Z jakiego kierunku i przez jakie portale przelatują 'ptaki powietrza’ ?!

27 maja 20183 października 2019 argonauta

O symbolice Pisma pisaliśmy już w kilku artykułach. By zrozumieć to co tu państwo przeczytają, ale w szczególności tłumaczony film, należy wpierw zapoznać się z cyklem tekstów „Kosmiczne symbole Biblii„. Alegoria, przenośnia, kod, szyfr lub inne okreslenia tego co zostało zapisane w Bibli nastręcza wielkich problemów interpretacyjnych. Dlatego Kościół Katolicki Kosmiczny i Megalityczny posiada własną doktrynę. Nie powinniśmy się z tego względu oburzać na katolików. Katolickie dogmaty muszą istnieć, one są nieodzowne dla zachowania kierunku w jakim ludzkość podąża, nie możemy iść do jakichś bogów, albo być przez nich pociągani, mamy przecież Naukę Jezusa oraz przysłanego Pocieszyciela !

Doktryna jest niezbędna, bez niej, jak o tym wspomina pan Karoń, toczono wojny wykładni. (Tworzono także z tego powodu sekty !) Oczywiście dla bardziej wymagających, albo uduchowionych, istnieją w Kościele specjalne kierunki ’prądów myślowych’. Pamiętajmy, nie wszyscy są na tym samym poziomie ! Uchylmy więc kawalątek rąbka owych „kierunków„. W pewnym bardzo znanym i cenionym specjalistycznym opracowaniu, dotyczącym biblijnej symboliki, pojawiły się takie oto zdania: „Klemens wykorzystuje nadal tradycyjną typologię i jeszcze powiększa jej znaczenie, uwypuklając w sensie antygnostyckim, jak wspomnieliśmy wyżej, jedność dwóch Testamentów i przedstawiając koncepcję stopniowego objawienia, według której przyjście Zbawcy było od początku świata przygotowywane, przepowiadane, zapowiadane bądź czynem bądź słowem, przez Prawo i przez proroków, i wreszcie przez poprzednika, Jana. Teofania płonącego krzewu, który ukazuje się Mojżeszowi na górze, w nawiązaniu do faktu, że krzew jest rośliną kolczastą, jest zestawiona z ukoronowaniem Jezusa cierniami i w ten sposób wskazuje symetryczną zgodność początku i końca zbawczego dzieła Logosu, a przez to całkowitą jedność dwóch Testamentów.

Wspomnieliśmy wyżej o wpływie Filona. Jest on jasno widoczny przede wszystkim w interpretacji kosmologicznej i psychologicznej, którym Klemens poświęca wiele miejsca. Np. przyjmuje on Świątynię jako symbol wszechświata w złożonym kontekście, w którym przeplatają się elementy o różnym pochodzeniu i różnego rodzaju: ołtarz kadzielny, umieszczony między zasłoną a kotarą, jest symbolem ziemi, umieszczonej pośrodku wszechświata; cztery kolumny u wejścia do Świętego Świętych symbolizują cztery przymierza ST (Adam, Noe, Abraham, Mojżesz).

Interesującą rzeczą jest zauważyć przede wszystkim, że w tym kontekście jest szeroko obecny także wymiar chrystologiczny: pięć kolumn, które stały za zasłoną jest zestawione z pięcioma chlebami z rozmnożenia z J 6, 9 (33, 3-4); świecznik jest symbolem krzyża Chrystusa. Jako przykład interpretacji kosmologicznej wystarczy wspomnieć jeszcze dekalog przyjęty jako symbol świata, ponieważ ten ostatni zawiera dziesięć elementów: słońce, księżyc, gwiazdy, chmury, światło, wiatr, woda, powietrze, ciemność, ogień.

Jako przykład interpretacji psychologicznej wspomnijmy Kobierce 1, 30-31, gdzie Abraham jest wiarą, Sara mądrością, Hagar kulturą świecką; a fakt, że Sara rodzi swego syna po tym, jak Hagar urodziła swojego oznacza udział kultury greckiej w rozwoju prawdziwej mądrości. Opis wejścia Arcykapłana do Świętego Świętych nasuwa Klemensowi złożoną alegorię typu eschatologicznego, jeszcze raz będącą pod wpływem Filona: złota blacha, którą kapłan zdejmuje z czoła po przejściu drugiej zasłony, symbolizuje ciało, które już oczyszczone (= złoto), zostaje porzucone przez duszę, skierowaną ku rzeczywistościom duchowym, w świecie inteligibilnym (= druga zasłona) wobec aniołów pełniących służbę bożą (= przy ołtarzu kadzielnym).” – A o „ptakach” jest pierwszy doklejony do tego tekstu film !