Gan Eden – גַּן עֵדֶן – „ogród rozkoszy” i tajemniczy „owoc”

Eden to z języka hebrajskiego Gan Eden, גַּן עֵדֶן „ogród rozkoszy” był to biblijny raj stworzony przez Boga dla pierwszych ludzi Adama i Ewy. W ogrodzie tym ludzie wszystkiego mieli pod dostatkiem i ze wszystkiego mogli korzystać, z wyjątkiem drzewa poznania dobra i zła, którego owoców nie mogli zrywać. Jednak Szatan pod postacią węża (był zmiennokształtny, jak dzisiejsi przybysze) skusił Ewę do zerwania zakazanego owocu, który po skosztowaniu podała mężowi, i on też zjadł.

Czym było to jabłko, co symbolizowało ? Przyjrzyjmy się starożytnym opisom tego symbolu.

Jabłka w mitologii greckiej: Pierwszą jabłoń miała stworzyć bogini ziemi Gaja, jabłoń ta dawała złote owoce nieśmiertelności i rosła w ogrodzie strzeżonym przez 3 Hesperydy i stugłowego smoka Ladona. Przy ślubie Hery z Zeusem Gaja darowała Herze jabłka z tej jabłoni. Jedna z 12 prac Heraklesa to zdobycie złotych jabłek z ogrodu Hesperyd. Eris używa złotego jabłka Hesperyd jako jabłka niezgody, pisząc na nim „Dla najpiękniejszej” jako symbol najwyższej nagrody dla bogiń olimpijskich. Niedościgniona Atalanta ulega podstępowi Afrodyty, która daje złote jabłka zakochanemu młodzieńcowi – kiedy rzucił złote jabłka na trasę biegu, Atalanta zwalniała aby zebrać jabłka, przez co młodzieniec wygrał bieg i Atalanta poślubiła go zamiast go zabić.

Jeden z przydomków Demeter, bogini urodzaju, to Malophoros, Dawczyni Jabłek. Jabłka były również symbolem Hery, bogini małżeństw, i symbolem Afrodyty, bogini miłości. Jabłka w mitologii celtyckiej: Celtowie nazywali świat pozagrobowy Avalonem czyli „Wyspą Jabłek”, do której zmarli dostawali się płynąc na zachód w łodzi. Na Avalonie leżała Równina Szczęścia (Mag Mell) na środku której rosła cudowna jabłoń, jednocześnie pokryta liśćmi, kwiatami i owocami, które to jabłka dawały życie i młodość. W mitach celtyckich jabłka ratowały życie bohaterom. Złote jabłka zwieńczały też srebrną laskę legendarnego króla irlandzkiego, Conchobara.

Jabłka w mitologii nordyckiej: Złote jabłka Iduny, spożywane przez bogów w Asgardzie zapewniały im wieczną młodość (tak jak nektar i ambrozja w mitologii greckiej). W sadze Skirnismal Skirnir próbuje złotymi jabłkami Idun przekonać Gerd do małżeństwa z bogiem Frejem.

Cudowna jabłoń lecząca wszelkie dolegliwości jest obecna w mitologii osetyjskiej, rośnie w sadzie Nartów strzeżona przez braci Ashara i Ashartaga

Symbolika jabłka w tradycji chrześcijańskiej: W tradycji chrześcijańskiej jabłko związane z rytuałami pogańskiej płodności było symbolem pokusy i pożądania. Według średniowiecznych i renesansowych artystów jabłko było na ich obrazach owocem zerwanym przez Ewę z drzewa poznania dobra i zła. Biblia nie zawiera nazwy owocu – Adam i Ewa zjedli po prostu owoc z drzewa poznania. Prawdopodobnie dodatkowe zamieszanie sprawił fakt, że słowo jabłko po łacinie jest identyczne ze słowem „zły”, „zło”. Jabłko stało się więc symbolem zła, owocu zakazanego w kulturze chrześcijańskiej – a także symbolem grzechu i zdrady, zwłaszcza w życiu prywatnym, trucizny, mroku lub ciemności. Według legendy chrześcijańskiej (nie zawartej w Biblii) tłumaczono wypukłą chrząstkę na grdyce męskiej tym, że pierwszemu mężczyźnie, czyli Adamowi, miał utkwić w gardle kawałek owego zakazanego jabłka, skąd popularna nazwa wypukłości – jabłko Adama. Jabłko jest też tradycyjnym atrybutem władzy królewskiej – złote jabłko z krzyżem symbolizuje sferę kosmiczną, świat i kulę ziemską. Używane jest przy koronacjach obok berła i korony.

Jak widzimy w Edenie nie zjedzono jabłka, ale inny tajemniczy owoc ! Czy był to owoc ? Czy może coś innego ? Coś nadnaturalnego ? Coś co spowodowało zmiany we wnętrzu Adama i Ewy, w ich umysłach-duszy ? Za ten akt nieposłuszeństwa wobec Boga zostali oboje wygnani z Edenu, którego od tej pory strzegły cheruby i wirujący ognisty miecz, aby nikt nie mógł zerwać owoców z drzewa życia. W Biblii da się wyróżnić dwie tradycje dotyczące Edenu – zawartą w Księdze Ezechiela i zawartą w Księdze Rodzaju. Wirujący ognisty miecz cherubów. Ten opis pasuje do sytuacji rodem z filmów sci-fi lub fantasy, ale taka właśnie jest Biblia.

Według Biblii Raj był ogrodem, który Bóg wydzielił na Ziemi ze względu na jego wspaniałe warunki. Choć idealny i ukształtowany ręką Boską, istniał więc w rzeczywistym świecie. „…I zasadził Bóg ogród w Edenie na wschodzie…” (księga Rodzaju 2,8). Ogród został następnie zamknięty i odizolowany od reszty ziem. Dzięki temu, że sam Bóg zwykł w nim przebywać, zyskał rangę sacrum. Eden był miejscem najwyżej stojącym w hierarchii miejsc świętych, jednak nie świątynią.

Następnie Bóg stworzył człowieka: „…Pan Bóg wziął zatem człowieka i umieścił go w ogrodzie Eden, aby uprawiał go i doglądał…” (Księga Rodzaju 2,15) Księga Rodzaju nie podaje wielu informacji na temat ogrodu Eden. Miał być uporządkowaną przestrzenią, w której wszystkie stworzenia żyły w harmonii. Wiadomo, że rosło tam wiele różnych drzew „…miłych dla oka i smaczne owoce rodzące…”  W środku ogrodu rosły drzewo życia i drzewo poznania dobra i zła, a nie jabłoń.

W ogrodzie wypływała rzeka, nawadniająca go i dzieląca się na cztery odnogi: Piszon, Gichon, Chiddekel (Tygrys) i Perat (Eufrat). Cztery, a nie trzy. Liczba ważna bo może nam coś wyjaśnić. Kiedy pojmujemy biblijne liczby dosłownie, tak jak do tego jesteśmy przyzwyczajeni w naszej mentalności, bywa, że dochodzimy do mijających się z pierwotnym zamysłem autorów natchnionych, rozumieniem wielu fragmentów Biblii. Wszystko co przekazuje Biblia ma swój głęboki zakodowany sens, wszystko jest ułożone w odpowiednim porządku tak by wtajemniczeni mogli się w to zagłębiać, w poszukiwaniu złotych tajemnic, a może jeszcze czegoś innego złotego ? …kogoś złotego ?!, „tak jak złoto owej krainy” !

„…A złoto owej krainy jest znakomite; tam jest także wonna żywica i kamień czerwony…”  Księga Rodzaju 2:12

(„Cztery” – jest najbardziej „ziemską” liczbą. Wynika to z naszej naturalnej obserwacji (cztery kierunki świata, cztery pory roku) i w Biblii również odnosi się często do tego, co doczesne. Czwórka często występuje w opisach architektonicznych jak Księga Wyjścia 25-28 oraz Kiędze Ezechiela 43-48, hmm…?)

Linki:

Dwie starożytne nadprzyrodzone potęgi

Biblijne kody

Boskie Tchnienie

Sensacje doktora Michaela Heisera – „Niewidoczna Rzeczywistość – Unseen Realm” – wykład

Miód na chrześcijańską duszę – „Trony, Panowania, Zwierzchności i Władze”

Wszyscy ludzie są częścią rozumu świata, czyli kosmicznego logosu

Biblijny Król Dawid miał być stworzony przez Starożytnych Kosmitów

Hipoteza rzadkiej Ziemi – Paradoks Fermiego

dr Kent Hovind – 2. Ogród Eden [PL]

15

2