Święte znaki Świętego Przesłania – Język sprzed potopu, עִבְרִית

Istnieje pewien Naród, zamieszkujący także Europę, który został w roku 1400 p.n.e. powołany do specjalnego zadania. Przechowuje on ciągle starożytną tradycję odmiennego sposobu spojrzenia na swój alfabet, który jest głęboko mistyczny i tajemniczy. Istnieje tylko jeden Język, w którym pismo ciągle nie jest wyłącznie zwykłym, powszednim narzędziem zapisu informacji. Chodzi o wybrany Naród Żydowski oraz o język hebrajski. Jakie to zadanie zlecił Stwórca Wszechświata Żydom ?!

Zgodnie z twierdzeniami, które znajdujemy na stronach Biblii, jest ona szczególnym poselstwem Boga skierowanym do ludzkości. Miliardy mężczyzn i kobiet oparły swoje życie na jej treści. Miliony poniosły za to śmierć męczeńską. Jeśli Biblia jest Bożym przekazem spoza czasu i przestrzeni tej rzeczywistości, adresowanym do ludzi, to możemy oczekiwać, że przedstawiona w niej wersja historii pokrywa się z faktami. Tak właśnie jest, w wielu artykułach staramy się to przedstawiać, i nie tylko my, istnieje wiele stron archeologicznych, które tego dowodzą, jak choćby Podkop: http://www.podkop.com/

Dla przykładu Józef Flawiusz, historyk żydowski (Urodzony w 38 roku n.e. – zmarł około 100 roku), pisze o Jezusie w swoim dziele zatytułowanym Dawne dzieje Izraela. Dzięki Józefowi „dowiadujemy się, że Jezus był mędrcem, który dokonywał niezwykłych czynów, nauczał rzesze ludzi, zyskał sobie zwolenników spośród Żydów i Greków, uznano go za Mesjasza, został oskarżony przez przywódców żydowskich, Piłat skazał Go na śmierć krzyżową, po której zgodnie z przekonaniem wielu zmartwychwstał”

NIE-ortodoksyjny Żyd traktuje alfabet hebrajski zupełnie tak samo, jak każdy Europejczyk traktuje własny, i co najwyżej, jeśli zna tradycję, odnosi się do niego jak do ciekawego, pięknego, lecz całkiem zwyczajnego folkloru, a przecież historia hebrajskiego alfabetu ma swoje zródło w czymś co zwie się Duchem i jest zakryta mgłą tysięcy lat.

Hebrajskie znaki wydawać się mogą dla wielu, zwłaszcza poszukujących doznań duchowych tajemnicze, mistyczne lub transcendentalne, dlatego też takiego ogromnego szacunku dla alfabetu, jaki cechuje wtajemniczonych Żydów, nie sposób znaleźć wśród innych narodów. Niewątpliwie jest to dziś fenomen na skalę światową, często niezrozumiały, jest wiązany z jakąś obsesją ortodoksyjnych Żydów w związku z ich wybraniem. Od wielu, wielu wieków, wśród Żydów praktycznie nie istniał analfabetyzm. Naukę czytania i pisania wśród religijnych Żydów od zawsze poczytywało się za akt religijny, a zgłębianie Tory, za służbę bożą.

Żydzi nie zawsze posługiwali się świętym językiem hebrajskim. Talmud na przykład jest zapisany językiem judeo-aramejskim (Był to język aramejski z wpływami języka hebrajskiego.), co ciekawe nawet on wzmiankuje istnienie Jezusa, potwierdza główne wydarzenia z Jego życia. Z Talmudu „dowiadujemy się„, że „Jezus był dzieckiem z nieprawego łoża, zgromadził grono uczniów, składał bluźniercze deklaracje na własny temat i czynił cuda, ale cuda te przypisywano czarnoksięstwu, a nie Bogu” Choć są to relacje specjalnie sprokurowane, to jednak nie zaprzeczają, że Chrystus istniał i czynił cuda ! Historycy starożytni (Żydzi, Grecy i Rzymianie) potwierdzają najważniejsze wydarzenia przedstawione w Nowym Testamencie, choć sami nie byli chrześcijanami.

W czasach, gdy w Europie nawet najwięksi panowie, książęta, królowie i cesarze, zamiast podpisu stawiali koślawe krzyżyki lub mechanicznie kreślili niewprawną ręką własne imię, u Żydów istniało już szkolnictwo powszechne (realizowane w tzw. chederach) oraz szkolnictwo wyższe (w uczelniach talmudycznych) – zaś nieczytający i niepiśmienni należeli do bardzo rzadkich wyjątków, dlatego sukces jaki odnosili i ciągle odnoszą wielu wprawia w zdumienie, a spora część żywi z tego powodu do nich nienawiść (chorobliwą). Zatem od wielu stuleci warstwa inteligencka stanowiła w obrębie całego narodu żydowskiego zjawisko powszechne. Mimo różnic w wykształceniu, wszyscy ci ludzie byli oswojeni z alfabetem. Jest więc rzeczą zdumiewającą, że chociaż zżyli się z literami, alfabet im nie spowszedniał; przechowali dla niego w duszach ogromny podziw i niemal boską cześć. Co takiego ma w sobie ten święty język, zesłany przez Boga ?

Hebrajskim posługiwano się w starożytnym Izraelu, od czasów niewoli babilońskiej, zaczął on jednak wychodzić z powszechnego użycia, stając się de facto używanym jedynie w modlitwie, podczas ceremonii oraz do zapisu tekstów religijnych (Tora, Miszna). W życiu codziennym Żydzi posługiwali się często innymi językami, początkowo aramejskim. Choć wiele wskazuje, że Chrystus w decydujących momentach posługiwał się jednak świętym hebrajskim ! Czym są znaki tego języka ? Czy posiadają jakieś głębsze, ukryte znaczenie ?

Znaczenie w najogólniejszym ujęciu to pojęcie, które łączy to, co rejestrujemy naszymi zmysłami z jakimś symbolem. Znak, zdanie, gest, czy dźwięk nie mają znaczenia, jeśli nie odnoszą się do czegoś, co jest nam znane. Dyscyplinami lingwistyki, które najobszerniej zajmują się zagadnieniem znaczenia są semantyka i lingwistyka kognitywna. Znaczenie definiuje się tu jako wiązkę cech semantycznych. Przykładowo kryterialne cechy semantyczne znaczenia polskiego wyrazu stół obejmują m.in. takie właściwości jak „posiadanie poziomego blatu i nóg” Stwierdziwszy u jakiegoś obiektu istnienie powyższych cech, jesteśmy w stanie zaklasyfikować ten obiekt jako desygnat nazwy stół (zaliczyć go do obiektów określanych tą nazwą – danej kategorii semantycznej). Identyfikacja danego obiektu jako stołu nie następuje na podstawie wszystkich dostrzegalnych cech tego obiektu, ponieważ stoły nie są jednakowe w każdym dostrzegalnym detalu tak jak faraoni nie byli jednakowi w ich charakterach i wtajemniczeniu.

W węższym rozumieniu znaczenie przypisane jest do znaku językowego i stanowi treść przekazywaną tym znakiem w procesie komunikacji językowej. Świecka historia nie wyjawia pochodzenia języka hebrajskiego— podobnie zresztą jak żadnego innego z najstarszych znanych języków, np. sumeryjskiego, akadyjskiego (asyryjsko-babilońskiego), aramejskiego czy egipskiego ! Maiły one być, (przynajmniej niektóre) dane ludziom w nadprzyrodzony sposób, tuż po biblijnym rozproszeniu. Otóż nawet w najdawniejszych znalezionych zapisach owe języki pojawiają się w całkowicie rozwiniętej postaci !

Dlatego wyrażane przez uczonych rozmaite poglądy na temat początków i rozwoju hebrajszczyzny, np. że wywodzi się ona z aramejskiego albo z jakiegoś dialektu kananejskiego, pozostają jedynie przypuszczeniem. To samo można powiedzieć o próbach wyjaśnienia, skąd pochodzą liczne słowa napotykane w Pismach Hebrajskich. Uczeni często twierdzą, że wiele takich wyrazów wywodzi się z języka akadyjskiego lub aramejskiego. Jednakże dr Edward Horowitz zauważył: „…W dziedzinie etymologii [studiów nad pochodzeniem wyrazów] istnieją ogromne różnice zdań między uczonymi, nawet tymi o najwyższych kwalifikacjach...”

Jedynym źródłem historycznym, które podaje wiarygodne informacje o pochodzeniu języka znanego jako hebrajski, jest Biblia. Mową tą posługiwali się izraelscy potomkowie „Abrama Hebrajczyka” (Księga Rodzaju 14:13), który z kolei był potomkiem Sema, syna Noego. A ponieważ z proroczej wypowiedzi dotyczącej Sema wynikało, że Jehowa będzie mu błogosławił (Ks. Rodzaju 9:26), nasuwa się logiczny wniosek, iż jego język nie został zmieniony, gdy Bóg wystąpił przeciw budowniczym wieży Babel i ‛pomieszał ich język’ (Księga Rodzaju 11:5-9). A zatem Sem dalej posługiwał się tym „jednym językiem”, który istniał od czasów Adama. Wynika stąd, że język nazwany potem hebrajskim był pierwotnym językiem ludzkości. Historia świecka nie potrafi wskazać innego.

Dlatego wczesne rękopisy z Qumran są bardzo ważne, ponieważ zawierają zasadniczo ten sam tekst co rękopisy z dziewiątego i dziesiątego wieku. Pokazują one, że tekst Starego Testamentu zmienił się bardzo mało, co jest silną przesłanką (decydującą), iż jest to prawdziwe przesłanie od Bytu Wszechmocnego ! Uważni pisarze zrobili niewiele błędów i przeinaczeń. Jest kilka miejsc, gdzie użyto innych słów lub zwrotów, są również słowa (hebrajskie), których znaczenia nie potrafimy odkryć. Jednak możemy być pewni, że znany nam obecnie tekst Starego Testamentu jest zasadniczo taki sam, jak ten zapisany wiele stuleci temu przez Mojżesza, że jest to Przesłanie Boga podyktowane bezpośrednio !

Linki: