Zagadka Echnatona – Egiptolog Stephen Mehler wyjaśnia

Zagadka faraona Echnatona jest niezwykle skomplikowana. Echnaton czyli Amenhotep IV był władcą starożytnego Egiptu z XVIII dynastii, syn Amenhotepa III i królowej Teje. Źródła podają rozbieżne daty jego urodzenia, objęcia rządów i śmierci, jedną z nich jest na przykład okres  pomiędzy 1375-1358 p.n.e. Choć różnice te mogą wydawać się niewielkie, to dla ustalenia ważnych wydarzeń historycznych mogą mieć znaczenie.

Jego główną żoną była Nefertiti, najprawdopodobniej hurycka księżniczka, a inną Taduhepa. Do czasów śmierci Amenhotepa III ukazało się niewiele wzmianek na temat Amenhotepa IV, co stanowi jedną z zagadek tej postaci. Istnieją silne przesłanki, które łączą postać Echnatona z judaizmem. Zarówno religia wprowadzona przez Echnatona, jak i wiara potomków Jakuba miały charakter monoteistyczny. Ważną wspólną cechą obu religii był także zakaz przedstawiania osoby boskiej. Także niektóre datowania czasu życia Mojżesza pokrywają się z czasami panowania tego faraona, prześladowanego pośmiertnie za wprowadzenie monoteizmu. Aby zrozumieć tajemnicę związaną z Echnatonem należy przytoczyć urywek znakomitego opracowanie naszego rodaka:

[…]W czasach Echnatona wyłoniły się kolejne podobieństwa pomiędzy egipskim Aton’em a hebrajskim Adon’em. Vandenberg pisał: 'Aton, który sprawia, że wykluwa się ze skorupki pisklę i że kwitną wszystkie drzewa i rośliny, w żadnym wypadku nie jest tarczą słoneczną w sensie czysto materialnym, lecz istotnie „siłą, która się za nią kryje”. […] Godna uwagi wydaje się również miłość i dobroć, z jaką Aton – bez względu na rasę – odnosi się nawet do Syryjczyków i Nubijczyków. Trudno nie zauważyć tutaj podobieństwa do 104 psalmu Starego Testamentu’ (Vandenberg 1982:180-182). 'Wielki hymn do Atona’ w grobie Ipi jasno stwierdza, że Echnaton uznawał Atona za jedynego Boga, który sam wszystko stworzył, troszczy się o mieszkańców ziemi i sprawuje pełną kontrolę nad wszystkim co ma tu miejsce. Choć kult Jedynego Boga, który wyrażałby się pod postacią słońca był nie do zaakceptowania przez Izraelitów, to w obliczu przedstawionych tu faktów trzeba być uprzedzonym do Biblii, by twierdzić, że wierzenia Hebrajczyków nie wpłynęły na reformę religijną przeprowadzoną przez Amenhotepa IV. Monoteistyczny kult Atona jest do dziś wielką zagadką dla egiptologów, mimo to wielu z nich jest gotowych uchwycić się każdej teorii, byleby tylko nie kojarzyć tych wydarzeń z Pismem Świętym. […]

Faraon ten zaniedbał dyplomację i politykę zagraniczną kraju na rzecz rozwoju religii, co w schyłkowym okresie rządów przyczyniło się do sytuacji skłaniającej kraj ku kryzysowi. Po śmierci Echnatona reforma religijna upadła, nastąpił powrót do wiary w starych bogów, świątynie Atona zostały zniszczone, a ślady po Echnatonie starano się wymazać. Faraon został pochowany w Achetaton (dzisiejsze Tell el-Amarna), po nim rządy objął na krótko Semenchkare, a po nim Tutanchamon (pierwotnie Tutanchaton) – syn i zięć Echnatona, mąż i przyrodni brat jego córki Anchesenpaaton, później Anchesenamon.

Amenhotep IV posiadał bardzo dziwną budowę fizyczna, specyficzny wygląd Echnatona, ukazany m.in. w rzeźbach, głosi, iż faraon chorował na zespół Marfana, dlatego miał charakterystycznie wydłużoną twarz, szerokie biodra oraz długie palce u nóg i u rąk. Teoria ta wydaje się być tylko do pewnego stopnia prawdopodobna. Znając prace odkrywcze L.A. Marzuliego oraz Brien’a Foerstera można bez przeszkód wysnuć inną hipotezę. Te niezwykłe cechy budowy ciała przyjęte zostały przez naród jako oznaka boskości i insygnia władzy do tego stopnia, że w sztuce końcowego okresu władania państwem słońca również rodzina faraona przedstawiana była z uwydatnieniem tych charakterystycznych cech, choć jak świadczą wcześniejsze dzieła (rzeźby i rysunki), nie przejawiali oni takich skłonności. Może to wskazywać, iż starożytni byli w pełni świadomi ingerencji genetycznych Istot Anielskich, o których wspominają wspomniani amerykańscy badacze. Ich dochodzenie wykazało, iż wielkie czaszki z Peru różnią się pod względem budowy genetycznej od typowego Homo sapiens ! Specyficzny kształt kości jakie posiadają nie jest wynikiem stosowania kołyski uciskowej, ale stanowi efekt różnicy w informacji DNA ! W tym kontekście wygląd Echnatona może być efektem działań anielskich Istot Duchowych, wpłynęły by one tym samym na sytuację, w której biblijny Mojżesz wyprowadził część zamieszkujących ludów z Egiptu.

Kolejną zagadkową sprawą jest fakt ukazywania faraona w otoczeniu „kochającej rodziny”. Echnaton jak żaden inny faraon uwieczniany był w towarzystwie całej rodziny, co wcześniej, jak i później uważane było za niegodne osoby boskiej. Ten niecodzienny zwyczaj jest najwyrazniej potwierdzeniem jego nowych poglądów religijnych. Rodzina jest w życiu oparciem, czymś, co nas chroni i nas wzmacnia. Rodzina spełnia ogromną rolę w wychowywaniu młodych pokoleń, które są przyszłością i nadzieją zarówno społeczeństwa jak i obecnego Kościoła chrześcijan. Jest najpełniejszą i najbogatszą szkołą człowieczeństwa, w której ludzie uczą się podstawowych wartości życiowych takich jak: miłość, szacunek dla drugiej osoby, bezinteresowna pomoc czy wdzięczność. Rodzina poprzez wychowywanie dzieci strzeże i przekazuje cnoty moralne oraz duchowe. Nowa postawa Echnatona wskazuje, że dzięki Niebu, a możliwe, i że również za przyczyną Mojżesza Echnaton chciał stworzyć podwaliny nowej struktury społecznej.

Stephen Mehler podejrzewa, że Mojżesz był kapłanem Amenhotepa IV, a to co się stało podczas wyjścia Izraelitów to efekt zmian religijnych w starożytnym Egipcie. Izraelici mieli uciec z Egiptu, w ocenie Mehlera, by uniknąć prześladowań ze strony wyznawców starej religii politeistycznej. Film przedstawia opis własnego dochodzenia tego znakomitego egiptologa, jakie prowadzi od ponad 30 lat. Jak sam stwierdził wszystko się zaczęło od przeczytania książki Zygmunta Freuda pt.: „Człowiek imieniem Mojżesz a religia monoteistyczna” Wyniki pracy dochodzeniowej Freuda wywracają powszechne poglądy i ogólnie przyjętą percepcję postaci Mojżesza, źródeł monoteizmu, faktu i motywu Exodusu. W pracy tej Freud twierdzi, że Mojżesz był bardziej Egipcjaninem niż Hebrajczykiem. Zdaniem Mehlera szybka śmierć Freuda tuż po napisaniu tego dzieła jest wysoce zastanawiająca . Książka ta jest ważnym wkładem w próbę rozwiązania zagadki wiary Izraelitów, jednak najważniejsze pozostanie samo nadprzyrodzone przesłanie zapisane w księgach Tory. Cuda dokonane przez Jezusa w pełni potwierdzają nadprzyrodzony charakter Zródła Tory. Twierdzenia Freuda nie powinny być rozpatrywane bez uwzględnienia wszystkich wielowiekowych dowodów na prawdziwość nadprzyrodzonego przesłania pochodzącego od Stwórcy.

W sprawie zagadki politeizmu odsyłam państwa do tego ciekawego opracowania: http://argonauta.pl/dzialalnosc-bogow-panow-i-bytow-ufo/

Stephen Akhenaten

18

2