Sensacyjne prace badawcze doktora Krajskiego – nowa książka z lutego 2017

Zignorowana petycja

Pod koniec lat 70’ kard. Josyf Slipyj zainicjował akcję zbierania podpisów pod publiczną petycją o poświęcenie Rosji zgodnie z prośbą Matki Bożej Fatimskiej. Na przestrzeni zaledwie 3 lat udało się zgromadzić ponad trzy miliony podpisów, a w roku 1980 petycja dostarczona została do Watykanu. Ów masowy apel wiernych został jednak całkowicie zignorowany.

Kolejny akt poświęcenia nie wymienia Rosji

W czerwcu roku 1981 przechodzący jeszcze rehabilitację po próbie zamachu na swe życie Jan Paweł II dokonał kolejnego poświęcenia Niepokalanemu Sercu Maryi. Również w jego trakcie Rosja nie została wymieniona imiennie, do uczestnictwa w ceremonii nie zostali też zaproszeni katoliccy biskupi. Tak więc również tym razem nie spełniono życzenia Matki Bożej Fatimskiej, choć sam papież publicznie przypisywał swe ocalenie Jej opiece.

Łucja zabiera głos po raz kolejny

Rok później, w maju 1982, „L’Osservatore Romano” opublikował artykuł poświęcony s. Łucji autorstwa o. Umberto Maria Pasquale (salezjanina, który znał ją od roku 1939). Zawiera on m.in. wyznanie o. Pasquale, iż w rozmowie z nim s. Łucja z mocą podkreślała, że Matka Boża nigdy nie prosiła o poświęcenie świata, ale jedynie Rosji. O. Pasquale opublikował również zdjęcie odręcznej notatki przesłanej mu przez s. Łucję, a dotyczącej tej właśnie kwestii.

Wyznanie papieża

Dwa dni o publikacji wspomnianego wyżej tekstu Jan Paweł II odwiedził Fatimę, gdzie ponownie poświęcił świat Niepokalanemu Sercu Maryi. Kilka dni później w artykule opublikowanym przez „L’Osservatore Romano” wyjaśniał, dlaczego podczas ceremonii nie wspomniał o Rosji, zapewniając iż „starał się uczynić wszystko co było możliwe w konkretnych okolicznościach”. Słowa te interpretowane były powszechnie jako wyznanie, iż wymienienie Rosji stanowiłoby naruszenie porozumienia Moskwa-Watykan.

Najświętsza Maryja Panna wciąż „oczekuje na dokonanie przez nas aktu poświęcenia”

Dwa lata papież po raz kolejny poświęcił świat Niepokalanemu Sercu Maryi w obecności 250 tyś. ludzi zgromadzonych w Rzymie 25 marca 1984, tym razem usiłując wyrazić swą intencję w sposób bardziej precyzyjny. Odchodząc od przygotowanego wcześniej tekstu Jan Paweł II zwrócił się do Matki Bożej Fatimskiej z prośbą, aby „oświeciła zwłaszcza narody, od których Ty sama oczekujesz naszego poświęcenia i zawierzenia”. W sposób ten papież publicznie przyznał, że poświęcenie o które prosiła Matka Boża nie zostało przeprowadzone. Cytowane wyżej jego słowa znalazły się w oficjalnym sprawozdaniu z tego wydarzenia zamieszczonym na łamach „L’Osservatore Romano” z 26 marca tego roku. Podobnej treści relację zamieścił też włoski miesięcznik „Avvenire”, wspominając w niej o kilkugodzinnej modlitwie papieża na Placu Św. Piotra bezpośrednio po ceremonii poświęcenia, w trakcie której prosił on Matkę Bożą o pobłogosławienie „narodom, których poświęcenia i zawierzenia Ty sama od nas oczekujesz”.

Komentarz fatimologa

Również w roku 1984 znawca Objawień Fatimskich ks. Messias Coelho publicznie stwierdził, że poświęcenie w takiej postaci, o jakiej mówiła Matka Boża, nie zostało przeprowadzone. Pięć lat później ks. Coelho ujawnił, że urzędnicy watykańscy przekazali s. Łucji oraz innym osobom noty kwestionujące jego opinię i stwierdzające, że poświęcenie przeprowadzone zostało w sposób właściwy.

Kardynał potwierdza opinię s. Łucji

We wrześniu 1985 roku w wywiadzie opublikowanym na łamach „Sol de Fatima” [wydawanego w Hiszpanii przez Błękitną Armię] s. Łucja potwierdziła, że poświęcenie wciąż nie zostało przeprowadzone, ponieważ w trakcie ceremonii z roku 1984 nie wspomniano o Rosji, a ponadto nie uczestniczyli w niej katoliccy biskupi z całego świata. Tego samego roku kard. Edouard Gagnon przyznał w innym wywiadzie, że poświęcenie w postaci, jakiej domagała się Matka Boża, nie zostało przeprowadzone. W późniejszym okresie protestował przeciwko upublicznianiu swego komentarza na ten temat, nigdy jednak nie zakwestionował jego autentyczności.

Świadectwo kuzynki s. Łucji

Przez wiele lat kuzynka s. Łucji, Maria do Fetal, publicznie przytaczała opinię s. Łucji, iż poświęcenie nie zostało przeprowadzone. Twierdzenie swe podtrzymywała do połowy roku 1989, kiedy to nieoczekiwanie zmieniła front – zgodnie z „instrukcją” Watykanu ujawnioną przez ks. Coelho.

Kolejne potwierdzenia ze strony kardynałów

W trakcie krótkiego wywiadu udzielonego Enrico Romero poza murami klasztoru podczas wyborów w roku 1987 s. Łucja potwierdziła, że poświęcenie nie zostało przeprowadzone. Kilka miesięcy później identyczną opinię wyraził kard. Paul Augustin Mayer podczas spotkania z dziesiątkami działaczy katolickich, wśród których znalazł się m.in. katolicki dziennikarz Victor Kulanday. W kolejnym miesiącu kard. Stickler wyjawił, że papież nie przeprowadził ceremonii zgodnie z życzeniem Matki Bożej, ponieważ nie otrzymał niezbędnego wsparcia ze strony biskupów. „Nie słuchają go” – wyjaśniał.

Głos zabierają biskupi

Jako że Watykan zignorował petycję podpisaną przez ponad 3 miliony świeckich katolików, ks. Nicholas Gruner postanowił zaapelować do mniej licznej, ale za to bardziej wpływowej grupy. W roku 1989 uzyskał od 350 biskupów pisemne potwierdzenie ich gotowości do dokonania poświęcenia zgodnie z wymaganiami Matki Bożej. W tym samym roku do Rzymu dostarczona została petycja podpisana przez kolejny milion wiernych.

Opozycja zwiera szeregi

Latem 1989 roku w hotelu Solar da Marta w Fatimie długoletni przyjaciel s. Łucji ks. Coelho poczynił zdumiewające wyznanie. W obecności licznych świadków oświadczył, że s. Łucja oraz znani jej duchowni otrzymali z Watykanu instrukcje, zgodnie z którymi powinni oni utrzymywać, iż ceremonia z roku 1984 stanowiła spełnienie życzenia Matki Bożej. W konsekwencji kuzynka s. Łucji nieoczekiwanie wycofała się ze swych wcześniejszych zapewnień i stwierdziła, że poświęcenie zostało przeprowadzone, pomimo iż było to w jaskrawy sposób sprzeczne z komentarzami samego papieża wygłoszonymi zarówno w trakcie jak i po ceremonii z 1984 roku (Maria do Fetal posunęła się nawet później do twierdzenia, iż w przeszłości kłamała utrzymując, że wg słów s. Łucji ceremonia z roku 1984 nie stanowiła spełnienia prośby Matki Bożej).

Zmarnowana sposobność

Po kolejnej dekadzie, w trakcie której nie podjęto żadnych działań w tym kierunku, Watykan postanowił dokonać kolejnego aktu poświęcenia. Obecność 76 kardynałów i 1400 biskupów zgromadzonych w Rzymie na obchodach Roku Jubileuszowego 2000 stanowiła doskonałą okazję do dokonania ceremonii zgodnie z życzeniem Nieba. Niektórzy biskupi rzeczywiście spodziewali się, iż będą świadkami wydarzenia na które cały świat katolicki oczekiwał od tak dawna, czekało ich jednak rozczarowanie. Kiedy na dzień przed planowaną ceremonią upubliczniony został tekst poświęcenia, okazało się iż nie wspominał on o Rosji, obejmując jedynie akty „zawierzenia” Najświętszej Maryi Pannie różnych grup ludzi, w tym bezrobotnych oraz młodych „poszukujących sensu życia”.

Kontynuacja Ostpolitik

W miesiąc później „Inside the Vatican” poinformował, iż wedle słów pewnego kardynała, będącego „jednym z najbliższych doradców papieża”, Ojcu Świętemu doradzono by nie wspominał o Rosji z obawy przed urażeniem Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Stanowiło to pochodzące z najwyższych kręgów hierarchii potwierdzenie, że to właśnie Ospolitik oraz ekumenizm stały na przeszkodzie wypełnieniu życzenia Matki Bożej.

Brak dowodów na nawrócenie Rosji

Jeśli – jak twierdzą niektórzy dostojnicy watykańscy – poświęcenie o które prosiła Matka Boża przeprowadzone zostało w roku 1984, do tego czasu powinniśmy się już doczekać oznak obiecanego nawrócenia Rosji. Nic takiego jednak nie zaobserwowano. W Rosji na jedno rodzące się dziecko przypadają dwie aborcje, zaś swoboda działania Kościoła katolickiego jest wciąż ograniczana przez różnorakie restrykcje prawne. Posługującym na terytorium Rosji katolickim biskupom i kapłanom w dalszym ciągu odmawia się prawa stałego pobytu – i muszą odnawiać wizy turystyczne co trzy miesiące. Na przestrzeni kilku ostatnich lat prezydent Putin zaprowadził w Rosji reżim autorytarny – podporządkowując sobie wszystkie liczące się media i prześladując przeciwników politycznych procesami kryminalnymi. Felietonista „New York Timesa” William Safire określa obecny ustrój tego państwa mianem „putinowskiej pełzającej dyktatury”. W tym samym czasie Rosja kontynuuje prace nad nową generacją rakiet nuklearnych, które – zgodnie z obietnicą Putina – mają być w stanie przeniknąć przez wszelkie systemy obrony przeciwrakietowej.

Jak pisał pod koniec roku 2003 „The Washington Post”: „Musimy przyznać, że mamy w Rosji do czynienia z drastycznym ograniczeniem praw człowieka oraz odrodzeniem administracji typu zimnowojennego”. W trakcie niedawnego wystąpienia w Kongresie republikanin Christopher Cox stwierdził, że „W Rosji nie istnieje pluralistyczny system polityczny, który chroniłby wolność wypowiedzi i stowarzyszeń, zaś rząd jej nie respektuje uniwersalnych standardów praw człowieka”. Rosyjski analityk Nikolai Zlobin z Center for Defense Information wyraził się w sposób bardziej jeszcze jednoznaczny: „Prowadzimy obecnie nowy rodzaj zimnej wojny”.

W sposób oczywisty Rosja kontynuuje „szerzenie swych błędów na cały świat”, zgodni z tym co przepowiedziała Matka Boża w Fatimie. Ci wszyscy, którzy utrzymują że poświęcenie jej dokonane zostało niemal dwie dekady temu muszą więc wyjaśnić, dlaczego nie przyniosło ono skutków obiecanych przez Najświętszą Maryję Pannę. Czy nie wywiązała się Ona ze swej obietnicy? A może Watykan nie wypełnił Jej żądań? Są to pytania, które miliony katolików wciąż sobie zadają, pomimo dekad intryg i manipulacji mających na celu oszukanie opinii publicznej. Jan Paweł II publicznie stwierdził, że Orędzie Fatimskie „nakłada na Kościół obowiązek”. Jak dotąd z obowiązku tego się jednak nie wywiązał, a cały świat ponosi tego konsekwencje.(…)

tłumaczenie: Scriptor

Za: Scriptorium – z blogosfery Tradycji katolickiej (01/12/2016)