„bez przypowieści nic im nie mówił” !!!

Biblia i poszczególne jej części posiadają odmienne znaczenie religijne i symboliczne dla różnych wyznań. Na pełną chrześcijańską Biblię składają się Stary Testament i Nowy Testament. Biblia hebrajska – Tanach – obejmuje tylko księgi Starego Testamentu. Poszczególne odłamy i tradycje chrześcijańskie mają nieco inny kanon ksiąg świętych i czasami różne o nich nauczanie. Dla judaizmu najważniejsza jest najstarsza część Biblii – Pięcioksiąg Mojżeszowy, który opisuje powstanie świata, losy Żydów od czasów Abrahama aż do powrotu z Egiptu do ziemi Kanaan. Jest w nim zakodowane wiele przedziwnych rzeczy.

Dla judaizmu święte, czyli natchnione są także wszystkie pozostałe księgi Starego Testamentu. Dla chrześcijan, wyznawców prawdziwego Mesjasza Jezusa Chrystusa, uznających tak jak Żydzi świętość Starego Testamentu, podstawowe znaczenie ma również Nowy Testament. Treścią Nowego Testamentu jest ewangelia, czyli „Dobra Nowina”, o królestwie Bożym i o zbawieniu głoszona przez Jezusa Chrystusa i jego uczniów, plus tajemnicza nauka Mesjasza, zakryta przed wieloma ! Jeśli zapytać przykładowo kapłana katolickiego o rzeczy ukryte przed „zwykłymi ludzmi„, o występujące w Piśmie wielkie tajemnice, to prawdopodobnie odpowie, iż takich nie ma, albo da nam jakąś odpowiedz wymijającą. Niebywałych rzeczy zamaskowanych w spisanym Słowie Boga jest na pęczki ! Są kodowane, niewidoczne, albo jak je nam przekazują za pomocą specjalnego słowa prorocy – ZAKRYTE.

Kiedyś gdy zaczynałem badać Słowo Stwórcy, będąc głęboko zanurzonym w zakazanej archeologii „coś mnie tknęło-poruszyło”, jakiś Duch, było to w momencie gdy przeczytałem zdanie Ewangelii Mateusza 13:34 „To wszystko mówił Jezus tłumom w przypowieściach, a bez przypowieści nic im nie mówił. Tak miało się spełnić słowo Proroka: Otworzę usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata„. To co wtedy wprawiło duszę, albo „wewnętrznego człowieka„(„Dlatego nie upadamy na duchu; bo choć zewnętrzny nasz człowiek niszczeje, to jednak ten nasz wewnętrzny odnawia się z każdym dniem.” 2 Kor. 4,16-18) w mistyczny stan, to nie słowa o ukrywanych przez Jezusa tajemnicach „w przypowieściach, a bez przypowieści nic im nie mówił„, ale „rzeczy ukryte od założenia świata„. Istnieją jakieś ogromne sekrety ukrywane (przed niepoważnymi) od momentu cudu materializacji całej planety, całego Systemu Słonecznego ! Są w jakimś procencie dostępne dla chrześcijan wierzących Biblii, słowu Jezusa, całkiem niedostępne dla ewolucjonistów.

Żydzi wyznający Judaizm pogrążeni są w kodach cyfrowych, z pewnością jest to ciekawy temat, wciągający, czasami niebezpiecznie, aż do stanów uzależnienia. Na szczęście istnieją klucze Nowego Testamentu, specjalne duchowe narzędzia, pozwalające na otwieranie tego co zakryte. Jedną z tajemnic jaką tu zaprezentujemy jest sposób interpretacji kodów pojęciowych, obecnych w Piśmie na każdym kroku. Kształtując pierwszego człowieka, Stwórca użył „prochu ziemi” „wtedy to Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia„. W Biblii „proch” jest najczęściej odpowiednikiem hebrajskiego wyrazu ʽafár, który może też oznaczać „suchą ziemię” albo „zaprawę glinianą” (Rdz 26:15; Kpł 14:41, 42). Jak państwo pamiętają z filmu Chucka Misslera jest też, albo przede wszystkim symbolem „ludzkiego ciała„.

Coś dziwnego stało się na samym początku, kiedy Adam spożył niedozwolony „owoc”, Bóg oświadczył: „W pocie więc oblicza twego będziesz musiał zdobywać pożywienie, póki nie wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz!„. Większość z nas może rozumieć ten werset tak, że jesteśmy skonstruowani(cieleśnie) z atomów(prochu kwantowego), albo bardziej tajemniczo: z czterech żywiołów, między innymi, albo tylko z jednego – z „ziemi„. Zostaliśmy ukształtowani, nasze ciała biologiczne z „atomów-kwantów” i w „atomy-kwanty” się obrócimy gdy nadejdzie odpowiedni czas, tzn. nasze powłowki (pamiętacie tekst „Kontakt z niepojętym Oceanem Miłości„: „Okazuje się, że Ocean materializuje wspomnienia badaczy w postaci sobowtórów neutrinowych”).

I tu może pojawić się nam bardzo wyjątkowe – sensacyjne rozumienie innego wersetu, a mianowicie w Księdze Rodzaju 3:14 Stwórca mówi: „Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: «Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia.” Czym jest symbol „prochu-gliny” już państwo wiedzą, jesteście także zaznajomieni z symbolem „Nachasza„. Pamiętacie zapewne, że ta istota posiada swoje potomstwo ! Co zatem jedzą te stworzenia ?! Odpowiedz może znajdować się w artykule pt. „Cudowne możliwości istot UFO, raport Karli Turner„, oraz w tekście „Polska cywilizacja człowiecza„, gdzie ufolog Karla Turner wspominała o podejrzeniu spożywania przez pewne stworzenia „prochu ziemi” (Jego/ich pomocnicy zajmują się także jedzeniem ludzkich zwłok, o przepraszam „prochu„, kanibalizm elit jest dobrze strzeżoną tajemnicą !)

Skoro jesteśmy przy „rzeczach ukrytych„, opisywanych również w „Polskiej cywilizacji człowieczej„, do którego odsyłamy, warto jeszcze wspomnieć o Księdze Kapłańskiej 17:11 „Bo życie ciała jest we krwi, a Ja dopuściłem ją dla was [tylko] na ołtarzu, aby dokonywała przebłagania za wasze życie, ponieważ krew jest przebłaganiem za życie. Dlatego dałem nakaz Izraelitom: Nikt z was nie będzie spożywał krwi. Także i przybysz, który się osiedlił wśród was nie będzie spożywał krwi. Jeżeli kto z Izraelitów albo z przybyszów, którzy się osiedlili między wami, upoluje zwierzynę jadalną, zwierzę lub ptaka, wypuści jego krew i przykryje ją ziemią. Bo życie wszelkiego ciała jest we krwi jego – dlatego dałem nakaz synom Izraela: nie będziecie spożywać krwi żadnego ciała, bo życie wszelkiego ciała jest w jego krwi. Ktokolwiek by ją spożywał, zostanie wyłączony.”

„Proch” może mieć i inne znaczenia, tylko od państwa zależy jakie sobie wybierzecie, od waszej duchowości, znajomości Pisma, Jego przekładów, ale i od wiedzy z zakresu ufologii. Ponieważ ludzie utracili doskonałość, proch czasami symbolizuje ich słabość i ułomność. Bóg okazuje miłosierdzie tym, którzy się Go boją, ‛pamiętając, że są prochem’ (Ps 103:13, 14; Rdz 18:27). Proch wyobraża również śmiertelność ludzi, gdyż po śmierci „wracają do swego prochu” (Ps 104:29;Kzn 3:19, 20; 12:1, 7). W związku z tym niekiedy i grób bywa przenośnie nazywany „prochem” (Ps 22:29; 30:9). Proch może też wskazywać na stan poniżenia. Jehowa „z prochu podnosi maluczkiego” (1Sm 2:8; Ps 113:7).

Wskazuje na wielką liczbę. W Piśmie Świętym przyrównuje się ludzi do prochu, by wskazać, że jest ich bardzo dużo lub nawet tak dużo, iż nie da się ich policzyć. Bóg np. obiecał Abramowi (Abrahamowi): „Uczynię twoje potomstwo jak drobinki prochu ziemi” (Rdz 13:14, 16). Podobną obietnicę złożył również Jakubowi (Rdz 28:10, 13, 14). Mając na myśli Izraelitów w okresie ich wędrówki po pustkowiu, Balaam zapytał: „Kto policzył drobinki prochu Jakuba i kto zliczył czwartą część Izraela?” (Lb 23:10). Jehowa rzeczywiście sprawił, że potomstwo, jakie dał Abrahamowi poprzez Izaaka i Jakuba, stało się bardzo liczne. Swemu ludowi na pustkowiu dostarczył też mnóstwo przepiórek, na co wskazują słowa, że „zesłał na nich deszcz żywności tak jak proch, skrzydlate stworzenia latające — niczym ziarnka piasku mórz” (Ps 78:27; Wj 16:11-18;Lb 11:31, 32).

W porównaniu z Bogiem narody są właściwie niczym, zwykłą „warstewką pyłu na szalach” (Iz 40:15). Jehowa ukazał swą straszliwą moc podczas plag zesłanych na jeden z takich narodów, na Egipt. Na rozpoczęcie trzeciej z nich Aaron zgodnie z nakazem danym przez Boga Mojżeszowi „wyciągnął rękę ze swą laską i uderzył proch ziemi, a człowieka i zwierzę obsiadły komary”. Kiedy plaga ta dotknęła cały Egipt, kapłani uprawiający magię, którzy nie potrafili powtórzyć tego cudu, musieli przyznać: „To palec Boży!” (Wj 8:16-19). Z kolei Izraelitów ostrzeżono, że jeśli nie będą słuchać przykazań Bożych, mogą na nich spaść różne przekleństwa, m.in. klęska suszy: „Jehowa da pył i proch jako deszcz dla twej ziemi. Z niebios będzie na ciebie spadać, aż zostaniesz unicestwiony” (Pwt 28:15, 24).

No i najważniejsze… „Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem.” Ewangelia wg św. Jana 6:53-54