Jakie „żelazo” było wytapiane w przedpotopowym Egipcie ? Εξοδος – שמות

2 grudnia 20142 grudnia 2014 argonauta

Niektórzy krytycy kwestionują to, że Izraelici wyszli z Egiptu. Jako argument przeciwko relacji o wyprowadzeniu, podaje się fakt, że egipscy faraonowie nie pozostawili żadnej wzmianki o tym wydarzeniu. Podobne trudności mają egiptolodzy w sprawie samego Egiptu i jego historii ! Podawane przez nich daty panowania egipskich dynastii różnią się między sobą o całe stulecia, więc przy ustalaniu jakiegoś konkretnego okresu okazują się bezużyteczne. Z tego powodu nie można z całą pewnością stwierdzić, za którego faraona Izraelici wyszli z Egiptu; wymienia się między innymi Totmesa (Tutmozisa) III, Amenhotepa II i Ramzesa II, przy czym każda z tych hipotez oparta jest na chwiejnych podstawach.

Egiptologia ewolucjonistyczna jest zagmatwana i całkowicie niepewna. Jednak to nie zniechęca przeciwników historii biblijnej do zdecydowanych twierdzeń, mających za zadanie podkopać prawdę o starożytnej Ingerencji Stwórcy. Egipt w okresie rządu XVIII dynastii (1570-1340 p. n.e.) stanowił największą potęgę polityczną tamtego regionu. Co do starożytnych faraonów to nie było w ich zachowaniu nic dziwnego, część z nich była typowymi politrukami, nawet królowie żyjący w bliższych nam czasach opisywali tylko swe zwycięstwa, a nie porażki, i często próbowali wymazać z historii wszystko, co psuło wizerunek ich samych lub ich narodu, albo było sprzeczne z ideologią, którą starali się zaszczepić swym poddanym, zwłaszcza gdy na egipskiej arenie pojawił się monoteizm, zagrażający politeistycznym kapłanom. W Egipcie wszelkie informacje uznane za kompromitujące i wstydliwe pomijano milczeniem lub jak najszybciej eliminowano z inskrypcji. Na przykład Totmes III kazał usunąć imię i wizerunek swej poprzedniczki, królowej Hatszepsut.

Maneton (Manetos), egipski kapłan, ok. 280 r. p.n.e. spisał po grecku historię Egiptu. Chociaż ogólnie rzecz biorąc, sprawozdaniu Manetona brakuje ścisłości historycznej, ważny jest fakt, że wspomina on o pobycie Żydów w Egipcie i o ich wyjściu stamtąd. Jak donosi Flawiusz — utożsamia Mojżesza z egipskim kapłanem Osarsifem. A zatem przyznaje, że Żydzi byli w Egipcie i że Mojżesz był ich wodzem, mimo iż tamtejsze zabytki tego nie potwierdzają. Ponadto Flawiusz pisze o jeszcze jednym egipskim historyku, Chajremonie, który twierdził, że Józef i Mojżesz zostali wypędzeni z kraju w tym samym czasie, a także o niejakim Lizymachu, autorze podobnej opowieści.

Faraon sprzeciwiał się zamierzeniu Boga Izraela, bo nie chciał stracić tak wielkiego narodu niewolników. Dzisiejsi faraonowie także sprzeciwiają się duchowemu wyjściu chrześcijan spod niewoli cywilizacji śmierci, budującej betonową i finansową piramidę ucisku ! Starają się niszczyć płodność ludu Bożego (ukryta, celowa sterylizacja społeczeństw), mordują nienarodzone dzieci naśladując sytuację z Księgi Wyjścia. Kiedy nadszedł wyznaczony czas, Bóg zgodnie z obietnicą daną Abrahamowi wyzwolił naród izraelski z Egiptu — nazwanego obrazowo „piecem do wytopu żelaza”. Co Bóg miał na myśli mówiąc to ?!

Może chodziło o sytuację sprzed potopu, gdzie prowadzono „wytop [nowych] istot hybrydalnych” ? Lub powtórkę już po potopową, z czasów Abrahama ? Czy w Biblii mamy wskazówkę, 'kim’ było to specjalne 'żelazo’ ? „…To, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną [oznacza, że] zmieszają się ONI przez ludzkie nasienie, ale nie będą się odznaczać spoistością, podobnie jak żelazo nie da pomieszać się z gliną…” Księga Daniela 2:43

W czasie wyprowadzania ludu Bożego z „pieca”, razem z Izraelitami wyruszyła „ogromna mieszana społeczność” (Wyjścia 12:38). Wszyscy jej członkowie musieli być pod wrażeniem cudów „Tego który Jest” W skład tej społeczności mogły wchodzić (i zapewne wchodziły) osoby spowinowacone z Izraelitami. Na przykład wielu Izraelitów ożeniło się z Egipcjankami, a niektóre Izraelitki poślubiły Egipcjan. Właśnie z takiego związku pochodził człowiek, który poniósł śmierć na pustkowiu za znieważenie imienia Jahve; YHWH; יהוה. Był synem Egipcjanina i Izraelitki Szelomit z plemienia Dana. Dodatkowo należy wspomnieć o córce Asenat, która została wydana za mąż za Józefa. Asenat była córką Potifera, egipskiego kapłana z On.

Najważniejszym dowodem na wyjście Izraelitów z Egiptu, oprócz pracy biblijnych archeologów, jest zmartwychwstanie Jezusa ! Jeżeli nie byłoby zmartwychwstania Zbawiciela, to cała Biblia byłaby tylko spisaną powieścią, którą ktoś zmyślił, a że Chrystus zmartwychwstał to nie ulega historycznej, duchowej i dosłownej wątpliwości ! W tej sprawie najlepszym stwierdzeniem jakie kiedykolwiek starożytni chrześcijanie mogli napisać, jest w mojej ocenie zdanie Tertuliana (150-240 n.e.): „I umarł Syn Boży, co wręcz dlatego jest wiarygodne, że jest niedorzeczne. I złożony w grobie zmartwychwstał – to jest pewne, bo niemożliwe” ! (Czterdzieści milionowych metra)

Jeden z autorów żydowskich, Józef Klausner, w książce wydanej w Jerozolimie w 1922 roku, napisanej po hebrajsku, a poświęconej Chrystusowi, twierdzi, że: Jezus nie był zwykłym nauczycielem wśród nauczycieli swojego czasu. Jego oryginalność jest niezrównana, a jako moraliście, jako duchownemu, nikt Mu w Izraelu nie dorówna. Nauczanie moralne Jezusowej Ewangelii jest „jednym z klejnotów najwspanialszych literatury Izraela wszystkich czasów”