Delikatne nośniki Świętej Pamięci pisma kwadratowego

Starożytne hebrajskie teksty Świętej Pamięci, znane jako zwoje znad Morza Martwego, odkryte po raz pierwszy w 1947 r. przez pasterzy Beduinów, szukających zagubionej owcy, są jednymi z najlepiej zachowanych starożytnych materiałów pisanych, jakie kiedykolwiek Bóg pozwolił odnaleźć. Obecne badania, przeprowadzone przez naukowców z MIT, i innych krajów, wyjaśniają unikalną starożytną technologię robienia pergaminów, przez co zapewniają potencjalnie nowy wgląd w metody, nie tylko lepszego zachowania tych cennych dokumentów historycznych, ale rzucają świato na sposoby wyrobu starożytnych nośników Świętej Pamięci Total Recall.

Badania skupiły się w szczególności na jednym zwoju, znanym jako „Zwój Świątynny„. „Zwój Świątynny” oznaczony jako 11Q19, lub 11QT, to rękopis napisany w języku hebrajskim pismem kwadratowym za czasów Heroda, jest jednym z największych i najlepiej zachowanym ze wszystkich zwojów, mimo że jego materiał jest najcieńszy ze wszystkich. Ma również najczystszą, najbielszą powierzchnię do pisania ze wszystkich zwojów.

Te właściwości skłoniły jednego z naukowców MIT, inżyniera budownictwa lądowego i środowiska, a także wydziału inżynierii materiałowej, Admirała Masica, do zastanowienia się, jak powstał święty pergamin. Wyniki badań opublikowano we wrześniu 2019, w czasopiśmie Science Advances . Odkryto, że pergamin został przetworzony w niecodzienny sposób, przy użyciu mieszaniny soli znalezionych w „odparownikach” – materiale pozostałym po odparowaniu solanek – ale takim, który różnił się od typowego składu znalezionego na innych pergaminach.

O badaniach nośnika Pamięci Masic tak się wypowiada: „Mieliśmy przywilej studiowania fragmentów z izraelskiego muzeum w Jerozolimie zwanego Sanktuarium Książki, które zostało zbudowane specjalnie z myślą o zwojach znad Morza Martwego. Jeden stosunkowo duży fragment z tego zwoju był głównym tematem nowego artykułu. Fragment o średnicy około 2,5 cm (1 cal) został zbadany przy użyciu różnych specjalistycznych narzędzi opracowanych przez naukowców do mapowania w wysokiej rozdzielczości szczegółowego składu chemicznego stosunkowo dużych obiektów pod mikroskopem.

Byliśmy w stanie przeprowadzić fragmentaryczną, nieinwazyjną charakterystykę fragmentu na dużej powierzchni, w skali submikronowej. Te metody pozwalają nam utrzymać interesujące materiały w bardziej przyjaznych dla środowiska warunkach, podczas gdy zbieramy setki tysięcy różnych widm elementarnych i chemicznych na powierzchni próbki, odwzorowując jej zmienność składu w najdrobniejszych szczegółach. Fragment który uniknął jakiegokolwiek zabrudzenia/zanieczyszczenia od czasu odkrycia, które mogło zmienić jego właściwości, pozwolił nam dogłębnie przyjrzeć się jego pierwotnemu składowi, ujawniając obecność niektórych pierwiastków w całkowicie nieoczekiwanie wysokich stężeniach„

Odkryte przez nich pierwiastki obejmowały siarkę, sód i wapń w różnych proporcjach, rozłożone na powierzchni pergaminu. Pergamin jest wytwarzany ze skór zwierzęcych, które zostały oczyszczone z resztek włosów i tłuszczów poprzez zanurzanie ich w roztworze limonki (w czasach średniowiecza) lub poprzez wsiąki enzymatyczne i inne zabiegi (w starożytności), a następnie zeskrobując je do czysta z wymienionych substancji, by następnie mocno je rozciągnąć na ramach, aż do wyschnięcia. Po wysuszeniu czasami powierzchnia była dalej przygotowywana przez pocieranie solami, jak najwyraźniej miało to miejsce w przypadku Zwoju Świątynnego.

Zespół nie jest jeszcze w stanie ocenić, skąd wzięła się niezwykła kombinacja soli na powierzchni Zwoju Świątynnego – mówił Masic. Ale jasne jest, że ta niezwykła powłoka, połączona z solami, na której napisano tekst, pomogła nadać temu pergaminowi niezwykle jasną białą powierzchnię i być może przyczyniła się do jego stanu zachowania. Skład pierwiastkowy powłoki nie pasuje do samej wody z Morza Martwego, więc musiała pochodzić z innego, nieznanego naukowcom rejonu.

Unikalny skład warstwy powierzchniowej zwoju pokazuje, że proces produkcji tego pergaminu był znacząco różny od innych zwojów w regionie, Masic dalej mówi tak: „Praca ta jest przykładem tego, co moje laboratorium stara się zrobić – użyć nowoczesnych narzędzi analitycznych, aby odkryć sekrety starożytnego świata” – czasu w którym zapisywano pismem kwadratowym Świętą Pamięć Total Recall

Informacje naukowców archeologów mogą rzeczywiście być kluczowe w kierowaniu rozwojem nowych strategii ochrony starożytnych duchowych rękopisów – przekazów. Niestety, wydaje się, że wiele szkód widocznych dzisiaj w zwojach nie wynikało z ich składowania przez ponad 2000 lat, w suchych jaskiniach, ale z wcześniejszych wysiłków poszukiwaczy Świętej Pamięci, celem zmiękczenia zwojów oraz rozwinięcia i przeczytania ich natychmiast po ich pierwszym odkryciu, mówił Masic.

Nowe dane wyraźnie pokazują, że starożytne unikalne powłoki mineralne są wysoce higroskopijne – łatwo absorbują wilgoć z powietrza, a następnie mogą szybko zacząć degradować leżący pod nimi nośnik Świętej Pamięci. Nowe wyniki dodatkowo podkreślają potrzebę przechowywania pergaminów przez cały czas w środowisku o kontrolowanej wilgotności. „Może występować nieoczekiwana wrażliwość na niewielkie zmiany wilgotności. Chodzi o to, że mamy teraz dowody na obecność soli, które mogłyby przyspieszyć ich degradację. … Są to aspekty konserwacji, które należy wziąć pod uwagę.” – stwierdził Masic