Obserwatorium ALMA położone na wysokości 5000 tyś. metrów ponad poziom morza otrzymało właśnie ostatnią antenę, z 66 przewidzianych. ALMA to największy na świecie interferometr radiowy, znajdujący się na płaskowyżu Chajnantor w Chilijskich Andach.
W jego skład wchodzi 66 precyzyjnie wykonanych radioteleskopów o średnicach czasz 12 i 7 metrów. Prowadzą one obserwacje w zakresie fal milimetrowych i submilimetrowych. Interferometr powstał we współpracy międzynarodowej krajów Europy, Ameryki Północnej i Azji Wschodniej, przy współudziale Chile.
ALMA jest teleskopem o rewolucyjnej konstrukcji, pracującym w zakresie od 31,3 GHz do 950 GHz. Charakteryzuje się dużo wyższą czułością i zdolnością rozdzielczą od istniejących teleskopów pracujących w zakresie fal submilimetrowych, takich jak Teleskop Jamesa Clerka Maxwella, czy sieci radioteleskopów, takich jak Submillimeter Array (SMA) oraz IRAM Plateau de Bure. Promieniowanie o tej długości fali pochodzi często z najchłodniejszych i najodleglejszych obiektów kosmosu. Są to między innymi obłoki gazu i pyłu.
Kosmos w tych długościach fal nie był do tej pory dokładnie zbadany, ponieważ do wykonania wartościowych obserwacji potrzeba obserwatorium w miejscu, które nie tylko gwarantuje dobre warunki pogodowe dla obserwacji, ale również bardzo niską wilgotność powietrza.
Ostatnia z anten została przetransportowana do Centrum Dowodzenia Siecią (Array Operations Site) (AOS) w piątek 13 czerwca 2014. 12 metrowej średnicy misa jest 25 anteną wyprodukowaną przez Europejskich naukowców. Dołączy do całego szeregu podobnych, skonstruowanych przez inżynierów z państw uczestniczących w projekcie.
W latach 80. XX wieku w Europie, USA i Japonii powstały trzy osobne projekty budowy dużego radiointerferometru. W latach 90. połączono je w jeden wspólny projekt.
Budowę obserwatorium ALMA rozpoczęto w 2003 roku. Pierwszy radioteleskop na teren obserwatorium dostarczono w 2007 r. Teleskopy zbudowane zostały przez partnerów projektu z Europy, Ameryki Północnej i Azji Wschodniej. W Europie i Ameryce powstało w sumie pięćdziesiąt anten o średnicy 12 m, które tworzą podstawową część sieci. W Azji Wschodniej zbudowano szesnaście anten (cztery o średnicy 12 m i dwanaście o średnicy 7 m), które tworzą tzw. Atacama Compact Array (ACA), uzupełniającą podstawową sieć.
Pierwsze obserwacje naukowe z wykorzystaniem kilkunastu radioteleskopów rozpoczęły się w 2011 r., mimo że konstrukcja kompleksu jeszcze trwała. Uroczyste otwarcie odbyło się 13 marca 2013 roku, a całkowity koszt budowy wyniósł ok. 1,4 miliarda dolarów