Dokładnie 5,784 tys. lat temu został stworzony świat: Niebo i ziemia. Jako wyznawca św. Nauki Jezusa, Jego doktryny, musimy podać to w co wierzymy. Zgodnie z rabinami Ojcami Kościoła, z prawdziwymi Żydami katolickimi, a także z rabinami którzy ciągle oczekują na Maszijaha jeszcze w roku 2025 kalendarza cywilizacji ufonautyczno iluminackiej. Wierzymy, jako katoliccy Żydzi, że świat został powołany 5,784 tysięcy lat temu do istnienia. Cokolwiek to znaczy, bo niektórzy wierzą, że został odnowiony ze zgliszcz po okresie „przerwy tohu va bohu„, czyli wojny bogów. Te tzw. „odnowienie” to i tak jest (ponowne) stworzenie, jeśli upierać się przy dosłownej interpretacji teorii „tohu va bohu” !
Następnie, mamy czas od stworzenia, materializacji całej planety i terraformacji, do pojawienia się Abrahama 1,947 tysiąca lat, od tego momentu możemy mówić o stopniowym ujawnianiu tajemnic wielkiego globalnego przybycia Właściciela całej planety, całego kosmosu, na tą kosmiczną wieś, jak ją nazywa część Ojców Kościoła, czyli katoliccy rabini! Od Abrahama do Mojżesza ubyło 500 lat trochę szybszego dokształcania Hebrajczyków w temacie super tajemnicy wcielenia się kosmicznego Logosu Arche. Od Mojżesza do Jezusa przeszło 1313 lat, licząc zgodnie z Biblią. Było to bardzo mocno skondensowane przekazywanie ogromnej liczby Nauk Maszijaha Jeszui, czyli Chrystusa Pana historyczno-cielesnemu Izraelowi, z którego miał się narodzić Izrael Prawdziwy, ci którzy uznali Władcę Kosmosu i tej planety = gwiezdnej wsi.
Od śmierci krzyżowej Jezusa, Władcy wszystkiego, przyjmując rok 33 n.e. do roku 2025 upłynęło 1992 lata, pozostało około 8 lat do rozpoczęcia „końca czasów”, co jest zgodne z biblijną logiką, ze zwykłą też, św. Nauką Pana, i kalendarzem super Esseńczyków. Czasami mam okazję coś tłumaczyć Polakom o „kwadracie przestrzeni” ale gdy im o tym opowiadam „robią wielkie oczy” i zazwyczaj uciekają. Te sprawy, czyli duchowe, zawierające tajemnice duchów, demonów oraz istot UFO są zbyt straszne dla niewtajemniczonych. Od wielu lat zbyt mało wagi przykładałem do spraw istot duchowych, do zagadki duchów, które są do około nas, w nas, nad nami i pod nami. To błąd, który trzeba cały czas naprawiać, uczyć się solidnej tajemniczej doktryny katolickich prawdziwych Żydów.
Zanim przejdziemy do sedna, czyli do definicji: „katolicki rabin = prawdziwy Żyd” – musimy poinformować, że aby to napisać z pełną świadomością, zajęło mi to, zainteresowanie tematyką prawdziwości „Żyda”, byciem „prawdziwym Żydem” grubo ponad 10 lat ! Cały czas nabywamy Naukę Zbawiciela, cały czas klękamy przez Panem i Właścicielem tej planety, by się zlitował nad nami, nade mną, nad moją rodziną, nad Polską, by nas wyswobodził z opresji, by nas uratował z diabelskiego koła samsary. By nauczył nas Swojej super doktryny. W tym celu, byście się dowiedzieli Państwo kto jest prawdziwym Żydem, zacytujemy katolickich rabinów:
Klemens Aleksandryjski (ok. 150-ok. 215), odnosi się bezpośrednio do Rz 2,28-29, podkreśla duchowy charakter prawdziwej religii. Cytat: (Stromata, Księga VI, rozdział 13): „Nie ten jest Żydem, kto z pochodzenia, lecz ten, kto posiada doktrynę, która jest żydowska. I nie ten jest obrzezany, kto jest obrzezany cieleśnie, lecz ten, kto jest obrzezany w sercu.” Klemens przesuwa nacisk z pochodzenia etnicznego i obrzezania fizycznego na wewnętrzną doktrynę i obrzezanie serca, co jest zgodne z duchem Pawłowym, czyli z doktryną prawdziwych Żydów.
Orygenes (ok. 185-ok. 254), komentując List do Rzymian, wyraźnie rozwija myśl Pawła o obrzezaniu serca. Cytat z Komentarza do Listu do Rzymian, Księga III, rozdział 7: „Zatem prawdziwe obrzezanie to nie jest to, które jest widoczne w ciele, lecz to, które dokonuje się w duchu. I to jest obrzezanie serca. Nie ci są Żydami, którzy są nimi na zewnątrz, lecz ci, którzy są nimi w ukryciu, i prawdziwą pochwałą jest nie ta, która pochodzi od ludzi, lecz od Boga.” Orygenes utożsamia „Żyda wewnętrznego” z tym, kto doświadczył duchowego obrzezania serca, podkreślając ukryty, duchowy charakter prawdziwej tożsamości.
Hieronim (ok. 347-420) tłumacz Wulgaty, w swoich komentarzach często nawiązywał do fragmentu Rz 2,28-29. Cytat z Komentarza do Listu do Rzymian, rozdział 2: „Dlatego prawdziwym Żydem nie jest ten, kto jest nim na zewnątrz, przez sam fakt obrzezania fizycznego, lecz ten, kto nim jest w wewnętrznym człowieku, poprzez obrzezanie serca w Duchu, a nie w literze.” Hieronim jasno oddziela zewnętrzną przynależność etniczną od wewnętrznej, duchowej tożsamości, podkreślając rolę Ducha Świętego w tej transformacji. To jest straszliwa i niesamowita tajemnica Właściciela tej gwiezdnej wsi. Ludzie muszą przejść transformację, która zaprowadzi ich do uzyskania wglądu i przemiany w Nowe Istoty ! Odsyłamy do ciężkiego tekstu: Czy Chrześcijanie staną się po śmierci fizycznego ciała „kosmitami” ? Zgodnie z teorią „Starożytnych astronautów” ?
Augustyn z Hippony (354-430) jest jednym z najważniejszych Ojców Kościoła, super katolicki rabin, a jego interpretacje miały ogromny wpływ na całą doktrynę, na jej rozwój. Cytat z „O Duchu i literze”, rozdział 22: „Prawdziwym Żydem jest więc ten, kto jest nim wewnętrznie, a obrzezanie to obrzezanie serca, w Duchu, a nie w literze. Pochwała jego nie pochodzi od ludzi, lecz od Boga.” Augustyn podkreśla, że prawdziwe obrzezanie jest dziełem Ducha i odrzuca pochwałę ludzką na rzecz Boskiej aprobaty. Cytat 2 z Kazania, Seria 156, O obrzezaniu: „Nie bądźmy Żydami tylko z imienia, lecz z uczynków. Nie bądźmy Żydami z ciała, lecz z ducha. Bo ten jest prawdziwym Żydem, kto jest nim w tajemnicy, nie w widocznej postaci.” W tym kazaniu Augustyn wzywa do autentycznego życia chrześcijańskiego, czyli prawdziwie żydowskiego, pochodzącego od Pana i Zbawiciela Maszijacha Jeszui Chrystusa Logosu Arche, które manifestuje się w uczynkach i duchowej postawie, a nie tylko w zewnętrznych symbolach.
Jan Chryzostom (ok. 347-407) to kolejny super katolicki rabin, wybitny kaznodzieja, wspomniany wyżej List do Rzymian komentował w swoich homiliach. Cytatz Homilii na List do Rzymian, Homilia 6, do Rz 2,29: „Zatem nie jest Żydem ten, kto jest nim na zewnątrz, ani obrzezaniem to, co jest widoczne w ciele. Lecz ten jest Żydem, kto jest nim w ukryciu, a obrzezanie to jest obrzezanie serca w duchu, a nie w literze. Taki otrzymuje pochwałę nie od ludzi, lecz od Boga.” Chryzostom podkreśla ukryty charakter prawdziwej tożsamości, akcentując, że Boża aprobata jest jedyną prawdziwą miarą.
Teodoret z Cyru (ok. 393-ok. 458) był ważnym rabinackim egzegetą szkoły antiocheńskiej. Cytat z Komentarza do Listu do Rzymian, rozdział 2: „To jest prawdziwy Żyd, kto jest nim w sercu, a jego obrzezanie jest duchowe, nie cielesne. Taki nie szuka ludzkiej chwały, lecz Boskiej.” Ten wybitny rabin katolickiej i żydowskiej doktryny podkreśla duchowy charakter i poszukiwanie Bożej, a nie ludzkiej chwały.
Ambrazjaster (IV wiek, autor nieznany) Autor komentarzy przypisywanych Ambrożemu. Cytat z Komentarza do Listu do Rzymian, rozdział 2: „Dla Boga prawdziwym Żydem jest ten, kto jest nim w duchu, to znaczy, kto wierzy w Chrystusa. Bo nie jest Żydem ten, kto jest nim według ciała, lecz ten, kto jest nim według ducha.” Ambrazjaster wyraźnie łączy bycie „prawdziwym Żydem” z wiarą w Chrystusa, co jest kluczowe dla chrześcijańskiej interpretacji i prawdziwej doktryny Maszijacha Jeszui, Tego który jest właścicielem Żydów cielesnych, inaczej nazwanych przez Pana „drzewem suchym” – stanowczo odsyłamy do dwóch tekstów w tej tematyce: „Prawdziwa wiara Izraela i katolików Jahwistycznych od św. Tomasza („kapłaństwo Chrystusa przewyższa kapłaństwo lewitów i je znosi”)” oraz „Teologia odrzucenia – kto chce być: „starszym synem” z Nowego Testamentu ? (Prawdziwa wiara Izraela – część II)”
Efrem Syryjczyk (ok. 306-373) Wielki pisarz syryjski, który również komentował Pismo i informował o tajemniczej katolickiej doktrynie – prawdziwie żydowskiej. Cytat z Komentarza do Listu do Rzymian, rozdział 2: „Prawdziwym obrzezaniem jest nie to w ciele, lecz to w sercu. Prawdziwym Żydem nie jest ten, kto jest nim z rodu, lecz ten, kto jest nim z wiary. Pochwała takiego pochodzi od Boga, nie od ludzi.” Efrem kładzie nacisk na wiarę jako czynnik determinujący prawdziwą tożsamość, czyli bycie prawdziwym Żydem.
Cyryl Aleksandryjski (ok. 376-444) był wpływowym teologiem i obrońcą katolickiej rabinackiej ortodoksji Jeszui. Cytat z „Glaphyrze na Księgi Rodzaju”, Księga III: „Nie ten jest Żydem, kto obrzezany jest fizycznie, lecz ten, kto jest obrzezany w duchu i ma czyste serce. To jest prawdziwe obrzezanie, które przynosi pochwałę od Boga.” Cyryl rozszerza pojęcie na „czyste serce”, co jest zgodne z ogólnym przesłaniem o wewnętrznej przemianie, staniu sięnowąistotą, zdolną do otrzymania nowego ciała uwielbionego, nazywanego przez okultystów: „UFO istotą„.
Jeszcze jeden cytat super rabina prawdziwego Boga Logosu Arche, czyli Pseudo-Dionizy Areopagita (V/VI wiek) Choć późniejszy niż większość Ojców Kościoła, jego pisma miały ogromny wpływ na całość doktryny prawdziwych katolickich Żydów. Cytat z „O Imionach Bożych”, Rozdział 4, Paragraf 4: „Prawdziwym Izraelitą i Żydem, jak Pismo mówi, jest ten, kto czystym umysłem patrzy na Boga i Jego boskie światło, stając się z nim jednością poprzez wiarę.” Interpretacja „prawdziwego Izraelity” jako kogoś, kto ma duchową wizję Boga i jedność z Nim przez wiarę, doskonale rezonuje z ideą „Żyda wewnętrznego” jako dopełnienie całej doktryny jakiej naucza Władca i właściciel tej planety Pan Jeszua, odwiedzający cały czas tą kosmiczną wieś.
Jeśli ktoś chce wiedzieć kto jest prawdziwym Żydem, odpowiedz jest bardzo prosta: jest nim ten kto wierzy w Jezusa Maszijacha Jeszuę, Zbawiciela ludzkości, zwłaszcza tych którzy uznają Jego zwierzchnictwo, Jego władzę, Jego Królestwo, razem z Duchem Świetym i Ojcem Niebieskim Jahwe. Skoro to jest tak proste, to stosując najprostszą logikę, trzeba uznać, że prawdziwym Ludem Izraelem jest każdy kto wierzy w Jezusa. Nie ma obecnie jednego państwa które gromadzi wyznawców w jedno.
Natomiast obecne państwo Izrael należy do ludu bożego poprzez rabinów mesjanicznych, przez wyznawców Chrystusa Pana, którzy mieszkają w państwie Izrael. Z tego powodu trzeba ochraniać państwo Izrael, tak by wyznawcy Zbawiciela tam mieszkający, mogli dalej żyć dla Niego, by w ukryciu przekazywali świętą doktrynę, by uczyli „uschnięte drzewo”, by je nawadniali, tym bardziej, że jest to państwo gdzie narodził się super Maszijach, święta Istota władająca całym kosmosem.
To też jest przepowiedziane w Biblii w szokującym, wręcz niebywałym wersecie, gdzie Bóg przekazuje coś, co obala całą niedorzeczną doktrynę o jakimś „zastąpieniu historycznego Izraela” przez kogoś innego, czyli Chrześcijan” !!! Oto ten cudowny i troszkę kodowany werset, chodzi o List do Rzymian 11:26 – w tłumaczeniu Biblii Tysiąclecia. Jest to przekład bardzo dosłowny, wierny tekstowi greckiemu. Używa sformułowania „w ten sposób”, które odzwierciedla greckie houtōs (οὕτως), wskazujące na sposób lub rezultat wcześniejszych wydarzeń oraz dodaje kosmiczny kod, czyli słowo „Jakub” !!!! Zacytujmy: „I w ten sposób cały Izrael będzie zbawiony, jak napisano: Przyjdzie z Syjonu Wyzwoliciel, odwróci bezbożność od Jakuba.”.
W kontekście Rz 11,26 („I w ten sposób cały Izrael będzie zbawiony, jak napisano: Przyjdzie z Syjonu Wyzwoliciel, odwróci bezbożność od Jakuba”) „Jakub” nie odnosi się do konkretnej osoby, lecz do całego narodu izraelskiego. Ojcowie Kościoła konsekwentnie interpretowali „Jakuba” w Rz 11,26 jako symbol całego narodu izraelskiego. Ich głównym celem w komentowaniu tego fragmentu było podkreślenie wierności Boga wobec swoich obietnic złożonych Izraelowi, pomimo jego (czasowego) odrzucenia Chrystusa. Ojcowie Kościoła wiedzieli, że Paweł cytuje z Izajasza 59,20 („Przyjdzie z Syjonu Odkupiciel dla tych z Jakuba, którzy się nawrócą od przestępstwa”) lub z innych podobnych fragmentów Starego Testamentu (np. Iz 27,9). W tych starotestamentowych kontekstach „Jakub” zawsze odnosi się do narodu Izraela.
Ojcowie podkreślali, że Bóg nie porzuca swojego ludu. Mimo że wielu Żydów nie przyjęło Mesjasza, Bóg nadal ma plan dla „potomstwa Jakuba”. „Odwróci bezbożność od Jakuba” oznacza, że w czasach ostatecznych Izrael jako naród doświadczy nawrócenia i odrzucenia grzechów, co doprowadzi do ich zbawienia. Ojcowie Kościoła widzieli w tym wypełnienie proroctw Starego Testamentu. W rozdziałach 9-11 Listu do Rzymian Paweł szczegółowo omawia relację Boga z Izraelem. Używa tam „Izraela” i „Jakuba” zamiennie, aby odnieść się do etnicznego narodu żydowskiego. Ojcowie Kościoła, super rabini, zgodnie z doktryną Boga Jezusa Maszijacha podążali za tą logiką. Augustyn, choć był bardziej skłonny do postrzegania Kościoła jako „prawdziwego Izraela”, w kontekście Rz 11,26 często przyznawał, że Paweł mówi o fizycznym Izraelu, który w końcu nawróci się do Chrystusa pod koniec czasów.
Drodzy Rodacy, drodzy prawdziwi Żydzi chrześcijanie i Żydzi katoliccy, nasz Pan Chrystus naucza, że prawdziwy Lud Izraela to wierzący w Niego, w Maszijacha Jeszuę – Jezusa, a nie „drzewo suche„, czekające na nawodnienie, czyli ci którzy ciągle odrzucają prawdziwego Boga Jahwe w osobie Jeszui Jezusa ! Nie istnieje „doktryna zastąpienia” – jest ona, ta fałszywa doktryna, nieznajomością teologii, a zwłaszcza brakiem rozeznania w kolejności jakiej nauczał prawdziwy Bóg Jezus !
Chodzi o kolejność przyjmowania Jego Nauki, czyli na pierwszym miejscu musi być Jego wykład, a to oznacza Nowy Testament, dopiero potem jest Stary Testament, z którego ciągle i bez ustanku wyciąga się jakieś wersety dotyczące „Jakuba”, tak by zaciemniać prawdziwą Naukę Boga Jahwe i wciskać nieobeznanym kit o wspomnianym odrzuceniu. Powtórzymy jeszcze raz, prawdziwym Izraelem, zgodnie z Nauką Boga Jahwe, są ci, którzy wierzą w Jeszuę – Jezusa, także ci mieszkający obecnie w państwie Izrael, tak jak ci którzy mieszkają w Polsce, w USA, w koncentracyjnym obozie Chińskim, czy w Indiach, gdziekolwiek na tej gwiezdnej wsi. Niech miłość do Boga Jezusa będzie z wami ! Niech nam błogosławi Trójca święta, z Logosem Arche, będąca częścią prawdziwej żydowskiej doktryny jednego życia po-reinkarnacyjnego, jeśli przyjmujecie taką teorię za prawdę !
Linki: