Kto się przemieszcza po Niebie ? – Dwie starożytne nadprzyrodzone potęgi

Gdy saduceusze zaczęli pytać Zbawiciela o stan człowieka po fizycznej śmierci, o to co będziemy tam „robić”, „jak się zachowywać”, Chrystus odpowiedział: „Czy nie dlatego błądzicie, ze nie znacie Pisma ani mocy Bożej?”. Chrystus przytacza tu dwa główne powody, dla których ludzie nie rozumieją chrześcijaństwa. Po pierwsze dlatego, że dokładnie nie wiedzą, czego Biblia rzeczywiście naucza. Po drugie dlatego, że nie mieli osobiście do czynienia z objawami mocy Bożej, ze zjawiskami nadprzyrodzonymi, albo z Istotami Anielskim, które od tysięcy lat ingerują w ziemskie życie !

Święty Przekaz stwierdza, że zaprzeczenie istnienia Nadprzyrodzonej Wszechmocnej Istoty, czy lekceważenie poglądów na temat Jego natury, doprowadzi ludzi do sytuacji szkodliwej moralnie, duchowo i społeczne. Historia obfituje w liczne przykłady tego rodzaju. Starożytna Relacja opisująca Niebiańskie Intelekty, nazywana Biblią, wyraźnie stwierdza, że celem Stwórcy nie jest oparcie wiary chrześcijańskiej na filozoficznych bądz naukowych argumentach. Mniej lub bardziej ciągła historia filozofii liczy sobie obecnie dwa tysiące pięćset lat. Wątpliwe jest, czy filozofowie albo tzw. naukowcy osiągnęli już porozumienie co do problemów, które powinny być przedyskutowane, nie mówiąc już o żadnym rozwiązaniu tych problemów, lub poprawnym opisaniu spotkań z Innym Wymiarem, ze stworzeniami duchowymi, z UFO.

W wielu miejscach Pismo jest bardzo bezpośrednie, tak bardzo, że prostota ta do nas nie dociera. Nasza świadomość, w przeciwieństwie do świadomości ludzi okresu megalitycznego, jest okultystycznie zablokowana. Obecnie nieformalną i skrywaną religią ludzkości jest TECHNOLOGIA. Wszystko, nawet istoty z innego wymiaru, są prostymi „kosmitami ze statków kosmicznych” ! Nie będziemy się tu skupiać nad filozoficznymi aspektami ufologii, ale od razu przejdziemy do sedna. Ktoś kto przybywa na Ziemię z odległej galaktyki próbuje nam przekazać swoje poglądy na temat naszej duchowości. Ufonauci (Istoty Anielskie) chcą byśmy przyjęli ich zapaatrywania na to jak mamy rozumieć Pismo Święte.

Wielokrotnie jesteśmy instruowani co do „nowoczesnych wizji w galaktyce”. I tu właśnie wkracza apostoł Paweł, który w Liście do Galatów 1:8 pisze następujące słowa: „Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam kto głosił Ewangelię różną od tej, którą [od nas] otrzymaliście – niech będzie przeklęty!„

Czy ktoś zastanawiał się z państwa nad tym urywkiem ? Zapewne tak. Jednak mnie wciąż zaskakuje zwrot „anioł z nieba„. Co w tym jest tak dziwnego ? Chodzi o to, że św. Paweł nie pisze „zły” anioł, albo „demon”, ale po prostu „anioł” ! „Zwykły, normalny” anioł może głosić nam jakąś odmienną naukę Ewangeli, inną interpretację od tej nauczanej przez apostołów ! Wygląda na to, że nie musimy wyczekiwać kosmicznych „demonów”, albo ufonautycznych złych duchów („patrz film „Niewidoczne istoty sterujące światem„), może się pojawić tu na Ziemi, albo u nas w mieszkaniu, „anioł z nieba” i nas przekonywać o istnieniu galaktycznej federacji, która rozumie inaczej Ewangelię !

Badacze którzy zajmują się analizą Pisma Świętego nie chcą o wielu rzeczach wspominać, albo się boją. Nie, że się boją ludzi, ale boją się Istoty Nadprzyrodzonej, by Jej nie obrazić swoimi poglądami. Otóż starożytni wiedzieli i bardziej rozumieli duchowy kosmos. Ich nikt nie musiał przekonywać o tym co się jawi na niebie. W związku z tym chciałbym zaprezentować państwu jeden z ciekawszych opisów potężnej Istoty – Wiekuistego. Zapewne wszyscy słyszeli o różnych przekładach Biblii. Nie wszystkie są dokładne, a część jest jakby dziwnie przeinaczana, proszę spojrzeć na ten przedziwny moment Księgi Powtórzonego Prawa 33:26-27

Biblia Warszawska: „Nikt nie jest taki, jak Bóg, o Jeszurunie, Który jeździ po niebie tobie na pomoc I we wspaniałości swojej nad obłokami.”

Biblia Tysiąclecia: „Do Boga Jeszuruna nikt niepodobny, by tobie pomóc, cwałuje po niebie, po obłokach, w swym majestacie.„

Biblia Gdańska: „Nie masz tak prawego, jako Bóg, który jeździ po niebie ku ratunku twemu, i w wielmożności swej na obłokach.„

Naszym zdaniem mamy tu dosłowny opis zdarzenia, kiedy na ratunek Izraelowi (Jeszurun to jedna z nazw Izraela) przybywa Ktoś Potężny ! „Jedzie”, a nie „cwałuje” jak tego chce Biblia Tysiąclecia”. Może się to wydać błache, ale dla wielu z państwa w dobie „statków kosmicznych” będzie miało znaczenie. Możemy przyjąć wersję z filmu „Mumia” (1999), kiedy dusza Imhotepa zostaje porwana przez cwałującego Boga, jednak większość przekładów tłumaczy to jako „jeżdżenie”. Przyjmijmy również myśl, czy nie jest to „jeżdżenie na rydwanie” ? W takim ujęciu „cwałowanie” może mieć sens.

Bóg nawiedzał świat także przed przyjściem Chrystusa, w czasach prehistorycznych. Objawiał się na wiele sposobów i pod różnymi postaciami: aniołów, ludzi, zwłaszcza proroków. Najczęściej jednak przychodził w tajemniczych znakach, na przykład w obłoku. To obłok towarzyszył Izraelitom w czasie wędrówki do Ziemi Obiecanej. Unosił się też nad świętym przybytkiem i był miejscem, z którego Stwórca przemawiał do Mojżesza nad górą Synaj. Obłok wskazywał na bliskość Najwyższego, ale objawiał też Jego odmienność. Stanowił zasłonę zakrywającą Boga. Tak, jak na górze Synaj, oddzielał Jego bezpośrednią obecność od świata i ludzi.

Podsumowując, mamy tu dwa urywki, w pierwszym anioł może konfabulować i nas oszukiwać w bardzo ważnej sprawie, w drugim Istota Nadprzyrodzona – Stwórca – Bóg Starożytny „jezdzi” po Niebie. To wszystko było dla starożytnych bardzo proste, czy jest takie dla nas w XXI wieku rakiet i dziwnych zmiennokształtnych „statków kosmicznych – UFO” ?