W Liście do Hebrajczyków wiara określona jest jako poręka tych dóbr, których się spodziewamy, dowód tych rzeczywistości, których nie widzimy. Zdanie to jest powszechnie przyjmowane jako teologiczna definicja wiary. Wiara jest więc posiadaniem i pewnym poznaniem niewidocznych dla oczu ciała rzeczywistości, dziedzictwa które stanie się udziałem wierzących w życiu przyszłym. Ten biblijny opis wiary był zamierzony jako wyjaśnienie dla Hebrajczyków-chrześcijan,
którzy upadali na duchu na skutek prześladowań. Wiara jest im ukazana jako postawa całkowicie zwrócona ku przyszłości, ku temu co niewidzialne. Jednak dla wielu to niewidzialne i te rzeczywistości, których nie widzimy stały się czymś materialnym, nazwano je „aspektem ludzkim” lub przypisali zjawiskom przyrodniczym, bądz czemuś jeszcze innemu, byle by nie pochodziło od Boga, czy Ducha Świętego. Teologia to dyscyplina wiedzy posługująca się metodami filozoficznymi w wyjaśnianiu świata w jego relacji do Boga. Szczególnym przedmiotem teologii jest istnienie Boga i jego atrybuty oraz jego relacja do świata przyrody i człowieka. Ci którzy zajmują się teologią nazwani zostali teologami. Teolog to określenie specjalizacji akademiciej, której tematem jest systematyczne, wykorzystujące metody filozoficzne, historyczne by analizować przesłanie Boga.
Jak inne dziedziny wiedzy, tak i teologia przeszła w ciągu wieków proces specjalizacji oraz ukrytej „laicyzacji”. Stąd teolodzy współcześni zazwyczaj specjalizują się w jakiejś jednej określonej dziedzinie teologii, z których najbardziej znane są: dogmatyka, biblistyka, teologia moralna, teologia fundamentalna, teologia pastoralna, liturgika i inne. Biblista, który jest teologiem, nie może zająć niezaangażowanego poglądu na Biblię. Z jednej strony używa stojących do jego dyspozycji metod naukowych, badając teksty biblijne jako słowa ludzi, którymi posłużył się Bóg by wypowiedzieć swoje słowo – słowo Boże.
Boskie autorstwo Biblii — które uznaje na podstawie wiary — jest faktem podstawowym. Encyklika Divino afflante Spiritu papieża Piusa XII oraz konstytucja Dei Verbum Vaticanum II dały biblistom katolickim uprawnioną wolność w odniesieniu do najwyższego nauczycielskiego autorytetu Kościoła. Dotyczy to zwłaszcza stosowania w krytyce biblijnej badającej „ludzki aspekt” Pisma Świętego takich samych reguł, jakie się stosuje w interpretacji każdego dzieła literackiego ! Takie założenie otwiera jednak bramy piekielne. Teksty te, z założenia, często od samego początku z braku wiary „naukowca”, podlegają potrójnej krytyce: tekstowej, literackiej oraz historycznej i tu się zaczynają problemy z teologami ! W książkach katolickich poddających krytyce Biblię można natrafić na prace, które wręcz niszczą wiarę !
Dzieje się tak właśnie poprzez krytykę, przez niezwykle inteligentne ataki na zawartość Świętego Przekazu Pisma. Wielu wierzących ludzi czytając krytyczne wydania katolickie może zostać pozbawionymi wiary ! Te tzw. dzieła, nasączone są trucizną teologiczną, gdy przeglądałem je dostawałem gęsiej skórki, powtarza się w nich te same błędy materialistycznych ewolucjonistów, twierdzenia rodem z New Age. Część teologów wyznaje ewolucjonizm, co jest u sporej ich liczby wręcz normą ! Wszyscy z was posiadający wiarę chrześcijańską powinni unikać teologicznych wydań krytycznych jak ognia ! Aby uniknąć ataków tej specjalistycznej grupy naukowców należy posiadać specjalną zbroję, tzw. całą zbroję chrześcijańską !
Wyrażenie „cała zbroja chrześcijańska” pochodzi z Efezjan 6:13-17: „..Dlatego weźcie całą zbroję Bożą, abyście mogli stawić opór w dniu złym i, dokonawszy wszystkiego, ostać się. Stójcie tedy, opasawszy biodra swoje prawdą, przywdziawszy pancerz sprawiedliwości i obuwszy nogi, by być gotowymi do zwiastowania ewangelii pokoju. A przede wszystkim, weźcie tarczę wiary, którą będziecie mogli zgasić wszystkie ogniste pociski złego. Weźcie też przyłbicę zbawienia i miecz Ducha, którym jest Słowo Boże…”
Efezjan 6:12 jasno wskazuje, że konflikt z szatanem jest bojem duchowym, dlatego nie posiadamy żadnej innej broni, którą moglibyśmy efektywnie wykorzystać w walce z nim i jego siłami, są to często siły teologów, którzy sami nie wierzą. Nie posiadamy również żadnej mapy postępowania, jakim posłuży się szatan. Jednak fragment jednoznacznie stwierdza, że jeśli uczynimy zgodnie z podanymi tam wskazówkami, to będziemy mogli ostać się i zwyciężyć, bez względu na strategię jaką zastosuje szatan. Pierwszym elementem naszej zbroi jest prawda (werset 14). Łatwo to zrozumieć, gdyż szatan nazwany jest „ojcem kłamstwa” (Ew. Jana 8:44).
Zwiedzenie jest jedną z rzeczy, której Bóg się sprzeciwia. „Kłamliwy język” jest jedną z rzeczy, które On określa jako „obrzydliwość dla niego” (Przypowieści Salomona 6:16-17). Jesteśmy powołani do tego, aby pielęgnować prawdę w procesie uświęcenia i wyzwolenia, oraz przynosić pożytek tym, którym zwiastujemy, nie może się to obyć bez uznania przekazu Biblii za prawdziwy, a bez wątpienia taki jest ! Święty Przekaz był podany przez samego Boga Mojżeszowi i jeżeli była gdzieś jakaś moderacja to dokonał jej sam Bóg. W wersecie 14 czytamy, że powinniśmy przywdziać pancerz sprawiedliwości. Pancerz wojownika chroni najważniejsze organy przed utratą krwi i śmiercią. Ta sprawiedliwość nie jest czynem człowieka. Jest to raczej sprawiedliwość Chrystusa, nadana przez Boga skuteczna przez wiarę, która strzeże naszych serc przed oskarżeniami szatana i chroni nasze serca przed jego atakami, objawiającymi się poprzez wymyślne gry słowne teologów.
Werset 15 mówi o przywdziewaniu butów do staczania walki duchowej. W walce wróg stawia czasem wiele niebezpiecznych przeciwności na drodze do dojrzałości. Koncepcja przygotowania się do zwiastowania ewangelii pokoju jako elementu chroniącego „stopy” wskazuje, że niosąc wiadomość o łasce, zwyciężającej dusze dla Chrystusa, będziemy stąpać po terytorium szatana, dlatego powinniśmy być świadomi pułapek jakie on może na nas zastawić. Szatan przygotowuje wiele pułapek na naszej drodze, aby powstrzymać rozprzestrzenianie się ewangelii, są to książki krytyczne względem Biblii, filmy naukowe poddające w wątpliwość Stworzenie świata, prace ewolucyjnych naukowców. Tarcza wiary, o której wspomina werset 16 sprawia, że niepewność jaką próbuje zasiać szatan w naszych sercach w kwestii wierności Boga i jego Słowa, staje się zupełnie bezpodstawna. Nasza wiara, w której Chrystus jest „sprawcą i dokończycielem” (Hebrajczyków 12:2) jest jak złota tarcza, drogocenna, solidna i wystarczająca.
Przyłbica zbawienia z wersetu 17 jest ochroną dla głowy, utrzymując bez naruszenia ważną cześć naszego ciała. Moglibyśmy powiedzieć, że nasz sposób myślenia potrzebuje ochrony ! W głowie znajduje się rozum, który będąc właściwie chroniony- nadzieją płynącą z życia wiecznego, nie przyjmie fałszywej doktryny i nie podda się ewolucyjnym pokusom (zwiedzeniom) szatana. Osoba niezbawiona lub początkująca na drodze do Chrystusa nie potrafi rozpoznać fałszywej doktryny tzw. krytykanckich „Biblistów”, ponieważ nie posiada przyłbicy zbawienia, a jego/ jej rozum nie jest w stanie rozsądzić rzeczy duchowych od duchowego zwiedzenia. Sam Szatan jest wytrawnym teologiem, dał temu wyraz podczas kuszenia Jezusa. Teologowie mogą zaatakować nieprzygotowanego poprzez różne naukowe chwyty.
Werset 17 mówi o mieczu Ducha Świętego, którym jest Słowo Boże. Wszystkie pozostałe elementy duchowej zbroi służą do obrony, natomiast miecz Ducha w zbroi Bożej, jest jedynym elementem służącym do ataku. Dotyczy to świętości i mocy Słowa Bożego. Nie istnieje żadna inna broń duchowa większa od miecza Słowa Bożego. W trakcie kuszenia Jezusa na pustyni, fragmenty pochodzące ze Słowa Bożego były zawsze kontratakiem w stosunku do kuszenia szatana. Cóż za błogosławieństwo, że my również mamy dostęp do tego samego Słowa!
W wersecie 18 czytamy, że powinniśmy modlić się w Duchu (tzn. z nastawieniem Chrystusa), aby móc faktycznie nosić pełną zbroję Bożą. Nie możemy zaniedbywać modlitwy, gdyż dzięki niej osiągamy duchową siłę od Boga. Bez modlitwy, bez polegania na Bogu, nasze wszelkie wysiłki w staczaniu duchowego boju są puste i bezowocne. Pełna zbroja Boża- prawda, sprawiedliwość, ewangelia, wiara, zbawienie, Słowo Boże, modlitwa- są narzędziami, którymi Bóg nas obdarza i dzięki którym możemy odnosić duchowe zwycięstwo, staczać bój z atakami i pokusami szatana.
Oczywiście są i dobrzy teolodzy, czyli święci. Według Tomasza z Akwinu, pierwszym i najważniejszym przedmiotem wiary jest poznanie pierwszej prawdy czyli Boga – tak jak On się objawia w swoim słowie. Dlatego można ją umieścić pośrodku, między wiedzą a opinią. Ale ze względu na autorytet słowa Bożego, jest ona pewniejsza od ludzkiej wiedzy. Wiara odnosząc człowieka do Boga, sprawia, że zdolny jest on posiąść wieczne szczęście, gdyż dzięki niej przyjmuje łaskę zbawienia z grzechu i śmierci, które wysłużył Chrystus przez swoje wcielenie oraz mękę i zmartwychwstanie
Gabriele Amorth po ukończeniu studiów prawniczych wstąpił do zgromadzenia paulistów. Święcenia kapłańskie przyjął w 1954. Został mianowany egzorcystą w czerwcu 1986. Jego nauczycielem był o. Candido Amantini. W 1993 założył Międzynarodowe Stworzyszenie Egzorcystów, którego był prezesem aż do przejścia na emeryturę w wieku 75 lat w roku 2000. Obecnie jest honorowym prezesem tego stowarzyszenia. W internecie można przeczytać jego książkę, serdecznie zapraszam zainteresowanych, link: http://lublin.republika.pl/egzorcysta3.html
Gabriele Amorth opowiada o egzorcyzmach (wywiad)
„Egzorcyści” – nowa książka
9
