Istoty z innego świata – chrześcijańska Kapadocja

Nie dość, że sama megalityczna Kapadocja wydaje się być miejscem jak ze snu, doświadczonym przez pradawny globalny kataklizm, to w IV wieku była również domem dla istot z innego wymiaru – chrześcijan. Ojcowie Kościoła – pierwsi pustelnicy zamieszkiwali te baśniowe tereny, zostawiając tam duchowe ślady swej bytności. W środkowej Turcji, w historycznej krainie Kapadocji, w okręgu Nevesehir, odkryto podziemne pozostałości wczesno chrześcijańskiego kościoła.

Rejon ten znany jest przede wszystkim z charakterystycznych form tufowych, tworzących księżycowy krajobraz oraz z domów i kościołów wykutych w tufowych skałach. Turf to rodzaj lekkiej, zwięzłej, zazwyczaj porowatej skały osadowej, należącej do skał piroklastycznych-wulkanicznych. Teren przedziwnych turfowych struktur należy rowież do jednych z najciekawszych obszarów megalitycznych, warto wspomnieć, że w roku 2013 pod twierdzą w Nevsehir w środkowej Turcji odkryto całe podziemne miasto, które jak twierdzą archeolodzy, jest największym takim miejscem na świecie.

Podziemne tunele i pomieszczenia znaleziono podczas zaplanowanej działalności urbanistycznej, wówczas to zburzono 1500 budynków w okolicach twierdzy Nevşehir, W tym roku w czasie dalszych prac badawczych odsłonięto sporych rozmiarów (turfowy) kościół pierwszych chrześcijan, a w nim cenne freski, na których przedstawiono wniebowzięcie Jezusa, rybę wypadającą z ręki Zbawiciela oraz „zabijanie złych dusz”. Archeolog o imieniu Ünver powiedział, że „nigdy dotąd nie widziano podobnych malowideł”. Ocenił powstanie miejsca na 5 wiek n.e.

Odpowiedzialny z całość podziemnych prac, naukowiec Semih İstanbulluoğlu stwierdził: „za zawalenie się części cienkich ścian kościoła odpowiedzialny jest deszcz i śnieg, ale będzie można je naprawić, podobnie jak porozrzucane części fresków, które zostaną przywrócone do stanu pierwotnego.” Archeolodzy sądzą, że największym zagrożeniem dla świętych malunków jest wilgotność. Informują również, że „do tej pory tylko kilka malowideł zostało odsłoniętych (odkopanych), reszta ciągle znajduje się przysypana ziemią. Jednymi z najważniejszych fresków są te przedstawiające ukrzyżowanie i wniebowzięcie Chrystusa do Nieba. Widać tam również Apostołów, Eliasza i Mojżesza.” Naukowcy są zdania, że odnalezli właściwe wejście do kościoła, ale nie zostało ono jeszcze odkopane.”

Można założyć, że odkryte miejsce kapadockich chrześcijan pochodzi z IV wieku n.e. Wiadomo, że IV wiek przyniósł rozkwit życia teologicznego w tamtym rejonie. Wśród najbardziej znanych Ojców są Bazyli Wielki z Cezarei,Grzegorz z Nyssy i Grzegorz z Nazjanzu, patriarcha Konstantynopola, w tradycji prawosławnej zwany „teologiem”. Dodatkowo ważne by wspomnieć, iż w IV wieku w Kapadocji, pod wpływem egipskiej formy chrześcijaństwa (cenobityzmu), zapoczątkowanego przez Pachomiusza (ur. ok. 292, zm. 346), zaczęły się tworzyć małe wspólnoty ascetów, żyjących w samotności (anachoreci), pod kierownictwem św. Bazylego, biskupa Cezarei. Drążyli swe cele bezpośrednio w miękkich skałach tufowych. Szczególne skupisko klasztorów znajduje się w ramach dzisiejszego Parku Narodowego Göreme, będącego na liście zabytków UNESCO. We wspomnianej okolicy Nevşehir istnieją liczne podziemne miasta mnichów, np. Kaymaklı, Derinkuyu i inne, w których chrześcijanie ukrywali się przed prześladowaniami, najpierw ze strony Rzymian, potem muzułmanów.

(Grzegorz z Nyssy, Swiatitiel Grigorij, jepiskop Nisskij (ur. 335 w Cezarei, Kapadocja, zm. 10 stycznia 395) – biskup Nyssy, przez niektórych utożsamianej z dzisiejszym Nevşehir)

Okres Ojców Kościoła to czas wielkich przemyśleń, stosowania ROZUMU, to moment intensywnej pracy duchowej, której owoce są wyśmienite, odżywiają nasze dusze, są wodą żywą. Warto studiować Ojców Świetlistych, którzy zagłębiali się w cudowne tajemnice Boskiego Logosu. To oni – Świetliści Ludzie z innego wymiaru, przekazali nam w przystępny sposób świętą naukę Zbawiciela. Zaprezentujmy tu kilka zdań jednego z tych wybitnych chrześcijan, istoty przybyłej na Ziemię z innego świata.

(…)Kto właściwie rozumie określenie „posłany” i wie, że osoba posłana jest wysłana skądś i dokądś, ten zastanawiać się będzie, skąd i dokąd został posłany Jan. Jasne jest, dokąd został posłany: w sensie historycznym – do Izraela i do ludzi, którzy chcieli go słuchać, kiedy przebywał na Pustyni Judzkiej i udzielał chrztu nad brzegiem Jordanu, w głębszym zaś sensie – do świata, jako do miejsca na ziemi, w którym przebywają ludzie. A zatem zastanówmy się, jak rozumieć, „skąd” został posłany. Jeśli zastanowimy się głębiej nad tym wyrażeniem, to może się okazać, iż jak napisano o Adamie: „I odesłał go Pan Bóg z raju rozkoszy, aby uprawiał ziemię, z której został wzięty„, tak też i Jan został posłany albo z nieba, albo z raju, albo z innego miejsca poza ziemią, a został posłany, aby „zaświadczyć o światłości”. Jeszcze bardziej zastanawia, skąd w swej cielesnej powłoce został posłany Jan, którego jedynym celem życiowym było danie świadectwa o światłości.

Chodzi o to, że był on napełniony Duchem Świętym jeszcze w łonie swej matki; mówił o tym Gabriel zwiastując dobrą nowinę Zachariaszowi – urodziny syna, jak również Maryi – przyjście Zbawiciela naszego do ludzi. Wynika to ze słów: „Oto bowiem, gdy głos twego pozdrowienia dotarł do uszu moich, poruszyło się z radości dziecię w łonie moim”. Kto bowiem stara się nie zrobić niczego niesprawiedliwie, przypadkowo albo na los szczęścia, ten musi uznać, że dusza Jana, która była starsza od ciała i istniała wcześniej od niego, została posłana, aby wypełnić zadanie polegające na daniu świadectwa o światłości. Nie należy nadto lekceważyć zdania: „On jest Eliaszem, który ma przyjść”. Jeśli zaś przeważy ogólna opinia o duszy – że nie została ona poczęta wraz z ciałem, ale istniała wcześniej od niego i z różnorodnych powodów przyodziała się w ciało i krew – to odnoszące się do Jana wyrażenie: „posłany przez Boga”, nie będzie się wydawać niczym szczególnym.(…)

Chyba nikogo, kto zapoznał się z Biblią, nie powinien dziwić urywek powyższego wywodu, przecież pamiętamy zdanie Zbawiciela: „Odpowiedział Jezus: Królestwo moje nie jest z tego świata” Ew. Jana 18:36