Wielu z was jest zapewne zaznajomionymi z fenomenem celowej modyfikacji/zniekształcania czaszek oraz obecnością wydłużonych w Peru. Pierwszy rysunek u dołu pochodzi z 19 wieku, jest to dziecko z obszaru Rzeki Columbia koło Waszyngtonu lub z zachodniego wybrzeża USA, z Oregonu.
Proces kształtowania kości czaszki najprawdopodobniej opierał się o tzw. „metodę ścisku głowy za pomocą drewnianej kołyski” („cradle head boarding”), rycina poniżej przedstawia matkę ludu Chinook wraz z dzieckiem. Lud Chinook był słynnym z powodu handlu na terenach Rzeki Columbia koło Waszyngtonu, również w Oregonie z połączeniami rozciągającymi się aż do Wielkiej Równiny.
Rejony Columbii były głównym szlakiem wykorzystywanym przez lud Chinook. Ich kontakty zostały rozpostarte pomiędzy północne i południowe plemiona wybrzeża, jak również z grupami śródlądowymi.
Powyższa rycina pochodzi z 19 wieku, pokazuje układ deformacji wśród ludów Chinook. Widać tam przedziwne podobieństwo do tych znajdowanych w Paracas oraz innych z obszaru Peru. Badacze nie mają żadnych dowodów, iż te odizolowane ludy miały jakieś rodzinne powiązania.
Wcześni amerykańscy Europejczycy będący handlarzami nazywali ich „Płakogłowymi” („Flathead”), oni nie przeprowadzali deformacji czaszek, jednak zostali nazwani „Płaskogłowymi” by odróżnić ich od ich sąsiadów na zachód, w obszarze Columbi, a tych nazywano „Szpiczstogłowymi’ („pointy heads”) Rycina poniżej przedstawia prawdopodobnie osoby z ludu Chinook.
Ludy „Clackamas” żyły (i prawdopodobnie ciągle jeszcze żyją) trochę bardziej na południe w centralnym Oregonie. Przeprowadzały one zniekształcanie czaszek jak widać na poniższej rycinie. Jest prawdopodobne, że ta praktyka była nielegalna w czasie osiedlenia się na tych terenach Europejczyków. Przybyli na te tereny ludzie z Europy zakazali większości „dziwnych” w ich mniemaniu zachowań tego ludu.
Mieszkające nieopodal plemiona Kalapuya również odznaczali się tą charakterystyką, i chociaż starożytne dane są znikome, jest prawdopodobne iż byli to członkowie społecznej elity. Oczywiście możemy wysnuć również podejrzenie, że spora część chciała się odróżnić od reszty społeczeństwa. Ten charakterystyczny schemat zachowania różnych kultur jest w ocenie Briana Foerstera typowym dla całego globu ziemskiego, znajdował on wydłużone czaszki w różnych częściach swiata.
Dalej na północ, w górnych rejonach brytyjskiej wyspy Columbia, w Vancouver Kanadyjskim, napotkać można dowody, iż ludy Kwakwakawakw obwiązywały głowy dzieci by te wyróżniały się od pozostałych szczególną cechą.
Obserwowane społeczności wybrzeża Pacyfiku wskazują na kulturalną wymianę pomiędzy różnymi ludami, sięgać ona musiała znacznie dalej, aż do terenów Peru. Należy pamiętać, że istnieją czaszki, których informacja genetyczna jest odmienna od tej uznanej za Homo sapiens sapiens, ale o tym innym razem.
Znakomite Video Brien’a Foerstera robione z ukrycia. Zdjęcia wykonane w miejscach wystawienia eksponatów z odmiennymi kształtami/wielkoczaszkowych: