Pismo starożytnego Egiptu opiera się na 3 rodzajach hieroglifów: znakach fonetycznych, ideograficznych oraz determinatywach. Odpowiedni ich układ pozwala tworzyć domyślny lub precyzyjny układ zdania mówionego. W egipskim piśmie hieroglificznym dany znak mógł pełnić jedną z trzech funkcji zależnie od kontekstu. Jednoznacznymi symbolami były tylko znaki reprezentujące bóstwa.
Hieroglify to dosłownie święte znaki, najwcześniejszy rodzaj pisma starożytnego Egiptu, obok pisma hieratycznego i demotycznego. Nazwa wywodzi się, podobnie jak nazwa władcy – faraona z greki i oznacza święte znaki. Wspominałem w jednym z poprzednich wpisów o wielkiej tajemnicy żydowskiego kodu Biblii, czas uchylić rąbka tego niezwykłego sekretu, ma to związek także z egipskim sposobem zapisu i odczytywania świętych znaków.
Hieroglify były zapisywane albo w kolumnach od góry do dołu albo w rzędach od prawej do lewej bądź też odwrotnie. Każdy znak posiada swoje lustrzane odbicie używane do zapisu w odwrotną stronę. Przy czytaniu musimy „spotykać” się z przedstawionymi hieroglifami, to jest czytać od strony, w którą „patrzą” postacie przedstawione przez znaki. Do tego dochodzić mogą i inne ukryte klucze staroegipskie, lecz o tym nie powinno się pisać w chwili obecnej, wystarczy że wspomnę o symbolice oraz semantyce, związanej z umiejętnością odczytywania świętych hieroglifów, które jak twierdzi część specjalistów były znakami danymi ludzkości przez bogów.
Tu należy zamieścić graficzne obrazowanie jak wygląda odczyt hebrajskiego kodu:
Obecnie nie jest nam znany dokładny sposób wymowy hieroglifów, ponieważ jest to język wymarły. Jedynie przypuszczamy wartości fonetyczne, które ustalono na podobieństwo języka koptyjskiego, a także bazując na greckich podaniach, co stwarza wielkie problemy interpretacyjne. Obserwować je można gdy zapoznajemy się z teoriami mainstreamu naukowego, dotyczącymi starożytnego Egiptu. Dodatkowo spora ilość tajnych organizacji opiera się na „starodawnych przesłaniach egipskich” Zachowania członków tych zrzeszeń mają wypływać ze zrozumienia przesłań starożytnych, które są w sporym procencie niedokładne, a czasami wręcz błędne ! Ocena tych stowarzyszeń pod względem stosowanych praktyk staroegipskich nie jest możliwa bez uczestnictwa w ich rytuałach, są one objęte najściślejszą tajemnicą, mającą związek z istotami nadprzyrodzonymi, o których jak wam wiadomo żydowski mędrzec Ramban tak się wypowiedział:
„[Lecz] faraon wezwał swoich mędrców i czarowników. I magowie egipscy zrobili tak samo swoimi zaklęciami” – żydowscy mędrcy powiedzieli, że to są czary spełniane przez wykorzystanie mocy aniołów zniszczenia. Słowo belahatehem 'ich zaklęciami’ pochodzi od wyrażenia esz lochet 'płonący ogień’. Były to anioły ognia, które spalają człowieka. Ale słowo belatehem w wersecie 8:3 jest wyjaśniane przez rabinów jako szedim 'demony’, pochodzące od hebrajskiego lat ׳sekret’. Dlatego Tora mówi, że faraon zwołał mędrców i magów, bo ci mędrcy, którzy wiedzieli, jak wzywać i gromadzić demony, byli przywódcami i starszyzną Egiptu.[…]
Skoro jesteśmy w starożytnym Egipcie, to warto tu przypomnieć postać biblijnego Józefa. Wielu ludzi wątpi, że taki istniał, a tym bardziej wielu stara się ośmieszyć ideę, iż mógł być on drugi po faraonie, czyli pełnić funkcję jego zastępcy ! Ci którzy propagują takie twierdzenia po prostu nie znają historii.
Biblijny Józef (יוֹסֵף) był wysokim urzędnikiem w państwie faraona, znamiennym faktem, który jest jednym z silnych dowodów potwierdzających pobyt Józefa w Egipcie jest znalezisko w Muzeum Egipskim w Kairze. Badacze z zespołu Sa’ida Muhammada Thabeta, prowadzący prace inwentaryzacyjne w muzeum, twierdzą, że odkryli monety z imieniem i wizerunkiem biblijnego patriarchy. Ich zdaniem mogą one pochodzić z czasów, kiedy Józef żył w Egipcie. Część z tych monet była w kształcie owalnym, znajdowane były w różnych miejscach archeologicznej odkrywki. Zespół naukowców zdołał przetłumaczyć inskrypcje, z których wynika, że imię Józefa pojawia się dwukrotnie na jednej z monet, raz jako Józef, a drugim razem jako 'Saba Sabani’, nazwa nadana przez faraona w momencie objęcia pozycji ministra skarbu, pojawił się także wizerunek Józefa, jako członka ministerstwa.
Dodatkowo należy się powołać na zródła koraniczne (Koran), potwierdzają wyraznie, iż w czasach Józefa Egipt posługiwał się monetami ! Odkryto także wielką ilość wisiorków-talizmanów z okresu przed, w czasie i po panowaniu biblijnego patriarchy, na jednym znalazła się podobizna Józefa jako ministra skarbu w państwowej instytucji faraona. Również i dziś w obecnym ogólnoświatowym „Egipcie”, a jest nim cywilizacja, w której przyszło nam funkcjonować, rolę skarbników odgrywają Żydzi ! Jako naród wybrany wiedzą lepiej co robić lub czego nie robić. Niestety terazniejszy system ekonomiczny przeistacza się w coraz mniej wyrazny byt ekonomiczny. Możliwe, iż tajne organizacje nie kierują się zdrowym rozsądkiem, prawdziwego i mądrego faraona, o jakim opowiada Biblia lecz są nowym rodzajem zarządców, a w terminologii nauk historycznych nową dynastią „bankierów”, która nie chce znać prawdy objawionej lub jest za słaba by toczyć boje z silną dynastią „Ming”. Ten rozsądny faraon z czasów Józefa panował w czasie klęski urodzaju i przejawił wielką mądrość zatrudniając zdolnego Żyda.
Alfred Tschirschnitz datuje przybycie Józefa do Egiptu na ok. 1660 p.n.e., a więc na czas Drugiego Okresu Przejściowego. Egipt znajdował się wówczas pod panowaniem Hyksosów, którzy chętnie otaczali się przybyszami z Syropalestyny. Hyksosi to z egipskiego hekau chasut – władcy obcych krajów – termin określający niejednorodną etnicznie grupę ludów zachodnioazjatyckich (semickich i huryckich) przybyłych do delty Nilu około roku 1650–1540 p.n.e. w tak zwanym Drugim Okresie Przejściowym. Stolicą Wielkich Hyksosów (XV dynastia według numeracji Manetona) było Awaris.
Stosowali odmienną niż inni najeźdźcy politykę na opanowanych terenach. Nie zakładali własnej administracji, nie stosowali represji w stosunku do ludności, lecz adaptowali istniejący porządek rzeczy, wtapiając się w wielowiekową tradycję i doświadczenie, okazując w ten sposób wielką mądrość. Przyjęli pismo hieroglificzne . W dziedzinie kultury i religii postępowali podobnie jak w polityce, przyjmując Seta jako głównego boga z centrum jego kultu w Awaris. Wnieśli także wielki wkład w dziedzinie techniki, głównie w wojskowości, wprowadzając zaprzęgi konne – rydwany, co zrewolucjonizowało sposób prowadzenia działań wojennych, naśladowany później przez władców Nowego Państwa. Po raz pierwszy rydwany bojowe wprowadził do swej armii Kamose. Wprowadzili do uzbrojenia również zaawansowany sposób obróbki brązu, co później pozwoliło uzyskać Egiptowi znaczną przewagę militarną względem wrogów. Coś się jednak stało, ktoś przejął władzę po Hyksosach, ktoś kto nie był tak rożsądny jak poprzednia dynastia.
„... Lecz rządy w Egipcie objął nowy król, który nie znał Józefa...” Ks. Wyjścia 1:8
Żydowskie zródła tak oto tłumacza biblijny zwrot „objął (nastał) nowy król” , czyli taki który nie uznawał Josefa – Według Targum Onkelos cytowanego przez Rasziego: „…był to król, który nie wykonywał dekretów Josefa, który nie uznawał – zachowywał się, jak gdyby nie znał Josefa…” Inny mędrzec Żydowski tłumaczy to trochę inaczej, Ibn Ezra wypowiada się tak: „…Tora informuje, że: .”nastał” (żydowski zwrot wajakam), ponieważ nowy władca nie pochodził z królewskiej rodziny…”, co jest istotne dla naszych rozważań.
Równie ważne informację podaje inny mędrzec rabinacki Hirsh: „…Niestety, te początkowe zdania nie pozwalają na ostateczne rozpoznanie, co było pierwotną przyczyną tego najwcześniejszego przypadku nienawiści do Żydów. Ze stwierdzenia: „powstał (objął) nowy król” wnioskować należy, że zmiana dynastii miała nietypowy, wręcz zbrodniczy charakter. Wyrażenie 'kum ai’- 'powstać’, użyte w Torze zawsze odnosi się do sytuacji, gdy jakiś władca, stosując gwałt, strącił z tronu swojego poprzednika. Wydaje się zatem, że poprzednia dynastia została obalona i że zarówno kraj, jak i naród egipski znalazły się pod władzą obcej dynastii, która przemocą wzięła we władanie tę ziemię. Gdyby nowa dynastia była pochodzenia miejscowego, to Josef nie byłby dla nowego króla kimś nieznanym. Trzeba zwrócić uwagę na fakt, że nienawiść do Żydów, która potem wybucha, jest wyjaśniona właśnie tym, iż nowy król niczego nie wiedział o Josefie. Ludzie – w odróżnieniu od króla – wiedzieli o Josefie i nie patrzyli krzywo na żydowską prowincję (krainę Goszen) i żydowski naród, który w niej się rozwijał. Ludzie uważali Żydów za dobroczyńców, a nie za intruzów i nie uznawali ich dobrobytu za zagrożenie dla własnego bezpieczeństwa…”
Zródła:
http://www.israelnationalnews.com/News/News.aspx/133601#.VDkSRldvh9U
Czy można ufać Biblii
https://www.youtube.com/watch?v=5PQ7VSSLhX8
Józef cz. 2/2
https://www.youtube.com/watch?v=YklT5I-kR-o
6
3
