ? Jeżeli tak, to co zakodowali i w jakiej formie ? Czy potrafimy odszyfrować ich sposób rozumowania, czy jest to rozumowanie, a może są to jakieś „majaki nawiedzonych„, jak je określają profani-materialisci ? Ci sami uważają Biblię za zbiór niezrozumiałych zdań, skradzionych innym kulturom i niezgrabnie posklejanych.

Niektórzy, jak Sitchin, mają wasne (niu-ejdżowskie) wyobrażenie, interpretację tego co za chwilę przeczytacie, czy jest ono poprawne? Sumerowie na obszarze Dolnej Mezopotamii, załóżmy za naukowcami akademickimi, że w IV–III tysiącleciu p.n.e.; utworzyli wysoko rozwiniętą cywilizację. Religia sumeryjska w dalszym ciągu pozostaje przedmiotem sporu naukowców! Wielu z nich, materialnie nastawionych, nie uznających istnienia cywilizacji ludzi przedpotopowych, oddychających dużą zawartością tlenu w atmosferze, nie moze sobie poradzić z mistycyzmem starożytnych.

W jednym z najstarszych mitów kosmologicznych stworzycielką życia jest bogini Nammu (pierwotne wody), która przez partenogenezę (czyli dzieworództwo – odmiana rozmnażania pomimo braku zapłodnienia, polegająca na rozwoju osobników potomnych z komórki jajowej bez udziału plemnika – obserwowana przykładowo u jaszczurów ! Ale i wśród istot ufonautycznych !) zrodziła pierwszą parę bogów: Niebo (An) i Ziemię (Ki).

Oni byli rodzicami boga powietrza Enlila. Według innego mitu po oddzieleniu nieba i ziemi Enlil sporządził motykę i zrobił nią dziurę w ziemi, a z tej dziury wyrósł jak roślina pierwszy człowiek. – „…wtedy to Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą” Księga Rodzaju 2:7

Aby nie przeciągać zacznijmy jednak cytaty…: „1-12.Było miasto, było miasto – to, w którym mieszkamy. Nibru było miastem, tym..., aha, jeszcze szybko tylko wspomnimy, że: Gdy królestwo boże zstąpiło na ziemię, rozkwitło w Eridu – tym tekstem otwiera się najstarsza lista sumeryjskich królów, świadczy to o przekonaniu Sumerów, że władza zstąpiła z nieba i przez niebo jest usankcjonowana. Pierwszy król Alulim panował 28 800 lat, a drugi Alalgar 36 000 lat, co przypomina długowieczność Adama i jego potomków w Starym Testamencie. Ta długowieczność władców Sumeru kończy się wraz z potopem, co nie powinno nikogo dziwić.

Teraz już rozpocznijmy…

1-12.Było miasto, było miasto – to, w którym mieszkamy. Nibru było miastem, tym, w którym mieszkamy. Dur-šišnimbar było miastem, w którym mieszkamy. Id-sala to jego święta rzeka, Kar -ĝeština jest jej nabrzeżem. Kar-asar to nabrzeże, na którym łodzie szybko [mknęły]. Pu-lal jest studnią słodkowodną. Id-nunbir-tum jest jego rozgałęzionym kanałem, a jeśli ktoś zmierzy stamtąd, jego ziemia uprawna kosztuje 50 sar w każdą stronę. Enlil był jednym z jego młodych mężczyzn, a Ninlil był jednym z jego młodych kobiet. Nun-bar-še-gunu była jedną z jej mądrych, starych kobiet.

13–21.W tym czasie jej dziewicy doradzała jej matka, Ninlil doradziła Nun-bar-še-gunu : „Rzeka jest święta, kobieto! Rzeka jest święta – nie kąp się w niej! Ninlil , nie rób tego idźcie wzdłuż brzegu Id-nunbir-tum ! Jego oko jest jasne, oko pana jest jasne, patrzy na ciebie! Wielka Góra, Ojcze Enlil – jego oko jest jasne, patrzy na ciebie! Pasterz który decyduje o wszystkich przeznaczeniach – jego oko jest jasne, patrzy na ciebie!

22–34.Radziła jej z serca, dawała jej mądrość. Rzeka jest święta; kobieta kąpała się w świętej rzece. Gdy Ninlil szedł brzegiem Id-nunbir-tum , jego oko było jasne, oko pana było jasne, patrzył na nią. Wielka Góra, Ojcze Enlil – jego oczy były jasne, patrzył na nią. Pasterz, który decyduje o wszystkich przeznaczeniach – jego oczy były jasne, patrzył na nią.

35–53. Enlil rozmawiał z ministrem Nuską : „ Nuska , mój ministrze!” „Do usług! Czego sobie życzysz?” „Mistrz budowniczy e-kur !” „Do usług, milordzie!” „Czy ktoś miał stosunek, czy ktoś całował dziewczynę tak piękną, tak promienną – Ninlil , tak piękną, tak promienną?” Minister przyprowadził swojego pana łodzią, zabierając go liną małej łódki, przynosząc go dużą łodzią. Lord, płynący w dół rzeki do…

54–64. Enlil szedł Ki-ur . Kiedy Enlil chodził w Ki-ur , pięćdziesięciu wielkich bogów i siedmiu bogów decydujących o przeznaczeniu aresztowało Enlila w Ki-ur . { Enlil , nieczysto rytualny, opuścił miasto. Nunamnir , rytualny nieczysty, opuścił miasto.} {( 2 ms. Zamiast tego) „Enlil , rytualny nieczysty, opuść miasto! Nunamnir , rytualny nieczysty, opuść miasto!”} Enlil , zgodnie z decyzją , Nunamnir , zgodnie z decyzją, Enlil poszedł.Ninlil podążył za nim. Nunamnir poszedł, dziewczyna go ścigała.

65–90. Enlil odezwał się do mężczyzny przy bramie miasta: „Strażnik miasta! Strażnik bariery! Strażnik! Strażnik świętej bariery! Kiedy przychodzi twoja dama Ninlil , jeśli pyta za mną, nie mów jej, gdzie jestem!” Ninlil zwrócił się do strażnika miasta: „Strażnik miasta! Strażnik bariery! Bagażowy! Strażnik świętej bariery! Kiedy przeszedł twój władca Enlil ?” (Kiedy Bóg wypędził Adama i Ewę z Edenu, przy wejściu po wsch. stronie ogrodu ustawił cherubów (hebr. keruwím) wraz z płomienistym ostrzem miecza, ‛by strzegli drogi do drzewa życia’. – dopisek Argonauty)

Rozmawiała z nim; Enlil odpowiedział jako strażnik miasta: „Mój panie w ogóle ze mną nie rozmawiał, o najpiękniejszy. Enlil w ogóle ze mną nie rozmawiał, o najpiękniejszy”. „Wyjaśnię mój cel i wyjaśnię moją intencję.

91–116. Enlil poszedł. Ninlil podążył za nim. Nunamnir poszedł, dziewczyna go ścigała. Enlil zbliżył się do człowieka Id-kury (rzeki podziemnego świata), rzeki pożerającej ludzi. „Mój człowieku z Id-kura , rzeki pożerającej człowieka! Kiedy przyjdzie twoja dama Ninlil , jeśli zapyta mnie, nie mów jej, gdzie jestem!” Ninlil zbliżył się do człowieka Id-kury , rzeki pożerającej ludzi. „Mój człowieku z Id-kura , rzeki pożerającej ludzi! Kiedy przeszedł twój władca Enlil ?”, Powiedziała do niego. Enlil odpowiedział jako człowiek Id-kury: „Mój panie w ogóle ze mną nie rozmawiał, o najpiękniejszy. Enlil wcale ze mną nie rozmawiał, o najpiękniejszy”.

(Nibiru, Nebiru, Neberu (akad. nēberu; asyr. nēburu) – słowo z języka akadyjskiego, najczęściej występujące w babilońskich tekstach literackich i historycznych, zwykle w kontekstach związanych z przekraczaniem/pokonywaniem rzek. Ale jakich „rzek” ?! „…stamtąd się rozdzielała, dając początek czterem rzekom. Nazwa pierwszej – Piszon…” Ks. Rodz. Słowo „Nibiru” oznaczać też mogło specjalny rodzaj łodzi lub promu, służących do przeprawiania ludzi. Pojawia się ono również, choć rzadziej w babilońskich tekstach mitologicznych i astrologicznych ,słowo nēberu używane jest jako określenie poświęconego bogu Mardukowi ciała niebieskiego, często zwanego też „gwiazdą Marduka”. – dopisek Argonauty.pl)

143–154.Jesteś panem! Jesteś królem! Enlil , jesteś panem! Jesteś królem! Nunamnir, jesteś panem! Jesteś królem! Jesteś najwyższym panem, jesteś potężnym panem! Panie, który sprawia, że len rośnie, Pan, który sprawia, że jęczmień rośnie, jesteś Panem Niebios, Panem Bogiem, Panem Ziemi! Jesteś panem ziemi, panem mnóstwo, panem nieba! Enlil w niebie, Enlil jest królem! Lord {którego wypowiedzi} {( 2 ms. Zamiast tego:) których wypowiedzi} w ogóle nie można zmienić! Jego pierwotne wypowiedzi nie ulegną zmianie! Za uwielbienie wypowiedziane za Ninlil, matkę, chwała {{ 1 ms. Dodaje:) Wielkiej Górze,} Ojcu Enlilowi ! – konic kilku cytatów z katalogu Nibiru.

Enlil to starożytny „Pan Wiatru/Powietrza”, nie wiemy czy to ten sam, o którym wspomina Biblia w Efezjan 2:2, zacytujmy w przekladzie dosłownym „…w których niegdyś żyliście według wieku tego świata, według władcy rządzącego powietrzem – ducha, który teraz działa w synach nieposłuszeństwa” oraz w przekładzie literackim: „w których niegdyś żyliście tak, jak ten świat, według władcy rządzącego powietrzem – ducha, który teraz działa w synach nieposłuszeństwa„

Światła na to zagadnienie może rzucać starożytne przedstawienie tej istoty, proszę zauważyć, że jest to hybryda, posiadająca kopyta…

Mamy więc tam, gdzieś, jakieś (rzeki podziemnego świata) „rzeki pożerające człowieka” ! Mamy słowo nēberu (Nibiru) używane jako określenie poświęconego bogu Mardukowi ciała niebieskiego, często zwanego też „gwiazdą Marduka”

Chociaż Zecharia Sitchin nazmyślał nam wiele, to jednak coś tam mu świtało, możliwe że byo to światło gwiazdy „Nibiru„, czyli „jutrzenki” ? „Jakże to spadłeś z niebios, Jaśniejący, Synu Jutrzenki? Jakże runąłeś na ziemię, ty, który podbijałeś narody? Ty, który mówiłeś w swym sercu: Wstąpię na niebiosa; powyżej gwiazd Bożych postawię mój tron. Zasiądę na Górze Obrad, na krańcach północy. Wstąpię na szczyty obłoków, podobny będę do Najwyższego. Jak to? Strąconyś do Szeolu na samo dno Otchłani!”.

Święci Ojcowie dokonując egzegezy tego fragmentu uznają powyższy urywek upadłego tyrana z Iz 14, 13-17 za alegoryczną wypowiedź o buncie najpotężniejszego z aniołów, wiążąc ją ze słowami Jezusa o upadku szatana z Łk 10, 18 (Widziałem szatana, spadającego z nieba jak błyskawica). Podobną wykładnię Iz 14, 12 podali inni ojcowie Kościoła: św. Hieronim (In Isaiam 14, 12; Epistolae XXIII, 4), Euzebiusz z Cezarei (Demonstratio evangelica 4, 9), Augustyn (De Genesi ad litteram 24, 31), Grzegorz I Wielki (Moralia 4, 13), Tertulian (Adversus Marcionem II, 10).

Coś jednak się dzieje, cay czas, od starożytności, bo ostatnio, pod koniec lutego 2020, nagrano dziwne (starożytne) rzeczy w kosmosie. Czyżby pojazd Marduka ? Proszę zobaczyć na poniższą kompilację.

Strzaka czerwona przedstawia coś co jest podobne do sumero-akadyjskiego symbolu starożytnej „gwiazdy” ! „Bóg Słońca Shamash w języku sumeryjskim to Utu, jego powszechnie (najczęściej) używanym symbolem w sumero-mezopotamskij religii było koło, a w nim cztery ramiona oraz faliste linie pomiędzy. Symbol „Słońca” w tłumaczeniu Sitchina nie pasuje w ogóle do tego co widać na tabliczce/pieczęci VA243 !„

Co tam się wyprawia w kosmosie ?! Obok strzaki czerwonej jest inny obiekt (strzałka zielona), „gigantyczne coś” co częściowo zatrzymuje słoneczny wiatr ! Kadry pochodzą z filmu, który doklejamy do tego artykułu. Ktoś tu, do tego systemu przybywa ?, możliwe, że „władca tego świata” – Marduk ? – „A jednak głosimy mądrość między doskonałymi, ale nie mądrość tego świata ani władców tego świata, zresztą przemijających. Lecz głosimy tajemnicę mądrości Bożej, mądrość ukrytą, tę, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, tę, której nie pojął żaden z władców tego świata; gdyby ją bowiem pojęli, nie ukrzyżowaliby Pana chwały; lecz właśnie głosimy, jak zostało napisane, to, czego ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” 1 List do Koryntian 2:6

Artykuł, dotyczący cytatów z katalogu Nibiru oraz mozolnej pracy badawczej jaką prowadzimy od lat, jest częścią cyklu czterech artykułów z serii prawdy o teorii „12 Planety” pt.: „Sitchinowska wersja „historii”.: (Część pierwsza), (Część druga), (Część trzecia), (Część czwarta), omawiających zagadnienia interpretacji sumeryjskich tabliczek (w tym słynnej VA243), które w ocenie Zecharii opowiadają historię 12 planety Układu Słonecznego. Odnośnie symboli, zwłaszcza „gwiazd” i Słońca” to odsyłamy do tekstu pt.: Święty alchemiczny, rozumny naród, który kocha – II część przygotowań, albo wprowadzenie do duchowej archeologii.

Odnośnie „rzek„, jak i „rzek które pożerają ludzi„, odsyamy do serii tekstów o biblijnej symbolice:

Wstęp do Esencjalizmu biblijnego

Tajemnicza kwantowa kraina – II część wstępu do Esencjalizmu biblijnego

Chrześcijańska medytacja zasłony kodu Biblii

Kosmiczne symbole Biblii – ‚odbijanie pocisków’, część II

Kosmiczne symbole Biblii, medytacja tajemnicy, część III

Klucz do przypomnienia Total Recall’u – Tajemnica kosmicznych symboli Biblii, część IV