Serafin – Серафим Саровский

Czasami by odczuć coś niezwykłego, coś co ma związek z chrześcijańską duchowością, należy zapoznać się życiorysami świętych, mogą stać się one czymś co uruchamia we wnętrzu człowieka duchową przemianę lub przynajmniej chęć takowej. W związku z tym proponuję postać niezwykłego rosyjskiego „starca”. Serafin z Sarowa Серафим Саровский – Prochor to ostatni kanonizowany święty przed rosyjską rewolucją 1917 roku. Urodził się 19 lipca 1759 roku w Kursku. Był mnichem, ascetą, „Świętym Starcem”, mistykiem związanym z monasterem Zaśnięcia Matki Bożej w Sarowie. Ostatni święty Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego sprzed wybuchu szatańskiej rewolucji.

Jako trzylatek stracił ojca i od tej pory wychowywany był wyłącznie przez matkę. Już jako kilkuletni chłopiec miał doświadczać szczególnej opieki boskiej. Mając 17 lat poprosił matkę o błogosławieństwo na wstąpienie do monasteru, które otrzymał. W 1780 zapadł na puchlinę wodną, odmawiał jednak przyjęcia pomocy lekarskiej, twierdząc, że otrzyma pomoc bezpośrednio od Boga, jak się okazało ta nadeszła i został cudownie uzdrowiony. Serafin cały czas zaostrzał stosowane wobec siebie umartwienia. W czasie modlitw miał do tego stopnia skupiać się na wypowiadanych słowach, że tracił świadomość tego, co działo się wokół niego.

Pewnego razu miało miejsce niezwykłe zdarzenie: podczas nabożeństwa sprawowanego w Wielki Czwartek Serafin ujrzał otwarte niebiosa i Jezusa Chrystusa w wielkiej mocy i chwale. Kilka godzin trwał w zachwycie i nie mógł wypowiedzieć słowa ani ruszyć się z miejsca. Wszyscy obecni w świątyni w milczeniu wpatrywali się w jaśniejącą twarz młodego mnicha, przeczuwając, że doświadcza on obecności Boga. Po tym wydarzeniu Serafin jeszcze gorliwiej pragnął służyć Bogu. W ciągu dnia – jak dotąd – wypełniał obowiązki, ale w nocy szedł na modlitwę do swojej leśnej pustelni. Po pewnym czasie uzyskał zgodę przełożonych na życie w całkowitym odosobnieniu.

Wieści o „świętym mnichu z lasu” szybko się rozeszły. Oprócz współbraci zaczęli go odwiedzać także okoliczni mieszkańcy, a po pewnym czasie także przybysze z daleka – wszyscy szukali jego mądrej rady i błogosławieństwa. Zakłócało to jego odosobnienie. Serafin wyprosił pozwolenie przełożonego, aby zabronić dostępu do pustelni najpierw kobietom, a później pozostałym osobom. Poczuł bowiem, że Bóg wzywa go do jeszcze większego odosobnienia. Odtąd odwiedzały go tylko ptaki i dzikie zwierzęta. Swoją porcją chleba, którą bracia przynosili mu z monastyru, Serafin dzielił się z niedźwiedziem, którego karmił z ręki.

Pewnego razu na jego pustelnię napadło trzech rabusiów, ci okrutnie go pobili, związali i chcieli wrzucić do rzeki. Serafin cudem wyswobodził się z więzów i ruszył po pomoc do monastyru. Miał bowiem poważne rany głowy i połamane żebra. Przez siedem dni leżał nieprzytomny. Na skutek odniesionych obrażeń do końca życia chodził zgięty w pół, opierając się na kiju lub toporku. Swoim oprawcom przebaczył jednak i prosił, żeby ich nie karano. Gdy zbliżał się koniec jego pobytu na Ziemi Serafin, chciał się dobrze przygotować na ten moment, wtedy powiedział: „Ciałem zbliżam się do śmierci – mówił – a duchem jestem niczym nowo narodzone dziecko, z całą świeżością początku, a nie końca…”. Sam zrobił sobie trumnę, w której chciał być pochowany, i postawił ją przy wejściu do swojej celi.

Na polecenie Maryi, postanowił zrezygnować z całkowitej izolacji na rzecz działalności tzw. starca. Stał się szybko jednym z najpopularniejszych takich ludzi w Rosji. Przypisywano mu zdolność jasnowidzenia, wypędzania złych duchów i uzdrawiania. Codziennie spotykał się z wiernymi ze wszystkich sfer społecznych, na pytanie jednego z ludzi o co chodzi w chrześcijaństwie odpowiedział w następujący sposób:

„Oto ja, ubogi Serafin, wyjaśnię teraz panu, jaki jest prawdziwy cel życia chrześcijańskiego. Modlitwa, post, czuwanie i wszelkie inne uczynki chrześcijańskie, chociaż dobre są same w sobie, to jednak nie w ich spełnianiu tkwi cel życia chrześcijańskiego, jakkolwiek są koniecznymi środkami do osiągnięcia tego celu. Prawdziwy natomiast cel życia chrześcijańskiego polega na zdobywaniu Świętego Ducha Bożego. Post zaś, czuwanie, modlitwa, miłosierdzie i wszelki dobry uczynek spełniony w imię Chrystusa, są jedynie środkami do zdobycia Świętego Ducha Bożego.”

W innym miejscu święty starzec wypowiedział sie na temat różnicy działania między Duchem Świętym, a działaniem złego: „Ja ubogi Serafin powinienem jeszcze wyjaśnić panu na czym polega różnica między czynami Ducha Świętego, tajemniczo WCIELAJĄCEGO się w serca wierzących w Pana Boga i Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa, a czynami ciemności grzechu, działającej w nas złodziejsko szatańskiej pokusy. Duch Święty przypomina nam słowa Pana naszego Jezusa Chrystusa i działa razem z Nim, zawsze uroczyście, radośnie otwierając nasze serca i kierując nasze stopy na drogę pokoju, a duch zły, szatański, knuje przeciwko Chrystusowi, czyny szatana są mroczne, smutne, PEŁNE POKUSY CIAŁA, pokusy oczu i pychy żywota„

Św. Serafin uważał modlitwę za najdoskonalszą formę dążenia do Boga, o wiele ważniejszą i skuteczniejszą od wymyślnych form ascezy i od postu. Twierdził, że zdolność do prawdziwej modlitwy posiada każdy człowiek i każdy może w ten sposób osiągnąć dar Ducha Świętego. Serafin z Sarowa zyskał po śmierci sławę nie tylko jako asceta i mistyk, ale również autor katastroficznych przepowiedni. Serafin zapowiadał wybuch wojny światowej oraz wojny domowej w Rosji, które miały nastąpić, gdy kraj ten osiągnie liczbę 180 mln mieszkańców. Twierdził, że cierpienia, jakie nastąpią w wyniku tych wydarzeń, nie miały dotąd precedensu. Zapowiadał upadek Austrii, utratę międzynarodowego znaczenia przez Francję oraz nadejście Antychrysta na ziemie rosyjskie. Do postaci św. Serafina nawiązał również Jan Paweł II w przemówieniu wygłoszonym w czasie pielgrzymki do Bułgarii w monasterze Rylskim.

Linki:

Kościół Katolicki według społeczności aniołów – część IV Kościoła kosmicznego i megalitycznego

Nowy Porządek Rzeczy, a Kosciół Katolicki… etc.

Czy poprawność exo polityczna pozwoli nam dojść do prawdy ?

Wkraczanie w anielski świat istot hylemorficznych – ich dotyk…

Fatima i polscy duchowi matrixowcy

Ochronny znak z innego wymiaru

Polska przyszłość, czy Słowianie przetrwają Rozkaz 66 ?

Entelecheia w Turzovka

Rycerze Wyklęci

Królowa Nieba vs reptilianie